Η επινόηση της... Πενταμερούς

ΠΕΝΤΑΜΕΡΗΣ = τουρκική επιτυχία! Όπως, πάλι επί της διαδικασίας, τουρκική επιτυχία υπήρξε από την πρώτη στιγμή και αποδείχθηκε εκ των αποτελεσμάτων της, διά μέσου τεσσάρων δεκαετιών, και η διαδικασία των λεγόμενων «διακοινοτικών» συνομιλιών: Όπου εγκλωβίστηκε και παγιδεύτηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974 ο Ελληνισμός: Η Κυπριακή Δημοκρατία, η ελληνοκυπριακή «πλευρά» και η Ελλάδα. Υπό την αιγίδα μάλιστα του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΠΡΩΤ’ απ’ όλα μία υπενθύμιση: Το «γήπεδο» τής από αύριον Δευτέρας 17ης Μαρτίου διήμερης Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό είναι παλαιόθεν βρετανο-τουρκικής απαίτησης προδιαγραφών. Διάσκεψη η οποία εκ συνθέσεως αρνείται τουρκιστί να δεχτεί ως μετέχουσα την Κυπριακή Δημοκρατία. Επισήμως, τα πέντε μέρη της Πενταμερούς είναι: Η Βρετανία, η Τουρκία και η Ελλάς οι οποίες, φευ, συνεχίζουν να θεωρούνται ως... «Εγγυήτριες Δυνάμεις». Και οι «Δύο Κοινότητες» της Κύπρου, η ελληνική και η τουρκική. Πουθενά, το μόνο διεθνώς αναγνωρισμένης νομιμότητας κυπριακό κράτος...

ΔΕΥΤΕΡΗ υπενθύμιση: Μετά τον όλεθρο και την ήττα που προκάλεσε η ανθελληνική Χούντα των Αθηνών του 1974 με το προδοτικό πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή και την κατάληψη των βορείων εδαφών της Κύπρου από τον Αττίλα της Τουρκίας, οι έκτοτε κυβερνήσεις της καθημαγμένης Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακαρίου, Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδη, Τάσσου, Χριστόφια, αρνήθηκαν να συρθούν στο «γήπεδο» της Πενταμερούς. Παρέμειναν συρόμενες στο έτερο, μη ενοχλητικό αλλά θωπευτικό για την Τουρκία, «γήπεδο» των υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ «διακοινοτικών» συνομιλιών. Με υποχείριο της Τουρκίας την πλήρως ελεγχόμενη από την Άγκυρα υποτελή διοίκηση του κατοχικού καθεστώτος - ψευδοκράτους...

- 42 χρόνια μετά την εισβολή και 12 μετά από την απόρριψη αυτοπροσώπως από τον ίδιο τον λαό το 2004 της «λύσης» - διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, αποδέχτηκε την Πενταμερή, Δεκέμβριο 2016, ο τότε ΠτΔ, Νίκος Αναστασιάδης. Γράφαμε τότε και τα εξής:

ΠΕΝΤΑΜΕΡΗΣ = τουρκική επιτυχία! Όπως, πάλι επί της διαδικασίας, τουρκική επιτυχία υπήρξε από την πρώτη στιγμή και αποδείχθηκε εκ των αποτελεσμάτων της, διά μέσου τεσσάρων δεκαετιών, και η διαδικασία των λεγόμενων «διακοινοτικών» συνομιλιών: Όπου εγκλωβίστηκε και παγιδεύτηκε μετά την τουρκική εισβολή του 1974 ο Ελληνισμός: Η Κυπριακή Δημοκρατία, η ελληνοκυπριακή «πλευρά» και η Ελλάδα. Υπό την αιγίδα μάλιστα του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ.

