Θανάσειον Άγος και της Δικαιοσύνης...

ΠΡΑΞΗ, η οποία προκάλεσε νέα και εντονότερα αισθήματα καταφρόνησης της Δικαστικής Εξουσίας. Πράξη αθέλητης μεν, παραχθείσας δε, προαγωγής της διαπόμπευσης του συστήματος Απονομής της Δικαιοσύνης, φαίνεται να αποβαίνει η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου να αποπέμψει «τιμωρητικά» ή και «εκδικητικά» την εμπράκτως διακριθείσα για τις πρόσφατες δικαστικές της αποφάσεις, «υπό δοκιμασίαν» δικαστή Ντόρια Βαρωσιώτου.

Το εν λόγω Συμβούλιο, όχι ως δικαστήριο «in open court - επ’ ακροατηρίω» κατ’ αντιμωλίαν σε ανοιχτή ακρόαση δικαστική αρμοδιότητα με πειστικά τεκμηριωμένης πληρότητας δικανική απόφανση, αλλ’ ως διοικητικής αρμοδιότητας ανώτατος διοικητής προϊστάμενος επί των δικαστών, ως Οιονεί Εργοδότης δηλαδή, παρήγαγε την αιτία της δημοσίως εκτραχυνόμενης καταφρόνησης της Δικαστικής Εξουσίας.

ΠΑΝΔΗΜΩΣ, η αποπομπή της εν λόγω δικαστού, από τους Οιονεί Εργοδότες της, φυσιολογικά συνδέθηκε πάραυτα και αποκλειστικά με ένα παγκοίνως σημαντικού ενδιαφέροντος γεγονός:

- Με την γενναία και νομικά άτρωτη δικαστική απόφαση της Ντ. Βαρωσιώτου να αποδεχθεί «επ’ ακροατηρίω» και ν’ αναδείξει την εγκυρότητα της προσαχθείσας επιστημονικής μαρτυρίας, η οποία, ανατρέποντας τις επί 20ετίαν αμφισβητούμενες «αβεβαιότητες», κατέδειξε πως:

- Ο θάνατος του υπηρετούντος στην Λεμεσό την στρατιωτική του θητεία Εθνοφρουρού Θανάση Νικολάου το 2005, που βρέθηκε νεκρός κάτω από το γεφύρι της Άλασσας, ΔΕΝ προκλήθηκε από αυτοκτονία αλλά από ανθρωποκτονία - στραγγαλισμό. Ήτοι, ανεξιχνίαστο έκτοτε κακούργημα.

- Και οι ευθύνες για την μη εξιχνίαση εκείνου του κακουργήματος και για την συγκάλυψη των αποτυχόντων να το εξιχνιάσουν, βαρύνουν τις συντεταγμένες εξουσίες του κράτους:

- Συνευθυνόμενες από το 2005 για την Υπόθεση Θανάση Νικολάου: Στρατιωτικές, αστυνομικές, ανακριτικές, ιατροδικαστικές, εισαγγελικές, δικαστικές υπηρεσίες. Οι οποίες επέδειξαν, επί είκοσι συναπτά έτη, ασύγγνωστη και ατιμώρητη ανεπάρκεια, ολιγωρία, απροθυμία και ανικανότητα στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Θανάσειον Άγος δύναται πλέον να ονοματιστεί, κατά τις αρχαιοελληνικές μας παραδόσεις. Κατ’ αντιστοιχίαν προς το Κυλώνειον Άγος του 7ου π.Χρ. αιώνα, που έπληττε την αρχαία Αθήνα. Άγος με την έννοια του ανοσιουργήματος. Το οποίο κατατρέχει ως κατάρα την πολιτεία ενόσω δεν αποτολμάται εμπράκτως η αναγκαία Κάθαρσις και Εξαγνισμός.

