Βλέπει ήδη άλλο είδωλο στον καθρέφτη

Νομίζω ότι ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλος της ΑΕΛ, αλλά και ένας αντικειμενικός εξωτερικός παρατηρητής θα ανέμενε τη σημερινή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο σύλλογος της Λεμεσού. Οργανώθηκε σε όλους τους τομείς, εκπέμπει οικονομική υγεία, έχοντας βρει επενδυτές και χορηγούς. Ξόφλησε όλες τις οφειλές προς το κράτος και για πρώτη φορά δεν χρωστά. Πήρε έναν προπονητή δεδομένης αξίας, έκανε τις πρώτες μετεγγραφές. Παίκτες όμως που, με βάση τα στοιχεία, είναι πολύ καλού επιπέδου. Πάμε έτσι σύντομα ένα χρόνο πίσω για να υπενθυμίσουμε την σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση. Με τα αποτελέσματα να φαίνονται στη σεζόν. Ας μείνουμε τώρα στο σήμερα. Μυρίζει ΑΕΛ στα καλύτερά της. Έτοιμη να επανέλθει σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αν θέλετε να κάνουμε και λίγο χιούμορ, ο... Λέων ξαναβρυχάται. Ας αφήσουμε τα οικονομικά στην άκρη. Όταν το ταμείο είναι στα ίσα (πόσω μάλλον στον συν), η καθημερινότητα είναι νορμάλ, το κλίμα καλό και οι δραστηριότητες διεξάγονται χωρίς εμπόδια. Χρήμα υπάρχει, όσο χρειάζεται να υπάρχει, οπότε πάμε στα αγωνιστικά.

Ο... Don Πάολο

Πρώτα στον Τραμετσάνι. Η παρουσία ενός έμπειρου (σε γενική θητεία, αλλά και με γνώση της Κύπρου), με βιογραφικό, προσωπικότητα, γερό κασέ και σίγουρα άλλες προσφορές, είναι ό,τι καλύτερο. Ένα σημάδι πως η ΑΕΛ πάει σε άλλο, υψηλότερο... ράφι. Το λένε πρώην παίκτες του, αυτό είναι η καλύτερη απόδειξη. Ο Τραμετσάνι δούλεψε βέβαια στον ΑΠΟΕΛ, στα χρόνια της παντοδυναμίας του, άρα με επίπεδο ποιότητας ΑΑ. Στη Λεμεσό θα βρει άλλα δεδομένα. Πολύ καλά, αλλά σαφέστατα όχι ΑΑ. Θα πρέπει να ετοιμάσει μία ομάδα σχεδόν από την αρχή. Νομίζω όμως πως αν δούμε την όλη πορεία του, έχει αναλάβει και καθοδηγήσει ομάδες με διάφορα πρότζεκτ. Από πρωταθλητισμού μέχρι σωτηρίας. Ξέρει τα πάντα και γνωρίζει πώς να διαχειριστεί μία ομάδα που έχει εκτόπισμα, αλλά προέρχεται από άσχημες σεζόν και αλλάζει τώρα σελίδα. Είναι πρότζεκτ επιστροφής.

Ρόστερ

Λογικό είναι να έγιναν τεράστιες αλλαγές. Από μετριότητα άλλο τίποτα εδώ και δύο-τρία χρόνια. Θα μου πείτε, οι πόροι δεν υπήρχαν, αλλά πάλι οι προσθήκες ήταν επί το πλείστον αποτυχημένες. Μέχρι στιγμής έγιναν καλές κινήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις, εξαιρετικές. Ο Τζούλιους Ζόκε είναι χαφ πρώτης κοπής, τον είδαμε στον Άρη. Θα μπορούσε σήμερα να ξεκινά στην 11άδα όλων των μεγάλων ομάδων. Ο πρώην Απολλωνίστας Ζράντι ξέρει πολλά καντάρια μπάλα και, αν τα βγάλει στο γρασίδι, η ΑΕΛ βρήκε ενορχηστρωτή. Έχω δε την αίσθηση ότι ο Φεριέρ, με τα όσα είδαμε ως παίκτης της Ομόνοιας Αραδίππου, έχει προσόντα και υψηλό ταβάνι. Για να δώσει βάθος στην ομάδα. Καλύτερα να αναμένουμε και να κρίνουμε εν δράσει τους Στεφάνοβιτς και Μιλοσάβλιεβιτς, αλλά το βιογραφικό τους προκαλεί αισιοδοξία. Θα γίνουν φυσικά και άλλες μετεγγραφές ξένων. Αλλά το μέχρι τώρα δείγμα είναι θετικό. Ειναι ένδειξη για τον τρόπο που μετρούν, επεξεργάζονται και επιλέγουν τους υποψηφίους οι Τραμετσάνι και Τρισκόφσκι (άριστη η επιλογή του Σκοπιανού, μεγάλο κεφάλαιο ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά του). Η ΑΕΛ έχει και ένα άλλο θετικό. Πιθανότατα και παρά τις κάποιες αποχωρήσεις (Μάμας, Ζαχαρίου, Γερολέμου) έχει έναν γερό κορμό Κυπρίων παικτών, οι οποίοι έχουν παραστάσεις και πολλά ματς στα πόδια τους. Ο Γουίλερ ήρθε (επέστρεψε) να προστεθεί δίπλα στους Παπαφώτη, Φιλιώτη, Μακρή. Στον πυρήνα ο Φραντζής, ο Κεραυνός, αλλά και 3-4 νεαροί που πήραν πέρσι συμμετοχές. Έτσι αποκτά επιλογές και βάθος.

Θέλει μέτρο

Ο κόσμος της ΑΕΛ στάθηκε όρθιος στα δύσκολα και τώρα που χαμογελάει το χειλάκι του, θα είναι ακόμη πιο δυναμικός. Αλλά και απαιτητικός. Πού μπαίνει όμως γενικά ο πήχης; Πρώτα απ’ όλα το πρότζεκτ θέλει τον χρόνο του και καλό θα ήταν άπαντες να το βλέπουν έτσι. Θαύματα και ολικές ανατροπές σπάνια γίνονται. Αν και είναι η ΑΕΛ που πέτυχε την απόλυτη μεταμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας. Από τη μετριότητα και αφού άλλαξε σχεδόν όλη την ομάδα, έκανε το μπαμ το 2012 και πήρε πρωτάθλημα. Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας φίλος της ομάδας που έχει τέτοιρς απαιτήσεις. Είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει πρόοδος σε σχέση με πέρσι και πρόπερσι. Ποιος είναι όμως ο στόχος; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι η εξάδα. Όχι βέβαια για να αποφύγει την ταλαιπωρία του Β΄ Γκρουπ, ούτε και για να μπει απλώς για να γεμίζει ους αριθμούς. Η ΑΕΛ πρέπει να είναι ανταγωνιστική. Πρέπει να κερδίσει ντέρμπι, να νιώσει και σε επίπεδο βαθμών την επιστροφή σε υψηλό επίπεδο. Να πιέσει τις ομάδες που σήμερα στοχεύουν στην Ευρώπη. Δεν είναι εύκολο να ξαναμπεί σε... αεροπλάνα και αποστολές εξετερικού, αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι ανταγωνιστική. Συν φυσικά η περίπτωση του κυπέλλου, εκεί είναι άλλα τα δεδομένα και πολλά μπορούν να συμβούν. Κοντολογής, η ΑΕΛ άλλαξε σελίδα. Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια κοιτάζει τον καθρέφτη και βλέπει ήδη άλλο είδωλο. Καλύτερο, ομορφότερο. Οπότε με θέληση, συγκρατημένο ενθουσιασμό και υπομονή μπορεί να βάλει ξανά τη σφραγίδα της.