Ο ισλαμοφασίστας Τ. Ερντογάν αναγορεύεται ξανά σε πληρεξούσιο… ειρηνοποιό των ΗΠΑ και της Ε.Ε.

Τελικά, σε ποια «σωστή πλευρά της Ιστορίας» βρίσκονται η Ελλάδα και η Κύπρος; Διότι αυτή η πλευρά έχει αλλάξει… πλευρά και η Ιστορία ξαναγράφεται από τους ισχυρούς! Τις τελευταίες εβδομάδες συντελούνται κοσμογονικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις και δραματικές μεταστροφές πολιτικής σε πολλά μέτωπα, με πρωταγωνιστή τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τραμπ. Αίφνης, ο αυταρχικός και δεσποτικός Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν, μεταμορφώνεται σε «καλό, σκληρό και έξυπνο φίλο» των ΗΠΑ. Ο άλλοτε επικηρυχθείς με 10 εκ. δολάρια, αιμοσταγής τζιχαντιστής της Αλ Κάιντα, αλ Σαάρα, μεταμορφώνεται σε έναν κοστουμαρισμένο κύριο, που είναι συνομιλητής του Τραμπ. Μια φωτογραφία (14/5/2025) είναι ενδεικτική των αλλαγών στην αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή:

Στο κέντρο είναι ο Πρόεδρος Τραμπ. Αριστερά, σκυφτός, είναι ο προσωρινός Πρόεδρος της Συρίας, αλ Σαάρα, και στα δεξιά ο διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Διαδικτυακά, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ερντογάν. Απουσίαζε ο μέγας ενδιαφερόμενος για τη Συρία και την περιοχή της Μέσης Ανατολής, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, Νετανιάχου. Την ίδια μέρα, ο Αμερικανός Πρόεδρος ανακοίνωσε την άρση κυρώσεων κατά της Συρίας, που σηματοδοτεί μια σημαντική και καθοριστική αλλαγή στην αμερικανική πολιτική στην περιοχή. Ας προσεχθούν και τα εξής: Ο Τραμπ δήλωσε ότι η ανακοίνωσή του ακολούθησε αίτημα του πρίγκιπα διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, και του Τούρκου Προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν. «Ω, τι κάνω για τον πρίγκιπα διάδοχο», είπε, για να προσθέσει: «Τον συμπαθώ πάρα πολύ».

Με τη Σαουδική Αραβία, ο Πρόεδρος Τραμπ υπέγραψε συμφωνίες για εξοπλισμούς πέραν των 140 δισεκατομμυρίων, εκτός των συμφωνιών με τα Αραβικά Εμιράτα, ύψους πέραν του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Όσον αφορά την Τουρκία, ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η άρση των κυρώσεων μετά την αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400, στο πλαίσιο του Νόμου για την αντιμετώπιση των αντιπάλων των ΗΠΑ (CAATSA), θα γίνει πολύ γρήγορα. Αυτά μπορεί να σημαίνουν την προμήθεια της Τουρκίας με τα υπερσύγχρονα F-35, τα οποία συνιστούν ευθεία απειλή κατά του Ισραήλ, αφού ο σουλτάνος, κατ’ επανάληψιν, υποστήριξε την καταστροφή του.

Πρώην αρχισυντάκτης της γνωστής ισραηλινής εφημερίδας, «The Jerusalem Post», ο Yaacov Katz, σε ανάλυσή του (16/5/2025), επισημαίνει: «Ιδού τραγική μεταστροφή: Εάν το Ισραήλ δεν νικούσε την Χεζμπολάχ και δεν αποδυνάμωνε την περιφερειακή επιρροή του Ιράν, ο Σιάρα μάλλον δεν θα ήταν ικανός να καταλάβει τη Συρία. Το Ισραήλ συνέβαλε στην αρχιτεκτονική της νέας Μέσης Ανατολής. Δεν βρισκόταν καν στο δωμάτιο (της συνάντησης του Τραμπ με τους Σαάρα, μπιν Σαλμάν και Ερντογάν)».

Πρόσφατα, οι ΗΠΑ ενέκριναν την πώληση στην Τουρκία πυραύλων αξίας περίπου 300 εκατ. δολαρίων, που φαίνεται να ανοίγουν τον δρόμο για την άρση των κυρώσεων. Επιστρέφοντας από την Αλβανία, σε δηλώσεις του (18/5/2025), ο Ερντογάν είπε: «Έχουμε κοινά συμφέροντα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, από την αμυντική βιομηχανία μέχρι τις οικονομικές σχέσεις, από την περιφερειακή ασφάλεια μέχρι τα παγκόσμια προβλήματα. Όπως πάντα, θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της κατανόησης. Η εταιρική σχέση Τουρκίας-ΗΠΑ είναι ζωτικής σημασίας για την εδραίωση της σταθερότητας στην περιοχή μας και στον κόσμο. Προς αυτήν την κατεύθυνση, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα εποικοδομητικό και επικεντρωμένο σε αποτελέσματα έδαφος διαλόγου».

