Τι σημαίνει η απάντηση Πούτιν στο αμερικανικό σχέδιο: Το «όχι» που μοιάζει με «ναι» και οι προθέσεις της Μόσχας

Η Ρωσία, που επί της ουσίας δεν αποδέχθηκε το αμερικανικό και ουκρανικό σχέδιο εκεχειρίας, βρίσκεται μετά από τρία χρόνια πολέμου σε ισχυρή διαπραγματευτική θέση και πολύ δύσκολα δεν θα το εκμεταλλευτεί.

Οι ευθύνες και τα «δώρα» Τραμπ

Ο τρόπος με τον οποίο από την αρχή της διαπραγμάτευσης ο Ντόναλντ Τραμπ έχει χειριστεί το συγκεκριμένο ζήτημα έφερε τη Μόσχα από την «βαθιά κατάψυξη» στην οποία η ίδια έβαλε τον εαυτό της από τον Φεβρουάριο του 2022 όταν και εισέβαλλε στα ουκρανικά εδάφη σε ένα «παρατεταμένο καλοκαίρι». Ο Τραμπ από την αρχή «κυνήγησε» τον Ζελένσκι και το Κίεβο, καθώς στο δικό του πρίσμα ο σύμμαχος και εξαρτημένος από την αμερικανική βοήθεια Ζελένσκι ήταν «του χεριού του». Το επεισόδιο στον Λευκό Οίκο, ως μία ξεκάθαρη επίδειξη ισχύος, έφερε μερικές ημέρες αργότερα μία συμφωνία για εκεχειρία η οποία ομολογουμένως 3 μήνες νωρίτερα δεν θα βρισκόταν ποτέ στο τραπέζι της συζήτησης.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Τραμπ «έσυρε» την Ουκρανία σε αυτό το σημείο έδωσε στην Ρωσία ξανά δυνατότητα να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει και το διπλωματικό της, πέρα από το στρατιωτικό εκτόπισμα. Η Μόσχα και ο Πούτιν δεδομένα εκμεταλλεύθηκαν τα δώρα Τραμπ και απέκτησαν άκοπα και κυρίως χωρίς κόστος και δεσμεύσεις ξανά φωνή που μπορεί να ακουστεί στο σημαντικότερο κέντρο λήψης αποφάσεων της Δύσης, στην Ουάσιγκτον.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Βλαντιμίρ Πούτιν διατυπώνει ένα «όχι» κάνοντάς το να μοιάζει με «ναι» και να αφήνει ανοιχτό παράθυρο για κάτι μεγαλύτερο μόνο υπονοώντας το και ποτέ ξεκαθαρίζοντάς το, είναι ο τρόπος που η Μόσχα έχει εδώ και χρόνια – από την πρώτη θητεία Τραμπ – διαβάσει τον Αμερικανό Πρόεδρο και τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζει. Ο Τραμπ μαθαίνοντας την απάντηση Πούτιν σε Αμερικανικό σχέδιο από το οβάλ γραφείο δεν πέρασε στην αντεπίθεση, δεν έκανε λόγο για νέες κυρώσεις, δεν σήκωσε τον τόνο της φωνής του και το δάχτυλο. Το «θα είναι μεγάλο κρίμα να μην βρίσκεται η Ρωσία στην λύση» απέχει όσο η γη από το φεγγάρι συγκριτικά με την ασύμμετρη και απρόκλητη επίθεση που δέχθηκε ο Ζελένσκι, ο οποίος και σε μεγάλο βαθμό δικαιώθηκε… Ο Ουκρανός Πρόεδρος σε όσα πρόλαβε να αρθρώσει είχε πει «η Ρωσία δεν επιθυμεί την Ειρήνη. Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο».

Τι ζητά όμως η Μόσχα;

Ο άξονας των ρωσικών αιτημάτων είναι σταθερός και αμετακίνητος τουλάχιστον όπως αυτός έχει επικοινωνηθεί προς τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησης σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών στην Ντόχα. Η Ρωσία για να συζητήσει για οποιαδήποτε εξέλιξη πλην της συνέχισης του πολέμου θέλει αμερικανική δέσμευση και ουκρανική υπογραφή σε κείμενο στο οποίο το Κίεβο δεν θα μπαίνει ποτέ στο ΝΑΤΟ, θα αναγνωρίζει πως το 20% των εδαφών του, που έχουν αλλάξει χέρια από το 2022 είναι ρωσικά και πως η Κριμαία που έχει καταληφθεί από το 2014 είναι επίσημα κι αυτή ρωσική γη.

Οι όροι της Μόσχας, αν και δεν είναι μόνο αυτοί, δεν είναι άγνωστοι σε κανέναν. Είναι οι ίδιοι από τη διάσκεψη της Κωνσταντινούπολης το 2022 όταν το Κίεβο προσήλθε, διάβασε τους όρους και απήλθε, επιλέγοντας να αντισταθεί για όσο το επιτρέψουν οι δυνάμεις και οι συμμαχικές αντοχές. Τρία χρόνια μετά η Ρωσία δεν κάνει χιλιοστό πίσω και σε αυτό σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και το momentum στα πεδία των μαχών.

Το Κουρσκ φαίνεται πως χάνεται για τους Ουκρανούς τόσο στρατιωτικά όσο και διπλωματικά ενώ κάθε εβδομάδα οι ρωσικές δυνάμεις κινούνται όλο και με μεγαλύτερη ταχύτητα και στα πεδία της ανατολικής Ουκρανίας. Ο Ρώσος Πρόεδρος πιστός στο δόγμα της χώρας που ο ίδιος οικοδομεί εδώ και 20 χρόνια θα επιχειρήσει να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί πριν δώσει το ελάχιστο ως «δείγμα καλής θέλησης».

Τα επόμενα βήματα

Παρά την πλεονεκτική θέση της Ρωσίας, υπάρχουν τρόποι για να πιεστεί ουσιαστικά από τις ΗΠΑ αλλά δύσκολα θα «συρθεί» σε μία διαπραγμάτευση με όρους τρίτων και όχι και τους δικούς της. Ο Τραμπ έχει προϊδεάσει για την επιβολή δασμών που έχουν στο επίκεντρο και πάλι τη ρωσική οικονομία που δεδομένα, όσο και να προτάσσει κάτι άλλο ο Πούτιν και το επιτελείο του, διάγει δύσκολη περίοδο.

Εάν οι ΗΠΑ βάλλουν στο στόχαστρο τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας, θα δημιουργήσουν μεγάλο και πάλι πρόβλημα. Ο εξοπλισμός με μεγαλύτερη ποσότητα όπλων προς την Ουκρανία έχει αποκλειστεί από το οβάλ γραφείο εφόσον οι ΗΠΑ δεν λάβουν εμπράγματες εγγυήσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως τα 47 δισεκατομμύρια δολάρια όπλων που αναμένει η Ουκρανία και έχει εγκρίνει το Κογκρέσο δεν γίνεται να περιλαμβάνουν άλλου τύπου συστήματα, για παράδειγμα κάποια μαχητικά. Ο Τραμπ έχει αποδείξει και προς τον πλέον δύσπιστο πως στη δεύτερη θητεία του είναι πολύ πιο έτοιμος και εννοεί τα όσα λέει.

Δεν είναι επίσης απίθανο τελικώς ο Αμερικανός Πρόεδρος να δεχθεί ξανά τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο μαζί με τους ισχυρούς της Ευρώπης κι εκεί να δώσει στίγμα για μελλοντικές αμερικανικές δεσμεύσεις που δεν θα συνδέονται με τη συμφωνία για τις σπάνιες γαίες. Το πρόβλημα και ο «πονοκέφαλος» για τον Τραμπ και τις ΗΠΑ είναι πόσο γρήγορα μπορεί να γίνει κάτι τόσο δραστικό ώστε η Ρωσία να καθίσει σε ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης. Από τη λίστα με τα υποθετικά αλλά στην βάση τους ρεαλιστικά σενάρια δεν πρέπει να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο τελικά ο Τραμπ να αποφασίσει να χειριστεί και πάλι το ζήτημα αμιγώς προσωπικά και να συναντηθεί με τον Πούτιν μέσα στον Απρίλιο.

Πηγή: Πρώτο Θέμα