- Ως διαδικασία παράκαμψης και εξουδετέρωσης των διατακτικών Ψηφισμάτων του ΟΗΕ του 1974, του 1983 και 1984, που είχε επιτύχει η ΚΔ εναντίον της Τουρκίας και του κατοχικού της ψευδοκράτους…

ΠΕΝΤΑΜΕΡΗΣ = Τρεις εναντίον Δύο. Η τουρκο-βρετανική επί του Κυπριακού ανθελληνική συμμαχία από το 1955: Τουρκία συν Βρετανία συν τ/κ «πλευρά», εναντίον Ελλάδος και ε/κ «πλευράς». Όπου παραδοσιακά, από το 1955, αμφότερες οι ισχυρότερες, Βρετανία και Τουρκία, υπό το ευνοϊκό για τις ίδιες εκβιαστικό βάρος του ΝΑΤΟ, εναπέθεταν στην… Ελλάδα («αναπνέουσα τότε με δύο πνεύμονες, τον μεν βρετανικό τον δε αμερικανικό») τον ρόλο να «σωφρονίσει» τους Έλληνες Κυπρίους…

- Υπήρξε, ιστορικά, άκρως αποδοτική για το Λονδίνο, δόλια βρετανική επινόηση. Από το 1955: Προκειμένου η βρετανική αποικιοκρατία, υποκινώντας την Τουρκία και την τουρκική 18% μειονότητα στην Κύπρο, να αντιμετωπίσει τον τότε μετεξελιχθέντα πλέον σε ένοπλο, αντιαποικιακό αγώνα της Κύπρου και το αίτημά του για Αυτοδιάθεση - Ένωση.

- Πρώτη καθοριστική βρετανο-τουρκική νίκη επί της διαδικασίας (και της ουσίας) υπήρξε η Τριμερής του Λονδίνου, του Αυγούστου 1955. Όπου το Λονδίνο πέτυχε να παρασύρει την κυβέρνηση των Αθηνών, του ασθενούντος προθανάτια Αλέξανδρου Παπάγου, με πρόθυμο στα βρετανικά κελεύσματα τον αντιπρόεδρο Στ. Στεφανόπουλο, παρά τις προειδοποιήσεις του ηγέτη τής αγωνιζόμενης για Ένωση Κύπρου, Μακαρίου.

- Από τότε η Βρετανία εισήγαγε ως «άμεσα ενδιαφερόμενο μέρος» στο Κυπριακό την Τουρκία. Η οποία, από το 1923 και τη Συνθήκη της Λωζάννης είχε παραιτηθεί από κάθε δικαίωμά της επί της Κύπρου, την οποία Σουλτάνος είχε εκχωρήσει στη Βρετανία από το 1878. Την επανέφεραν οι Εγγλέζοι ως αντίβαρο του αντιαποικιακού αγώνα των Κυπρίων. Με αποτέλεσμα, πλέον, την αυτονόμηση της τουρκικής πολιτικής, από το 1956, με τη Στρατηγική Νιχάτ Ερίμ και του «Γραφείου Ειδικού Πολέμου» της Άγκυρας με το επιτελικό σχέδιο «Επανάκτησης της Κύπρου».

Το βρετανικής επινόησης «σχήμα», εκβιάζοντας την επιβολή της Διχοτόμησης που αποφάσισε 1958 ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας, Χάρολντ Μακμίλαν, σε συνδυασμό με την σφαγή Ελλήνων Κυπρίων αμάχων στο Κιόνελι, 12.6.1958, και τις άλλες διακοινοτικές αιματηρές επιθέσεις που διενήργησε διατεταγμένη από την Άγκυρα η ΤΜΤ στην Κύπρο, παρήγαγε, με Καραμανλή και Μεντερές, τότε πρωθυπουργούς σε Αθήνα και Άγκυρα, τη Διμερή Ελλάδος - Τουρκίας Συμφωνία της Ζυρίχης το 1959. Η οποία, τις επόμενες μέρες «μετεξελίχθηκε» στην… Πενταμερή του Λονδίνου: «Βρετανία - Τουρκία - Ελλάς - Ε/κ - Τ/κ». Διά της οποίας επιβλήθηκε το υπό τριπλή «επικυριαρχία» θνησιγενές, δήθεν ανεξάρτητο κρατικό μόρφωμα της ζυριχικής Κυπριακής Δημοκρατίας. Το οποίο, εν τέλει, κατέρρευσε με την προσχεδιασμένη ένοπλη Τουρκανταρσία του 1963-64.

ΩΣΤΟΣΟ: Ως αποτέλεσμα της Αντίστασης των Ελλήνων Κυπρίων απέναντι στην Τουρκανταρσία, διασώθηκε η κρατική υπόσταση της ΚΔ. Εις χείρας της 82% ελληνικής πλειονότητας του λαού, μόνη έκτοτε νόμιμη και διεθνώς αναγνωρισμένη από το Ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ της 4ης Μαρτίου 1964.

- Όλες οι προσπάθειες της ΚΔ, μετά την τουρκική εισβολή 1974, αποσκοπούσαν στη Διεθνοποίηση του Κυπριακού. Ώστε να απεγκλωβιστεί από τις δόλιες δαγκάνες της βρετανο-τουρκικής επινόησης Πενταμερούς Διαδικασίας.

- Αντίθετα: Η τουρκική επιμονή, διαδικαστικά και δραστικά ευνοημένη από το σχήμα των «διακοινοτικών» συνομιλιών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, μεθόδευε την εξουδετέρωση κάθε μορφής Διεθνοποίησης. Και την αποτροπή της Διεθνούς Διάσκεψης για τις λεγόμενες «εξωτερικές πτυχές» του Κυπριακού, που επιχειρούσε η Λευκωσία.

- Στο δείπνο, όμως, της 1ης Δεκεμβρίου 2016, των κ.κ. Αναστασιάδη - Ακιντζί, μετά από δεκαετίες προσπαθειών, η τουρκική πλευρά πέτυχε για 1η φορά να εισπράξει την ελληνοκυπριακή συναίνεση για την πολυπόθητη απ’ την Τουρκία, Πενταμερή της Γενεύης, που προγραμματίστηκε για τις 12 Ιανουαρίου 2017 (ΕΙΡΗΣΘΩ, 25.12.2016).

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Πενταμερής στο Κραν Μοντανά, 28 Ιουνίου έως 7 Ιουλίου 2017, παρ’ ότι προσέφερε στους Τούρκους πλείστα εξ όσων εφιαλτικών στο Σχέδιο Ανάν είχε απορρίψει ο ίδιος ο λαός το 2004, παρήγαγε εν τέλει (ευτυχώς) το ναυάγιο, εξ αιτίας της άρνησης της Τουρκίας να συζητήσει καν τα «μηδέν στρατεύματα - μηδέν εγγυήσεις».

ΤΩΡΑ πάει μετά από οκτώ χρόνια ξανά στη Γενεύη «μανικωμένη» ν’ απαιτήσει την αναγνώριση «κυριαρχικής ισότητας και ίσου διεθνώς καθεστώτος» για το κατοχικό της ψευδοκράτος, ως προϋπόθεση μάλιστα για τις περαιτέρω διαπραγματεύσεις.

- Έχοντας κιόλας επαυξημένη την νεο-οθωμανική αυτοπεποίθηση που αποκόμισε από την προέλασή της στην Συρία, από τον ρόλο της στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο και τις ευνοούμενες από την Βρετανία επιδιώξεις της για συμμετοχή της Τουρκίας στην «νέα ευρωπαϊκή άμυνα», την οποία προκάλεσε η νέα υπό τον Ντόναλντ Τραμπ αμερικανική πολιτική.

ΚΡΙΣΙΜΟ υπό τις περιστάσεις, λοιπόν, το ερώτημα: Με πόσο λιγότερες ζημιές θα κατορθώσει να επανέλθει από την Γενεύη, ο εκεί μετέχων ως «εκπρόσωπος της ε/κ πλευράς» και 8ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Φ. Χριστοδουλίδης;