Οι απρόσφορες προσφορές
Όταν τα κόμματα σταματήσουν κάποια στιγμή να καβγαδίζουν για τις πυρκαγιές, όταν επιστρέψουν από τις (μακρές) διακοπές τους και όταν εξοικονομήσουν λίγο χρόνο, εν μέσω του προεκλογικού τους αναβρασμού, ας κάνουν και κάτι πραγματικά χρήσιμο για τον τόπο. Ας ασχοληθούν με τις διαχρονικές κακοδαιμονίες που δέρνουν αυτόν τον τόπο και τον εμποδίζουν να πάει μπροστά.
Μια από τις χειρότερες κακοδαιμονίες είναι και οι προσφορές για έργα του Δημοσίου. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει. Κανένα μεγάλο έργο δεν μπορεί να προχωρήσει (λόγω προσφυγών) μέσα στα χρονικά πλαίσια που έχουν καθοριστεί, και εάν προχωρήσει... σταματά, διότι, συνήθως, ο ανάδοχος παραβιάζει τους όρους της σύμβασης.
Η παραδοσιακή πορεία, την οποία ακολουθεί ένα έργο που αποφασίζει το κράτος να υλοποιήσει, είναι η εξής: Το κράτος ζητά προσφορές από ενδιαφερόμενους, υποβάλλονται οι προσφορές, αξιολογούνται, επιλέγεται η συμφερότερη προσφορά, γίνεται ανάθεση της σύμβασης και... όλα μπλοκάρονται! Διότι κάποιος από αυτούς που έχασαν τη σύμβαση, προσφεύγει στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, οπότε αρχίζει μια διαδικασία που θυμίζει το γιαλέλιν του Αράπη. Αφού περάσουν κάποιοι μήνες, ή και... χρόνια, είτε απορρίπτονται οι προσφυγές είτε γίνονται αποδεκτές, οπότε η ανάθεση της σύμβασης ακυρώνεται και πτου ξανάπαρκης, που λέει και ο λαός.
Κλαικό παράδειγμα το Σύστημα Έγκαιρης Προειδοποίησης του Πληθυσμού, το γνωστό «112», που κανονικά θα έπρεπε να βρισκόταν σε λειτουργία, αλλά δεν ήταν, κατά την καταστροφική πυρκαγιά της Μαλιάς, και τη θέση του πήραν οι καμπάνες των χωριών.
Τι έγινε, λοιπόν; Πάρτε μια γεύση. Οι προσφορές για το σύστημα είχαν προκηρυχθεί το 2022, αλλά ακυρώθηκαν... το 2024, δηλαδή δύο χρόνια μετά (!), ύστερα από προσφυγές που υπήρξαν. Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη νέα διαδικασία και εάν δεν υπάρξουν προσφυγές και νέα ακύρωση των προσφορών, το «112» αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή το πρώτο εξάμηνο του 2026. Εάν και εφόσον, είπαμε...
Κι αυτή, βέβαια, η πονεμένη ιστορία δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα, είναι ο κανόνας. Εκτός από τα κενά στις διαδικασίες, πάνω στα οποία «πατούν» όσοι υποβάλλουν προσφυγές, είναι και οι συνήθεις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του δημόσιου τομέα, που καθυστερούν τη λήψη γρήγορων αποφάσεων. Κάποιοι «τζιυλούν το αβκόν με την μανιβέλλαν», που λέει και πάλι ο λαός, ή, ακόμη χειρότερα, περιμένουν να βγει το αβκόν... από τον πισινόν της όρνιθας για να το τζιυλήσουν!
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ
