Καταραμένου μηνός Δευτερογιούνη...

ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗΣ και θανατηφόρας, παρατεινόμενης ατίμωσης η επέτειος:

- Αποφράδων 15ης και 20ής καταραμένου μηνός Δευτερογιούνη.

- Ολεθρίου ημών των Ελλήνων έτους 1974.

- Ανάμεσα στους αιώνες, η πλέον κατάπτυστη κακουργηματική διάπραξη αυτοκαταστροφής του Ελληνισμού, «ἐς γῆν ἐναλίαν Κύπρον οὗ μ' ἐθέσπισεν οἰκεῖν Ἀπόλλων», από αρχαιοτάτων χρόνων.

- Με διαταγές στυγνών επίορκων συνωμοτών της ανθελληνικής χούντας των Αθηνών, επί επταετίαν αδίστακτων τυράννων στο σβέρκο του δικτατορευόμενου από 21η Απριλίου 1967 «στον γύψο» ελλα-δικού μας κράτους: Η εκτόξευση της αδελφοκτόνου πραξικοπηματικής επίθεσης, Δευτέρα 15η Ιουλίου 1974, εναντίον του κυπριακού μας κράτους.

- Προσχεδιασμένη κορύφωση, του από πριν σκοπίμως, έσωθεν ηλιθίως και έξωθεν δολίως, πριμοδοτούμενου, υποτροπιάζοντος και φανατικώς συντελεσθέντος παροξυσμού εμφυλίου διχασμού.

- Προσφέροντας στην διαρκώς καραδοκούσα και επιμόνως προς τούτο προπαρασκευαζόμενη Τουρκία, την πρόφαση για την εισβολή των στρατευμάτων του Αττίλα. Στις διατεταγμένα, από χούντα και αρχιπραξικοπηματίες - ως άκρον άωτον της έμπρακτης προδοσίας - αφύλακτες, κατά κυριολεξίαν επί του πεδίου, προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες. Από το Πέντεμιλι της Κερύνειας μας με το πρώτο φως του Σαββάτου 20ής Ιουλίου, έως και την 15η και16η Αυγούστου 1974 της αμαχητί εγκαταλειφθείσας Αμμοχώστου.

ΕΚΤΟΤΕ η φρικτή μαχαιριά: Η ήττα, η ατίμωση, ο εξανδραποδισμός. Η τουρκική σκλαβιά των βόρειων ελληνικών εδαφών της Κύπρου, που υπέστη ο Ελληνισμός. Παραμένει ανεπούλωτη. Συνεχιζόμενη. Αιμάσσουσα και ντροπιάζουσα, για πεντηκοστό πρώτο στη σειρά έτος, αθεράπευτη πληγή.

- Κατάφερε έκτοτε ο Ελληνισμός να ορθοποδήσουν με πιο δημοκρατικό πολίτευμα, χωρίς κινδύνους δικτατορίας, αμφότερα τα κράτη του, Ελλάδος και καθημαγμένης - ακρωτηριασμένης Κύπρου.

- Ανησυχητικό είναι, όμως, ότι εσχάτως αυξάνονται τα δείγματα παρακμής του πολιτικού συστήματος. Οι ηγεσίες των απαξιωνομένων κομμάτων δείχνουν ανεπάρκειες, που απωθούν και απογοητεύουν όλο και περισσότερους πολίτες.

- Βέβαια, εξέλιπαν ευτυχώς οι εμφυλιο-πολεμικοί παλαιότεροι φανατισμοί «προσωπολατρίας», «μεσσιανισμού» και «εθνοσωτήρων» και δεν αλληλοσκοτωνόμαστε πλέον οι βενιζελικοί με τους κωνσταντινικούς, ούτε κι οι μακαριακοί με τους γριβικούς για να προκαλέσουμε ξανά Μικρασιατική του 1922 και Κυπριακή του 1974 Καταστροφές.

- Κατάφερε, πράγματι, ο Ελληνισμός, πρωταθλητικά προπάντων και υπεράνω όλων, να εξαλείψει την προγονική πανούκλα των εμφυλίων παθών. Και να απενεργοποιήσει σε μέγιστο βαθμό τα απομεινάρια «εργοστασίων αναπαραγωγής» εμφυλίου μίσους, «ταξικού», «παραταξιακού», «εξουσιολάγνου», στο ισχύον επί μισό αιώνα πολίτευμα.

- «Άν ο λαός μας δεν μπορεί ν’ αντλήσει απ’ τα δεινά του, τότε του δόθηκε άδικα μια τέτοια τραγωδία», όπως με πίκρα σοφώτατα στιχούργησε ο μεγάλος μας Κυριάκος Χαραλαμπίδης...

- Αυτό ιδίως το μέγα ελληνικό επίτευγμα στερεί και από τους καραδοκούντες στρατηγιστές της νεο-οθωμανικής τουρκικής επεκτατικότητας, οποιοδήποτε προσδοκώμενο έρεισμα «συριακού τύπου» προγεφυρωμάτων εντός των τειχών...

ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ όμως ακόμη ο Ελληνισμός, με τις διαδοχικές κυβερνήσεις του, Αθηνών και Λευκωσίας 1975-2025, να στρατηγήσει την ανατροπή της ήττας και της ατίμωσης του 1974. Ούτε και να επινοήσει νικηφόρα πολιτική απελευθέρωσης των τουρκοκρατούμενων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

- Μπόρεσε, ωστόσο, μέχρι τώρα ο λαός, σε κάθε περίσταση, να επιδεικνύει και πλειοψηφικά άκαμπτη Αντίσταση. Απορρίπτοντας «σχέδια» και «πλαίσια» και «λύσεις» υποταγής στις απαιτήσεις των κατακτητών, περίτεχνα δολιουργημένες από Εγγλέζους νεο-αποικιοκράτες. Για την παράδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με ελληνική υπογραφή, ως προτεκτοράτου υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Άρνηση εκούσιας υποδούλωσης και στις σειρήνες των αμετανόητων Ηττημένων Μυαλών μας. Επαληθεύοντας τον διά μέσου των αιώνων, από τον Ονήσιλο του 499 προ Χριστού έως και σήμερα αποδεικνυόμενο, κατ’ εξοχήν αντιστασιακό χαρακτήρα του κυπριακού Ελληνισμού: «Χρόνια σκλαβκιές ατελείωτες, τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους, εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους», κατά τους στίχους ενός εκ των μεγίστων μας, του Κώστα Μόντη.

ΞΑΝΑ κι εφέτος, με σφιγμένες τις καρδιές, κυρτωμένους τους ώμους από το βαρύ ανεκπλήρωτο χρέος και βαριά τα βήματα, στα πάνδημα Μνημόσυνα των Ηρώων μας.

- Στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας των πεσόντων αδελφών μας της Εθνικής Φρουράς, της ΕΛΔΥΚ, της Α΄ Μοίρας Καταδρομών της Κρήτης. Και σε όλα τ’ άλλα Ηρώα που υψώθηκαν στον βίαιο εκτοπισμό της προσφυγιάς, για την διατήρηση αθάνατης της μνήμης όλων εκείνων των εκατοντάδων γενναίων συμπολεμιστών μας του ’74, κληρωτών, μονίμων, εφέδρων και εθελοντών, οι οποίοι θυσιάστηκαν μαχόμενοι και Αυξεντιωθέντες στα πεδία των μαχών των προδομένων κυπριακών Θερμοπυλών. Αβοήθητοι κι εγκαταλελειμμένοι, κατά το «η Κύπρος κείται μακράν», στην άνιση αναμέτρηση με τις πολλαπλασίως υπέρτερες ορδές του Αττίλα εισβολέα.

- Και όλων των άλλων εθνομαρτύρων, που εγκλωβισθέντες από τον εχθρό επί των επάλξεων, αιχμαλωτίστηκαν, εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από αιμοβόρους βαρβάρους εισβολείς και ακήδευτοι νεκροί ρίφθηκαν σε ομαδικούς τάφους φρικτά αγνοουμένων, στις σκλαβωμένες περιοχές, όπου αναζητούνται ακόμη τα υπολείμματα των μαρτυρικών τους οστών.

- Στα Μνημεία και στα Μνήματα της μνήμης και της συνείδησης ότι: Το χρέος απέναντι στους Ήρωες δεν εκπληρώνεται μόνο με τα θρησκευτικά μνημόσυνα και τις οφειλόμενες ύψιστες μεταθανάτιες δαφνοστεφανωμένες τιμές. Αλλ’ επιτακτικά υπομνηματίζεται το ύψιστο καθήκον, όλων των επιζώντων και των νέων γενεών:

- Με αποφασιστικότητα, με τόλμη, με σοφία δίχως δειλία και με άρρηκτη ενότητα, η ανάληψη της αποστολής Απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από τους Τούρκους εδαφών της πατρίδας:

«Απάντηση θα πάρουν / ενότητα κι αγώνα / για να ’βρουν ανάπαυση οι πρώτοι Νεκροί», όπως στιχούργησε ο κορυφαίος του αντιχουντικού αγώνα Αλέξανδρος Παναγούλης και μελώδησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

ΠΡΩΤΕΥΘΥΝΟΙ και πολιτειακώς υπόχρεοι, οι έχοντες την λαϊκή εντολή εκλελεγμένοι των κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου. Κληρονομήσαντες μεγατόνους σαπίλας μακροχρόνιων αντικειμενικών αδυναμιών και υποκειμενικών ανεπαρκειών, καταστροφικών συμβιβασμών, επικίνδυνων κατευνασμών του κατακτητή και ων ουκ έστι αριθμός διαχρονικών ψευδαισθήσεων, στην μισού ήδη αιώνα αδιέξοδη πολιτική Αθηνών και Λευκωσίας απέναντι στο Τουρκικό Πρόβλημα του Ελληνισμού, στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

- Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και αποβαίνουν δυσχερέστεροι. Ιδίως στην γεωγραφική μας γειτονιά. Πολεμικώς φλεγόμενη από Μέση Ανατολή έως Ουκρανία κι ευρύτερα. Και για τα χειρότερα διακυβευόμενη. Από αλληλο-συγκρουόμενους ιμπεριαλισμούς και επεκτατισμούς, απειλούμενη. Σε παγκόσμια συγκυρία που προσομοιάζει όλο κι εντονότερα με προεόρτια Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με διαρκώς αυξανόμενο αγκομαχητό πολεμικών εξοπλισμών και αναδιάταξης συσχετισμών ισχύος και επιρροών. Με εντελώς νέες μορφές χρήσης της πολεμικής τεχνολογίας και της μαζικής εργαλειοποίησης δυστυχούντων πληθυσμών.

- Χρεωμένοι ως εκ τούτου οι κυβερνώντες, απερίσπαστοι από τις διαρκώς «αρρωστημένες» καθημερινά προεκλογικές εσωτερικές αντιπαραθέσεις, να επιστρατεύσουν κάθε ικμάδα στρατηγικής οξυδέρκειας. Για να διέλθουν αβλαβώς και ενισχυόμενες, Ελλάς και Κύπρος, τις άκρως επικίνδυνες διεθνώς συμπληγάδες των καιρών, συμβάλλοντας και καιροφυλακτώντας με πλήρη ετοιμότητα για την αξιοποίηση κάθε ευκαιρίας προστασίας του Ελληνισμού και ευόδωσης του Απελευθερωτικού Καθήκοντος.

^{Στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας των ηρωικώς πεσόντων αδελφών μας του 1974, όπως και στα Φυλακισμένα Μνήματα των ηρώων μας του 1955, η υπόμνηση του χρέους και του καθήκοντος Απελευθέρωσης της σκλαβωμένης πατρίδας.}