Αυτός ο διάλογος και η αναζωογόνηση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας ανάγεται και στο Ουκρανικό. Ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν ζήτησε από τον φίλο του Ερντογάν να φιλοξενήσει τη σύνοδο για το Ουκρανικό. Ο Τούρκος Πρόεδρος, γι’ ακόμα μια φορά, αναδεικνύεται σε χρήσιμο πληρεξούσιο «ειρηνοποιό» όχι μόνο του Τραμπ, αλλά και της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, πριν και μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έπαιζε επωφελώς σε δύο ταμπλό: Συνεργαζόταν με τους Ρώσους εισβολείς και πωλούσε drones και άλλα όπλα στους Ουκρανούς, για να σκοτώνουν Ρώσους. Στη Μέση Ανατολή, ενίσχυσε οικονομικά, στρατιωτικά και διοικητικά τους αντιπάλους του δικτάτορα Άσαντ και συνέβαλε καθοριστικά στην κατάρρευση του καθεστώτος και στην κατάληψή του από τον τζιχαντιστή, ισλαμιστή, αλ Σαάρα.

Οι Ευρωπαίοι καλούν την Τουρκία, διά της πλαγίας προς το παρόν, να συμβάλει στην άμυνά της. Η Γερμανία μάλλον θα συναινέσει στην παράδοση των Eurofighter στην Τουρκία. Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Ρούτε, σε δηλώσεις του (15/5/2025), είπε: «Η Τουρκία διαθέτει έναν ισχυρό και αναπτυσσόμενο πυλώνα αμυντικής βιομηχανίας, ο οποίος προσελκύει το ενδιαφέρον τόσο της Ευρώπης όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών. Η έκκλησή μου προς όλους τους συμμάχους είναι να αποφύγουμε τους περιορισμούς και τα εμπόδια μεταξύ των κρατών. Είμαστε όλοι στην ίδια πλευρά. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένες αμυντικές ικανότητες, και οι τουρκικές εταιρείες πρέπει να συμβάλουν στην παραγωγή τους. Για να το κάνουν αυτό, χρειάζονται πρόσβαση σε χρηματοδότηση», τόνισε.

Ιδού το τραγικό, για την Ελλάδα και την Κύπρο, και άκρως οξύμωρο και εξωφρενικό: Η Τουρκία κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι ένα αυταρχικό και τυραννικό κράτος, που παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες και απειλεί γείτονες. Αιμοδοτεί παντοιοτρόπως τρομοκρατικές οργανώσεις. Απειλεί με καταστροφή το Ισραήλ. Εισέβαλε και κατέχει τμήματα της Συρίας και του Ιράκ. Ονειρεύεται ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το παίζει δίπορτο με τους Ουκρανούς και τους Ρώσους. Λείχει τους Αμερικανούς και εμπαίζει τους Ευρωπαίους. Αναγορεύεται ξανά σε πληρεξούσιο… ειρηνοποιό του Τραμπ και γίνεται αποδεκτός από τους Ευρωπαίους. Με τα ανάλογα, προσδοκώμενα, ανταλλάγματα, κατά πάγια σουλτανική πρακτική.

Μέσα σε όλο αυτό το γεωπολιτικό μπάχαλο και την αναδιάταξη συμφερόντων και συμμαχιών, πού… χάθηκε η Ελλάδα και, συνακόλουθα, η Κυπριακή Δημοκρατία; Πού είναι, τελικά, η «σωστή πλευρά της Ιστορίας»; Προσδέθηκαν στο αμερικανικό άρμα και, καλώς, από μια σκοπιά. Αλλά γιατί έπρεπε να ανατινάξουν, σχεδόν, τις γέφυρες με τη Ρωσία, που τις θεωρεί εχθρικά κράτη; Όταν πολεμούν οι ελέφαντες, υποφέρει το χορτάρι. Πώς, η Τουρκία, λοιπόν, καταφέρνει όχι μόνο να μην ποδοπατείται αλλά να συναγελάζεται επικερδώς με τον αμερικανικό και τον ρωσικό ελέφαντα; Είναι θέμα άσκησης ευέλικτης, διορατικής, διεκδικητικής πολιτικής και διπλωματίας της Υψηλής Πύλης, στηριγμένης στην ισχύ. Τι έχουν να επιδείξουν ως αντίβαρο, Αθήνα και Λευκωσία; Κατευνασμό, υποχωρήσεις, ΜΟΕ και τουρκοφοβία ως τρεμαλέα γιουσουφάκια…