Zeitgeist και αλλαγή κατεύθυνσης

Το πνεύμα της εποχής (zeitgeist) μετά τις διαδοχικές κρίσεις (οικονομική, κορωνοϊός) που έχουμε περάσει είναι η επιστροφή στην κανονικότητα και μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν τον πλούτο. Η κοινωνία μάς επιβραβεύει με μοναδικό τις περισσότερες φορές κριτήριο σημαντικότητας την απόκτηση πλούτου, ανεξαρτήτως πολλές φορές από πού και πώς προκύπτει αυτός. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλοι να προσπαθούν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα ν’ αποκτήσουν πλούτο. Κάποιοι τα καταφέρνουν και κάποιοι άλλοι, όχι τόσο καλά.

Οι άνθρωποι αναπτύσσουν τα σκοτεινά τους ένστικτα. Γίνονται εγωιστές, συμφεροντολόγοι, υπέρμετρα ανταγωνιστικοί και πολλές φορές πατούν επί πτωμάτων για ν’ αποκτήσουν πλούτο. Οι συμπεριφορές αυτές περνούν, δυστυχώς, και στα παιδιά τους μέσα από την οικογένεια και το σχολείο. Αποτέλεσμα, μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και η κοινωνία, ακολουθώντας λάθος κατεύθυνση, ολοένα και γίνεται χειρότερη. Καμία συμπάθεια, βοήθεια στους αδύναμους συνανθρώπους μας, σ’ αυτούς που δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά. Στη συγκεκαλυμμένη ζούγκλα όπου ζούμε επικρατεί ο πιο δυνατός, ο πιο πονηρός, ο πιο καπάτσος, ο πιο εγωιστής και συμφεροντολόγος.

Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξει μία κοινωνική ή πολιτική ομάδα που θα φέρει στο προσκήνιο ένα δικό της πνεύμα. Το πνεύμα αυτό θα πρέπει να μιλά για ριζική αλλαγή των επιλογών και προτεραιοτήτων της κοινωνίας μας. Δημιουργία μιας ΣΥΝΕΡΓΙΚΗΣ και όχι αρρωστημένα ανταγωνιστικής κοινωνίας (συνέργεια = συνεργασία, συνδυασμένη δράση). Μιας κοινωνίας με προτεραιότητα την αξιοπρέπεια και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου. Όπου η ανθρωπιά και ο πολιτισμός θα εξισορροπούν τα οικονομικά συμφέροντα.

Όλα ξεκινούν από την Παιδεία. Σε κάποιες χώρες της βόρειας Ευρώπης, ο “καλός” μαθητής κάθεται δίπλα και βοηθά τον πιο “αδύναμο” μαθητή, αποσκοπώντας αυτό να γίνει πράξη και στην κοινωνία όταν ενηλικιωθούν.

Με τη μορφή (χαρακτήρα) που έχουν πάρει οι κοινωνίες μας, δεν ξέρω αν οι πιο πάνω σκέψεις είναι στη σφαίρα του εφικτού ή του ευκταίου.

*Οδοντίατρος