Το Αΐδιον Λυκαυγές[1]

Η προσωπική θυσία συγκινεί και εμπνέει, ιδίως όταν αποτελεί συνειδητή επιλογή και σημαίνει θυσία της ίδιας της ζωής. Και τότε, ο ήρωας ή η ηρωίδα ανταμείβεται με την αθανασία. Αυτό συνέβη και με τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Αν ζούσε, σήμερα θα ήταν 87 ετών, μάλλον πατέρας, παππούς, προπάππος, παλαίμαχος αθλητής και έγκριτος λογοτέχνης. Σαν σήμερα, 68 χρόνια πριν, επέλεξε συνειδητά και τελεσίδικα τη θυσία, και έτσι έγινε αγήρατος Αυγερινός και ήρωας του ελληνισμού, πρωταγωνιστής ποιημάτων και πεζογραφημάτων.

Εκείνη τη νύχτα δεν έσβησες

Πλάνη απατηλή της Αλβιόνος ο βρυχηθμός

Αηδονολάλητη αλήθεια!

Κελάηδαγε το πουλί καθώς κραύγαζαν πως έπεφτες

Ενώ στο στερέωμα ανέτελλες

– Ο νέος ελληνικός Αυγερινός!–

Στη νήσο των αηδονιών και των θαυμάτων

Μια θεά σε άδραξε

Κόρη αστερομάτα, ντυμένη νύφη

Λευκά πέπλα, διάφανα, σχεδόν γαλάζια

Και στους χρυσούς βοστρύχους πλεγμένο γιασεμί!

Εσύ την είδες; Σίγουρα την είδες

Διότι μεθυσμένος τραγούδαγες

Έπη αστερόεντα!

Στα μάτια σου στραφτάλιζε το νησί

Και στο στέρνο μια φλόγα χρυσοκόκκινη

Θεριεμένη από το νάμα σου –μην ήταν ήλιος;–

Το όνομα της θεάς έψαλλες ως ερωτευμένος – ή μύστης –

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α

Όνομα ιερό, ηδονικό, αγαπημένο

Κι εκείνη σε άρπαξε· εν Αυλίδι.

Ψυχή μου αλαφροΐσκιωτη, ζήλεψες;

«Φως! Πού είναι το φως; Στο ημίφως πενθώ!»

«Φως! Τη θεά ποθώ! Του ανέσπερου φωτός!»

Μέρεψε.

Αθάνατη είναι και θα ’ρθεί

Φεγγοβόλος κι ερεβοκτόνος

Το όρος με τις πέντε κορφές δρασκελώντας

Σαν τ’ όνομά της γητεμένη συλλαβίσεις.

Μου το καταύγασε χαράματα ο Αυγερινός.

[1] Α΄ Βραβείο Ποίησης στον 8ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος (2018).

• Επιστημονική Λειτουργός Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