ΕΠΙ 20ΕΤΙΑΝ η ανυποχώρητη αντίσταση της χαροκαμένης μάνας του νεκρού στρατιώτη, Ανδριάνας Νικολάου, να αποδεχθεί την επίσημη του κράτους εκδοχή ότι ο γιος της είχε δήθεν αυτοκτονήσει και η υποδειγματικά άκαμπτη αγωνιστική επιμονή της ώστε να φανεί ότι «κάποιοι» - έχοντες σχέση με διακίνηση ναρκωτικών στο στρατόπεδο του Λόχου Στρατηγείου της 3ης ΤΑΞΥΠ Λεμεσού, όπου υπηρετούσε ο Θανάσης - ανεντόπιστοι έκτοτε και αδίωκτοι, «αυτοκτόνησαν» με στραγγαλισμό το παιδί της. Και εν συνεχεία, άλλοι περισσότεροι, καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδια όργανα της Πολιτείας, δεν εξιχνίασαν στον κρίσιμο χρόνο καθηκόντως, αλλά συγκάλυψαν εν τέλει το κακούργημα, που απέφερε, στην διαδρομή της εικοσαετίας, σειρά από διαδοχικές δικαστικές διαδικασίες και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην Κύπρο, με προσώρας κορυφαίως καθοριστική,

(α) την δικαστική απόφαση της νυν... αποπεμφθείσας δικαστού Ντόριας Βαρωσιώτου και

(β) την άρνηση του Απόλυτου και Ανεξέλεγκτου Άρχοντος των ποινικών διώξεων Γενικού Εισαγγελέως, να διατάξει την ποινική αναζήτηση και δίωξη κατά παντός υπευθύνου για την ανθρωποκτονία του φαντάρου Θανάση Νικολάου. Όστις είχε έρθει αυτοβούλως από την Αυστραλία για να υπηρετήσει θητεία στην Εθνική Φρουρά.

(γ) Την εκδίωξη εν τέλει της Βαρωσιώτου από το δικαστικό της λειτούργημα.

ΗΧΗΡΟ ράπισμα κατά της απόφασης του Οιονεί Εργοδότη = Ανωτ. Δικαστ. Συμβουλίου, για την αποπομπή της δικαστού Βαρωσιώτου, κατήγαγε, με δήλωση του, ο επί χρόνια διατελέσας Πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου και πασίγνωστης εγκυρότητας νομικός Χρίστος Κληρίδης: «Νομίζω τιμωρήθηκε [η Βαρωσιώτου] και συνδέθηκε και με το πόρισμα της θανατικής ανάκρισης [Θανάση Νικολάου], για διάφορους λόγους, χωρίς να ακουστεί η ιδία. Παραβιάστηκε η αρχή της φυσικής δικαιοσύνης, ότι πρέπει να ακούσεις κάποιον προτού τον απολύσεις. Είναι βασική αρχή αυτή»...

- Το μακροσκελές κείμενο των Επτά Ανωτάτων Δικαστών (Οιονεί Εργοδότη) για την αποπομπή της δικαστού Βαρωσιώτου, το οποίο έδωσε στην δημοσιότητα την Πέμπτη, 3 τρ., ο συνήγορός της, Αχιλλεύς Κ. Αιμιλιανίδης, επιβεβαιώνει ότι το κύριο «αμάρτημά» της ήταν το υποδειγματικό - ακόμη και για εμπειρότερους στην έδρα δικαστές - 80σέλιδο και νομικά αδιάσειστο από έδρας επ’ ακροατηρίω πόρισμα της Βαρωσιώτου στην θανατική ανάκριση Θανάση Νικολάου. Ογδοντασέλιδη κατάδειξη του Θανάσειου Άγους - ανοσιουργήματος αυτής της Πολιτείας...

- Η συγκεκριμένη νομικός, απ’ ό,τι φαίνεται έχει πλείονα ακαδημαϊκά κι επαγγελματικά προσόντα για να διαπρέψει και μακράν της δικαστικής σταδιοδρομίας. Η δε παρούσα αρθρογραφία ουδόλως σχετίζεται με το πρόσωπο τής εντελώς άγνωστης και στον γράφοντα Κυρίας Ντόριας Βαρωσιώτου.

- Η περίπτωσή της, όμως, κατ’ ακρίβειαν η μεταχείριση που υφίσταται, επέχει ρόλο εκκωφαντικού δείγματος επικίνδυνης παρακμής του γενικότερου συστήματος απονομής της Δικαιοσύνης.

