Γιατί γίναμε άπιστοι Θωμάδες
Κυριακή του Θωμά χθες και η στήλη βρήκε την αφορμή να κάνει κάποιες σκέψεις και να θέσει κάποιους προβληματισμούς για το γεγονός ότι έχουμε καταντήσει όλοι μας κάτι σαν άπιστοι Θωμάδες. Και δεν αναφέρομαι καθόλου στις θρησκευτικές μας αναζητήσεις και τα πιστεύω μας, αλλά μιλώ γενικότερα για τη δυσπιστία και την καχυποψία που μας διακατέχουν με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας.
Πώς να μην καταλήξει άπιστος Θωμάς ο πολίτης, όταν τον κατακλύζουν με βαρύγδουπες υποσχέσεις, οι οποίες τελικά μένουν ανεκπλήρωτες;
Όταν, ας πούμε, του υπόσχονται ότι με τη μεταρρύθμιση της Tοπικής Aυτοδιοίκησης θα έπαιρνε φθηνότερες υπηρεσίες, αλλά τελικά παίρνει ακριβότερες.
Όταν τον ενθαρρύνουν να βάλει φωτοβολταϊκά για να έχει φθηνότερο ρεύμα, αλλά μετά τον χρεώνουν όπως πρώτα.
Όταν του τάζουν μέτρα κατά της ακρίβειας, αλλά όταν πηγαίνει να ψωνίσει τα βασικά, διαπιστώνει ότι είναι ακριβότερα από την προηγούμενη φορά που είχε επισκεφθεί το σουπερμάρκετ.
Όταν περιμένει τη Δικαιοσύνη να μιλήσει, για να τον δικαιώσει, αλλά η Δικαιοσύνη μιλά... με καθυστέρηση είκοσι χρόνων.
Όταν ξεκινάνε από το Κράτος έργα-μαμούθ και τελικά είτε μένουν μεσόστρατα είτε αναγκάζουν τον φορολογούμενο να τα πληρώνει δυο φορές.
Όταν ο πολίτης βλέπει να παραμένει αήττητο το γνωστό σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής, της κακοδιαχείρισης και του βολέματος των ανίκανων και των κουμπάρων.
Όταν βλέπει επιτήδειους να συμμετέχουν αχόρταγα σε φαγοπότια («χρυσά» διαβατήρια κ.λπ.) και όλοι συλλογικά να γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι των σκυλιών.
Όταν δεν υπάρχει πλήρης διαφάνεια στο «Πόθεν Έσχες» των δημοσίων προσώπων.
Όταν μικροκομματικές σκοπιμότητες παρεμποδίζουν τη λήψη αποφάσεων για το γενικότερο όφελος.
Όταν πριν από κάποια χρόνια ο Κύπριος πολίτης είδε τράπεζες να καταρρέουν μπροστά στα μάτια του και να του «κουρεύουν» τις καταθέσεις μιας ζωής.
Όταν βλέπει ερευνητικές επιτροπές να διερευνούν σκάνδαλα, αλλά στο τέλος να μην την πληρώνει κανένας σκανδαλιάρης.
Όταν βλέπει λάθη και παραλείψεις αρμοδίων να τα πληρώνει ο ίδιος και όχι εκείνοι.
Όλα αυτά, λοιπόν, και αναρίθμητα άλλα μετέτρεψαν τους πολίτες σε άπιστους Θωμάδες, που επιμένουν να βάζουν «τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων», δηλαδή να πείθονται μόνον όταν αγγίζουν τις υλοποιούμενες υποσχέσεις.
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ
