Όταν 13χρονοι κάθονται στο τιμόνι

Ένας 13χρονος και ένας 14χρονος, που πιάστηκαν να οδηγούν αυτοκίνητο, είναι δυο πρόσφατα περιστατικά που όχι μόνο επιβεβαιώνουν την αναρχία η οποία επικρατεί στους δρόμους μας, αλλά αγγίζουν και την ολοένα αυξανόμενη εμπλοκή ανηλίκων προσώπων σε παρανομίες.

Στην πρώτη περίπτωση, η Αστυνομία στη Λεμεσό εντόπισε έναν 13χρονο που οδηγούσε με συνεπιβάτη την 22χρονη αδελφή του, η οποία κρατούσε, μάλιστα, και το εννέα μηνών βρέφος της αδελφής τους! Περιττό να αναφέρουμε ότι κανένας δεν έφερε ζώνη ασφαλείας, για να ολοκληρωθεί η σοκαριστική εικόνα τού τι θα μπορούσε να συμβεί αν το όχημα εμπλεκόταν σε σοβαρό δυστύχημα.

Σημειώνεται ότι ο πατέρας του ανήλικου και ιδιοκτήτης του οχήματος κλήθηκε στην Αστυνομία και κατηγορήθηκε γραπτώς, όπως και η 22χρονη, ενώ ο 13χρονος δεν φέρει οποιαδήποτε ποινική ευθύνη.

Στη δεύτερη περίπτωση, είχαμε επεισοδιακή καταδίωξη αυτοκινήτου που οδηγούσε 14χρονος, με συνεπιβάτες μια 16χρονη και έναν 17χρονο. Η καταδίωξη από αστυνομικούς ξεκίνησε από τη Λευκωσία και κατέληξε... στην Πύλα, όπου το όχημα ακινητοποιήθηκε και συνελήφθησαν οι τρεις ανήλικοι. Στην κατοχή τους βρέθηκε και ποσότητα ναρκωτικών (ο άλλος εφιάλτης με πρωταγωνιστές ανηλίκους).

Προφανώς οι 13χρονοι και οι 14χρονοι οδηγοί παίρνουν το τιμόνι στα χέρια τους με τη συγκατάθεση των γονιών τους. Ή με την ανοχή τους. Ή με την αδιαφορία τους. Αλλά ένας ανήλικος άπειρος οδηγός αποτελεί σοβαρότατο κίνδυνο τόσο για τους άλλους οδηγούς, όσο και για τον εαυτό του.

Κάποιοι γονιοί δεν φαίνεται να ανατριχιάζουν από τρόμο αναλογιζόμενοι ποια τραγική κατάληξη θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά τους. Ίσως να ανατριχιάζουν από... υπερηφάνεια, καθώς σκέφτονται ότι οι κανακάρηδές τους μπορούν να δείχνουν από τα 13 τους το αντριλίκι τους και τη μαγκιά τους και τη δεξιοτεχνία τους στην οδήγηση.

Αλλά οι γονείς που επιτρέπουν στα ανήλικα παιδιά τους να κάθονται στο τιμόνι δεν είναι μόνο συνένοχοι στην παρανομία. Είναι οι πρώτοι ένοχοι.

Η οδική συνείδηση ξεκινά από το σπίτι. Είναι καθήκον των γονιών να την διδάξουν στα παιδιά τους και όχι να τα ενθαρρύνουν να μπαίνουν, με την ανωριμότητα και τον αυθορμητισμό τους, στον επικίνδυνο λαβύρινθο των δρόμων.

Αντί να δημιουργούμε οδική συνείδηση στα παιδιά μας, τα σπρώχνουμε στην οδική ασυνειδησία. Με τραγική κατάληξη καμιά φορά, την οποία όλοι απευχόμαστε, αλλά δυστυχώς έρχεται χωρίς να μας ρωτήσει...

ΜΠΟΞΕΡ