Πώς θα σωθεί η Κύπρος;
Από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 μέχρι την Κυπριακή Καταστροφή του 1974 πέρασαν 52 χρόνια. Από το 1974 μέχρι σήμερα συμπληρώθηκαν σχεδόν άλλα 52 χρόνια. Η Ελλάδα, Εγγυήτρια και Μητέρα, τα τελευταία αυτά 52 χρόνια μάς λέγει στην πολιτικοστρατιωτική ΠΡΑΞΗ ότι «η (κόρη) Κύπρος κείται μακράν» και δεν μπορεί να την σώσει. Μας υποβάλλει ή μας υποχρεώνει να μη μιλούμε σήμερα ούτε και για την Τουρκική Εισβολή, γιατί αυτή η ομιλία μας μπορεί να διαταράξει τις ψευδοφιλικές και σφιχταγκαλιασμένες σχέσεις Αθηνών και Άγκυρας.
Είτε η ιστορική ανεπάρκεια είτε η επιτηδευμένη δολιότης, της μη υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής των Αθηνών, οδήγησαν την Τουρκία να θέλει τα Νησιά του Αιγαίου. Να θέλει τη Δυτική Θράκη και να σχεδιάζει υπομονετικά και αποτελεσματικά την κατάληψη όλης της Κύπρου. Όχι μόνο γιατί το λέει η Έκθεση Νιχάτ Ερίμ με την επικεφαλίδα Recapture Cyprus, αλλά και επειδή οι Έλληνες της Κύπρου για την Τουρκία είναι εθνική μειονότης στα 90 εκατομμύρια τουρκικού λαού. Και ως εθνική μειονότης δεν είναι ανεκτή μετά τη σχετική έμπρακτη πολιτική φιλοσοφία του Κεμάλ Ατατούρκ.
Ποιες είναι οι βαρύτατες ευθύνες του σημερινού Κύπριου Προέδρου; Ασφαλώς δεν βαρύνεται με τα μοιραία λάθη της κυπριακής ηγεσίας προ του 1974 και τα χειρότερα λάθη μετά το 1974. Ευθύνεται, βεβαίως, για τις σχετικές πράξεις και παραλείψεις του Προέδρου Αναστασιάδη και της δεκαετίας του, στην οποία υπήρξε παρακοιμώμενος πολιτικός δουλοπάροικός του… Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέλαβε ασήκωτες ευθύνες, από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης τού είπε ότι «το Κυπριακό δεν είναι ελληνοτουρκική διαφορά και συνεπώς δεν συζητείται στις περίεργες συνομιλίες της Ελλάδος με την… Σύμμαχο Τουρκία».
Ο Χριστοδουλίδης έχει πολιτική στο Κυπριακό; Έχει στόχους; Είναι ακόμα στόχος του η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία; Είναι στόχος η επάνοδος στη Ζυρίχη της Συμφωνίας του 1972, όπως την δέχθηκε ο Ντενκτάς; Είναι τα εξευτελισθέντα στις δεκαετίες που πέρασαν Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών; Είναι τα δύο Κράτη στην Κύπρο, τα οποία σήμερα ζητά ανυποχώρητα η Τουρκία; Δεν υπάρχει στόχος. Ούτε, συνεπώς, τρόπος επίτευξης του στόχου. Κύπρος και Ελλάδα δεν γνωρίζουν τι θέλουν και πώς θα το πετύχουν στο Κυπριακό. Θέλουν μόνο να μην ερεθίζουν την Τουρκία!
Αυτή όμως η Τουρκία ξέρει τι θέλει. Πάντοτε ήξερε τι ήθελε. Δεν το έκρυβε. Το φώναζε και το επαναλάμβανε. Αθήνα και Λευκωσία δεν άκουαν ή το κορόιδευαν ή αγνοούσαν όσα η Τουρκία διεκδικούσε. Τελικά πήρε όσα ήθελε, και σχεδιάζει να πάρει όσα έμειναν στην Κύπρο και όσα κατονομάζει, ήδη, το Αιγαίο και τη Δυτική Θράκη. Αυτά που λέγει η Τουρκία τα εννοεί και εμπράκτως τα επιτυγχάνει. Δεν είναι συνθήματα και επικοινωνιακές διπλωματικές εκλάμψεις.
