Τελικά υπάρχει κάποιος συντονιστής;

Οι άνθρωποι στις πυρόπληκτες περιοχές της ημιορεινής Λεμεσού προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους (όσο είναι δυνατόν και με όσο κουράγιο τούς έχει απομείνει), τα κόμματα εκτονώθηκαν στην πρόσφατη συνεδρία τριών κοινοβουλευτικών Επιτροπών (αλλά σίγουρα θα επανέλθουν μετά τις διακοπές, για περαιτέρω εκτόνωση), οι Αμερικανοί ψάχνουν να βρουν τι έγινε ή τι δεν έγινε, γενικά αυτή είναι η εικόνα που έχουμε τώρα μπροστά μας από την καταστροφικότερη πυρκαγιά στη μικρομεγαλονησίδα μας.

Εκείνο, όμως, που κρυφοκαίει είναι ένα αίσθημα ανησυχίας, αβεβαιότητας, ανασφάλειας, αμφιβολίας, φόβου ανάμεσα στον κόσμο, που βλέπει να αιωρούνται αναπάντητα ερωτήματα για την ικανότητα αυτού του κράτους ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μια νέα καταστροφική πυρκαγιά.

Θα μπορέσουν, άραγε, αυτήν τη φορά, ν’ ανταποκριθούν επαρκώς όλες οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες σε έναν νέο πύρινο όλεθρο;

Έχει ξεκαθαριστεί ή όχι ποιος θα έχει τον πρώτο συντονιστικό ρόλο στην επόμενη πυρκαγιά; Διότι στο μυαλό μας υπάρχει μια σύγχυση στο θέμα αυτό, μετά τα όσα λέχθηκαν στη συνεδρία των Επιτροπών της Βουλής, και πολύ φοβούμαι ότι η ίδια σύγχυση επικρατεί και στο μυαλό των αρμοδίων. Και είναι, εν τέλει, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας ο καταλληλότερος άνθρωπος για ανάληψη επιχειρησιακού ρόλου;

Πόσα από τα κενά που διαπιστώθηκαν κατά τη διαδικασία κατάσβεσης της πυρκαγιάς της Μαλιάς θα μπορέσουν να καλυφθούν επειγόντως, ώστε να προληφθεί ή να αντιμετωπισθεί εν τη γενέσει της μια νέα Μαλιά;

Μπορούν να είναι απόλυτα βέβαιοι οι κάτοικοι κάποιας κοινότητας ότι, αν απειληθεί το χωριό τους και πρέπει ν’ απομακρυνθούν αμέσως, δεν θα τους στείλει κάποιος άσχετος να κατευθυνθούν προς το μέρος όπου μαίνεται άλλη φωτιά;

Πόσοι από τους εκατοντάδες παράνομους σκυβαλότοπους θα καθαριστούν έγκαιρα, προτού μετατραπούν σε γνώριμους «εμπρηστές»;

Αυτά και πολλά άλλα δεν πρέπει ν’ αφήνουν κανέναν αρμόδιο, που εμπλέκεται στο όλο πλέγμα της διαδικασίας πρόληψης και καταστολής μιας πυρκαγιάς, να χαλαρώνει όσο διαρκεί η επικίνδυνη περίοδος.

Ναι, έχει τη σημασία της η έμπρακτη ανακούφιση των πυρόπληκτων από το Κράτος, ναι, έχει τη σημασία της η απόδοση πολιτικής ευθύνης στα εμπλεκόμενα δημόσια πρόσωπα, έστω και ετεροχρονισμένα, αλλά την ίδια, ή και μεγαλύτερη, σημασία έχει η ανάγκη να μην ξαναζήσουμε παρόμοια ή και χειρότερη τραγωδία.

ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