Η ομάδα που ένωσε την Πάφο!
Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συμβαίνει με την ποδοσφαιρική ομάδα της Πάφου. Η μέχρι στιγμής ευρωπαϊκή της πορεία είναι εκπληκτική. Κατάφερε να βγάλει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, όπως η Μακάμπι Τελ Αβίβ και η Ντιναμό Κιέβου, ενώ ο τελευταίος της άθλος ήταν η εκκωφαντική νίκη της, εκτός έδρας, επί του περίφημου Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, ο οποίος είχε να ηττηθεί στο γήπεδό του, σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, εδώ και εννιά χρόνια! Και το έκανε η «μικρή Σταχτοπούτα», Πάφος. Απομένει ο επαναληπτικός στο στάδιο «Άλφα Μέγα» της Λεμεσού, την ερχόμενη Τρίτη, και αν η παφίτικη ομάδα καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση, τη League Phase, της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, τότε θα μιλάμε για ένα πρωτοφανές ποδοσφαιρικό θαύμα.
Η θριαμβευτική πορεία της Πάφου τα τελευταία δύο χρόνια (κύπελλο, πρωτάθλημα και ευρωπαϊκές επιτυχίες) οδήγησε και σε κάτι άλλο αξιοσημείωτο. Ένωσε τους Παφίτες! Ξαφνικά όλη η Πάφος βρέθηκε να κυριαρχείται από έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό, να επικρατεί παντού μια ατμόσφαιρα χαράς και αγαλλίασης, ένα αίσθημα παφίτικης υπερηφάνειας να διαχέεται στην πόλη, να μαζεύονται κατά χιλιάδες, οικογενειακώς, στο γήπεδο για να γιορτάσουν τις επιτυχίες της ομάδας τους, όταν τα προηγούμενα χρόνια μόλις μερικές εκατοντάδες την ακολουθούσαν.
Στον επαναληπτικό με την Ντιναμό Κιέβου, μετακινήθηκαν προς τη Λεμεσό επτά χιλιάδες Παφίτες! Στον μεθαυριανό επαναληπτικό με τον Ερυθρό Αστέρα, ίσως οδεύσουν προς τη Λεμεσό ακόμη περισσότεροι.
Όμως, όλη αυτή η επιτυχημένη πορεία δεν ήρθε τυχαία. Οι Ρώσοι ιδιοκτήτες έθεσαν το σωστό πλαίσιο. Δεν είναι μόνον ο υψηλός προϋπολογισμός της ομάδας. Είναι η συνετή διαχείριση, η δημιουργία της κατάλληλης βάσης για πρωταθλητισμό, οι υποδομές, οι μελετημένες μετεγγραφές, το θετικό κλίμα, αλλά πάνω απ’ όλα η επιλογή του σωστού προπονητή. Ο Ισπανός Χουάν Κάρλος Καρσέδο βρίσκεται στο τιμόνι της Πάφου τα τελευταία δύο χρόνια. Οι ιδιοκτήτες τού έδειξαν εμπιστοσύνη και δεν ακολούθησαν την... παραδοσιακή κυπριακή τακτική, να διώχνεις τον προπονητή μετά την πρώτη ήττα.
Και είναι ένας προπονητής σεμνός, ταπεινός, που μιλά μόνο στο γήπεδο. Που δεν θριαμβολογεί για τις επιτυχίες του, αλλά παραμένει προσγειωμένος. Μελετά προσεκτικά τον κάθε αντίπαλο και εφαρμόζει την ανάλογη στρατηγική. Χωρίς να φοβάται το «βαρύ» όνομα της άλλης ομάδας.
Θα έλεγα ότι ο Καρσέδο αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα προς μίμησιν από τους... πολιτικούς μας!
ΜΠΟΞΕΡ