Σήμερα η Τουρκία θέλει δύο Κράτη στην Κύπρο και όλα τα άλλα στο Αιγαίο. Αύριο θα θέλει όλη την Κύπρο και πολύ περισσότερα από την Ελλάδα. Η Τουρκία μπορεί και παίζει ρόλους Μεγάλης Δύναμης. Από Επιθετική, Αναθεωρητική Κατακτητική Δύναμη, παριστάνει τον ειρηνοποιό. Τον παγκόσμιο υπέρμαχο της ειρήνης και του Διεθνούς Δίκαιου. Στρατιωτικά και Διπλωματικά, Οικονομικά και Πληθυσμιακά, η Τουρκία είναι σήμερα πολύ δυνατή συγκριτικά με την Ελλάδα. Είναι όμως ταυτόχρονα και η Κυρίαρχη Δύναμη στη Γεωστρατηγική περιοχή της. Έτσι την βλέπουν και αναλόγως τής συμπεριφέρονται οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι…
Η Ευρώπη τι λέει και τι κάνει; Λέει, και κυρίως εννοεί, ότι η ειρηνοποιός Τουρκία, με τη στρατιωτική δύναμη που διαθέτει, είναι ζωτικά αναγκαία για την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι πιο κοντά και πιο θερμά προσηλωμένη στην Αναθεωρητική και Κατακτητική Τουρκία, απ’ ό,τι είναι στην Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι μέλη της.
Αυτή η πραγματικότης λέει ότι είναι θέμα χρόνου η Τουρκία, υπό την ανοχή, σιωπή, ευλογία, βοήθεια, αποδοχή Ευρώπης και Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, να επιτύχει και να ολοκληρώσει τα Σχέδιά της κατά της Ελλάδος και της Κύπρου. Οι Έλληνες ηγέτες κοιμούνται. Δεν ξυπνούν. Δεν αρκεί όμως να ξυπνήσουν έστω και τώρα. Πρέπει να έχουν τη ΔΥΝΑΜΗ και να ανεύρουν τους τρόπους να αποτρέψουν την Τουρκία από τού να επιβάλει βιαίως τις επεκτατικές ορέξεις της. Για 50 χρόνια υποβάλλουμε τα ίδια. Τα γεγονότα, δυστυχώς, δικαίωσαν τις εκτιμήσεις μας. Δυστυχώς. Ο Ελληνισμός της Κύπρου κινδυνεύει απλώς πλέον από Δύο Κράτη. Κινδυνεύει από κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Ποιοι θα εμποδίσουν την Τουρκία να το επιτύχει; Ποιοι θα της υποδείξουν να το επιδιώξει;
Ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο Χριστοδουλίδης έπρεπε να μπορούν να κοιμούνται βιώνοντας καθημερινές εξελίξεις στις διάφορες διπλωματικές και στρατιωτικές συναντήσεις. Ούτε βέβαια και άλλοι κομματικοί ηγέτες, οι οποίοι και αυτοί σιωπούν στη συνένοχη απραξία τους.
Ας συμφωνήσουν με τις γραμμές αυτές. Από τις παγκόσμιες εξελίξεις κινδυνεύουν πλέον ΑΜΕΣΑ Κύπρος και Ελλάδα. Ούτε ΝΑΤΟ, ούτε Ευρώπη σώζουν την κατάσταση. Η Ρωσία και ο Τραμπ εξευτέλισαν τα πάντα και τους πάντες. Μόνο η ΔΥΝΑΜΗ έμεινε ως σοβαρός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων επιβίωσης. Και των Μικρών κρατών αλλά και των… Μεγάλων. Ο Μητσοτάκης και ο Χριστοδουλίδης ν’ αφήσουν τις δόλιες πλάνες πλέον που καθημερινά εκτρέφουν και να δουν τι θα πράξουν για να σώσουν τους Έλληνες.