- Το οποίο δεν κινδυνεύει από ανύπαρκτα και φανταστικά «λαϊκά δικαστήρια» («απορία ψάλτου βηξ»), αλλά πλήττεται από την ανεπάρκεια των επικεφαλής του.

ΑΡΜΟΖΕΙ εδώ να μνημονεύσουμε, οι παλαιότεροι, τον αείμνηστο Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Μιχαλάκη Τριανταφυλλίδη και μετέπειτα Γενικό Εισαγγελέα. Ο οποίος υπήρξε ο πρωτεργάτης της νομοθέτησης του δικαιώματος της Ατομικής Προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ): «Για να κρινόμαστε και εμείς οι Ανώτατοι Δικαστές και οι τελεσίδικές μας αποφάσεις», όπως διαπρυσίως διακήρυττε και εμπράκτως πέτυχε!

- Στο ΕΔΑΔ, λοιπόν, απέτυχε μέχρι τώρα να... αποσπάσει τα εύσημα η νυν κυπριακή Δικαστική Εξουσία για το Θανάσειον Άγος...

ΗΧΗΡΟΥΣ κολαφισμούς, μαστιγωτικές επικρίσεις και εναγώνιους για την αυτο-διαπομπευόμενη Δικαιοσύνη σχολιασμούς, δημοσίευσαν ήδη στις εφημερίδες τους, ενυπογράφως και υπευθύνως, οι εγκυρότεροι αρθρογράφοι του Τύπου. Όπως λ.χ. ο ακούραστος Άριστος Μιχαηλίδης του «Φιλελευθέρου» με το άρθρο του υπό τον τίτλο «Ποιες σκοτεινές δυνάμεις μας κυβερνούν;», Τρίτη, 1η Ιουλίου, που αξίζει να ξαναδιαβάζεται. Και άλλοι αρθρογράφοι, οι οποίοι διεκδικούν ακόμη ρόλο και συνείδηση αποστολής για υπεύθυνη καθοδήγηση της Κοινής Γνώμης, ανάμεσα κι ενάντια στην καταιγίδα «τοξικότητας» και τους χειμάρρους «κανιβαλισμών» των ανώνυμων μέσων κατά πληθώραν αντικοινωνικής δικτύωσης...

ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να προβλεφθεί σε τι καταστροφικά - ό μη γένοιτο - επέκεινα πιθανόν να συμβάλει η κλιμακούμενη κατακρήμνιση ΚΑΙ της εμπιστοσύνης του λαού προς την απονεμόμενη Δικαιοσύνη τής νόμω κρατούσης Πολιτείας. Ενώ συντρέχουν ήδη ογκούμενες απτές περιστάσεις γενικότερης παρακμής των θεσμών. Και αύξηση της απογοήτευσης έως και απόγνωσης των πολιτών εξ αιτίας της ολισθαίνουσας ανεπάρκειας των φορέων των κρατικών εξουσιών.

- Η ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, ως ύστατο αποκούμπι ελπίδων που εναποθέτουν οι πολίτες στο ισχύον Δίκαιο, εξουθενώνει φευ την εμπιστοσύνη του λαού.

- Πλήττει το φρόνημα των πολιτών. Συμβάλλει στην αποδυνάμωση και αυτού του παράγοντα, σημαντικά απαραίτητου ανάμεσα στους άλλους συντελεστές εθνικής ισχύος: Φρόνημα τού υπερηφάνως ανήκειν σε αυτήν την Πολιτεία πολίτη...

^{Της χαροκαμένης από το 2005 μάνας Ανδριάνας Νικολάου η άκαμπτη αντίσταση ενάντια στην κρατική εκδοχή περί δήθεν αυτοκτονίας του γιού της, αυτοβούλως ελθόντος από την Αυστραλία για να υπηρετήσει στην ΕΦ Εθνοφρουρού ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, και η άτρωτη δικαστική απόφανση της Ντόριας Βαρωσιώτου ότι επρόκειτο για κακούργημα στραγγαλισμού καταδεικνύουν το Θανάσειον Άγος και της Δικαστικής Εξουσίας...}