Σκαρφίζονται και για Ουκρανία την... ΔΔΟ;

ΑΘΗΝΑ και Λευκωσία ανησυχούν μήπως η έκβαση της «κοσμοϊστορικής» συνάντησης Ντόναλντ Τραμπ των ΗΠΑ και Βλαδίμηρου Πούτιν της Ρωσίας στην Αλάσκα, 15.8.2025, οδηγήσει στην αποδοχή και νομιμοποίηση των εδαφικών μέχρι τούδε «τετελεσμένων» τής συνεχιζόμενης από 24.2.2022 ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Επειδή κάτι τέτοιο, εκτιμάται ως μέγας κίνδυνος για αντίστοιχη πιθανότητα νομιμοποίησης των «τετελεσμένων» της συνεχιζόμενης από 20.7.1974 τουρκικής εισβολής και κατοχής των βορείων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, γράφουν οι καλά πληροφορημένοι έγκυροι δημοσιογράφοι.

ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ, χρήσιμος ίσως είναι, να υπενθυμιστεί ότι: Αμέσως μετά την ολέθρια για τον Ελληνισμό τουρκική εισβολή στην Κύπρο, Αθήνα και Λευκωσία σύρθηκαν στον «αδήριτο ρεαλισμό» των συνομιλιών αναζήτησης «οδυνηρού συμβιβασμού» με τους Τούρκους. Με την μεσολάβηση του Κλαρκ Κλίφορντ, απεσταλμένου του Τζίμυ Κάρτερ, τότε Προέδρου των ΗΠΑ, το 1977, αποδέχθηκαν κιόλας να διαπραγματεύονται μόνο την τουρκική απαίτηση για «λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) στην Κύπρο.

- Η ΔΔΟ, με την πάροδο των ετών, κατέστη η μόνιμη πολιτική Αθηνών και Λευκωσίας. Η διαδικασία πολύχρονων «δικοινοτικών» συνομιλιών, υπό την αιγίδα του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ και με «αρχιμάγειρους» των σχεδίων την Βρετανία και τις ΗΠΑ, από 1977 έως 2002, παρήγαγε το διζωνικό μόρφωμα «δύο ισοτίμων συνιστώντων κρατιδίων κοινού κράτους» τού Σχεδίου Ανάν. Το απέρριψε με το Δημοψήφισμα της 24ης Απρ. 2004 ο λαός. Διότι πείστηκε πως αποτελούσε «λύση» μετατροπής ολόκληρης της Κύπρου σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Χωρίς, έκτοτε, Αθήνα και Λευκωσία να σχεδιάσουν αλλαγή πλεύσης, παρ’ ότι πέτυχαν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με αποτέλεσμα να συνεχίζεται για 51ο έτος η τουρκική κατοχή και να εντείνεται η τουρκική απειλή κατά της Ελλάδος.

- Ως εκ τούτου, δεν αναμένεται πως Αθήνα και Λευκωσία θα… συμβουλεύσουν την Ουκρανία να αντιγράψει την πολιτική διζωνικού συμβιβασμού με την Ρωσία.

ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ, επίσης χρήσιμος, ίσως να είναι και οι συνειρμοί επί κάποιων κρίσιμης σημασίας ιστορικών γεγονότων, που, τηρουμένων των διαφορών, οδηγούν σε συμπεράσματα τα οποία παρέχουν ερμηνείες και βοηθούν τις προβλέψεις για τα πιθανώς επερχόμενα. Με θεμελιώδες πάντοτε κριτήριο των τεκταινομένων εκάστης συγκυρίας, τον εκάστοτε διαμορφούμενο συσχετισμό ισχύος ανάμεσα στις εμπλεκόμενες δυνάμεις και τις επιδιώξεις της καθεμιάς. Επί τούτου προσφέρονται και τ’ ακόλουθα τρία παραδείγματα:

1. Στρατηγικό «προγεφύρωμα» της Τουρκίας, το οποίο αξιοποιεί με υποκίνηση της Βρετανίας από τη δεκαετία του 1950 στην Κύπρο, είναι η τουρκική μειονότητα του 18% της νήσου. Από τότε και η έναρξη υλοποίησης της τουρκικής στρατηγικής «Επανάκτησης Κύπρου». Οι ίδιοι την ονόμασαν «επανάκτηση», επειδή κατά την τουρκική νοοτροπία, από 1571-1878 η ελληνική μεγαλόνησος ήταν σκλαβωμένη από τους Οθωμανούς. Όσα κέρδη αποταμίευσε από το 1959 φέτα-φέτα στο Κυπριακό η Τουρκία, με αποκορύφωμα το ατιμώρητο επιδρομικό επίτευγμά της του 1974, θωπευόμενη συνάμα από τις μεγάλες δυνάμεις, την ώθησαν στην περαιτέρω ανάπτυξη της επεκτατικής της στρατηγικής. Εναντίον όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά και άλλων γειτονικών της εδαφών. Οραματιζόμενη την επιβολή νεο-οθωμανικής ηγεμονίας στην περιοχή. Για να καταστεί και μεγάλη δύναμη στην παγκόσμια σκακιέρα...
2. Στρατηγικό «προγεφύρωμα» του Χίτλερ το 1938 κατά της Τσεχοσλοβακίας χρησιμοποιήθηκε η γερμανόφωνη μειονότητα στη Σουδητία. Πέτυχε να τσεπώσει ο Γερμανός δικτάτορας τον Κατευνασμό που του προσέφεραν, με τη Συμφωνία του Μονάχου, 30.9.1938, Βρετανία και Γαλλία. Το επίτευγμά του αύξησε τη βουλιμία του. Έξι μήνες αργότερα, η ναζιστική Γερμανία κατάπιε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Και μετά από άλλους έξι μήνες, την 1.9.1939, εισέβαλε στην Πολωνία. Πυροδοτώντας έτσι την έναρξη του Β΄ Παγκ. Πολέμου.
3. Στρατηγικό «προγεφύρωμα» του Πούτιν στην Ουκρανία, η μειονότητα ρωσόφωνων στο Ντονμπάς. Η ρωσική εισβολή από τον Φεβρουάριο 2022 στην Ουκρανία, προσομοιάζουσα με τουρκική στρατηγική «Επανάκτησης Ουκρανίας» με όραμα μιας «νεο-σοβιετικής» ρωσοκρατίας και θυμίζοντας το χιτλερικό παράδειγμα της Σουδητίας 1938, παρήγαγε διεθνώς αντιδράσεις και φόβους ότι οι περιστάσεις μοιάζουν πλέον με προεόρτια ενός Γ΄ Παγκ. Πολέμου. Αυτός φαίνεται να είναι και ο κύριος λόγος που περνάει από το μυαλό πολλών πως η Αλάσκα των Τραμπ - Πούτιν τής 15ης Αυγούστου 2025, φοβίζει όπως το Μόναχο των Χίτλερ - Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ τής 30ής Σεπτεμβρίου 1938...

ΒΕΒΑΙΩΣ αυτοί οι συνειρμοί εξαιτίας περιστάσεων, που τείνουν να φαίνονται όμοιες με τις παρουσιαζόμενες ως αντίστοιχες του παρελθόντος, δεν προεξοφλούν κιόλας ότι και οι σημερινοί πρωταγωνιστές του παρόντος, είναι «ίδιοι κι απαράλλακτοι» με τους τοτινούς. Ούτε και προδικάζουν βεβαιότητες πως προβλέπονται εντελώς όμοιες αποφάσεις χρήσης της ισχύος που έκαστος διαθέτει.

- Ωστόσο, οι φόβοι εντείνονται απ’ όσα ευρύτερα συμβαίνουν φρικτά στην υφήλιο των πολλαπλασιαζομένων πολεμικών συγκρούσεων. Με ατελείωτες εκατόμβες θυμάτων. Ιδίως στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Με εκτραχυνόμενες απειλές και νέων συρράξεων: Υποτροπιάζουσες επιβουλές. Ραγδαίοι επανεξοπλισμοί. Θηριώδης ζουγκλοποίηση του παγκοσμίου συστήματος. Όπου οι δυνατότεροι, όλο και βουλιμικότεροι, δείχνονται «πλειόνων ορεγόμενοι».

- Ηλίου φαεινότερον είναι ότι οι κανόνες του διεθνούς δικαίου παρακάμπτονται. Εάν έχεις το δίκιο με το μέρος σου, αλλά στερείσαι την ισχύ να το περιφρουρήσεις, καταντά γράμμα κενό. Οι ισχυρότεροι προχωρούν κι επιβάλλουν την θέλησή τους, όσο και όπου τους επιτρέπει η δύναμή τους. Και οι ανίσχυροι υποχωρούν και υποτάσσονται όσο τους επιβάλλει η αδυναμία τους. Ανέκαθεν και παντοτινός κανόνας στην ανθρωπότητα. Όσο η φύση του ανθρώπου παραμένει ίδια, «ἕως ἂν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ»...

- Εξ ου και ο ΟΗΕ περιέπεσε πλέον σε ρόλο ανήμπορου θεατή. Μοιάζοντας περισσότερο με την λησμονημένη σε κάποιο τάφο της Γενεύης του 1946 Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ), όταν ήδη έπνεε τα λοίσθια, παραμονές του Β΄ Παγκ. Πολέμου.

ΕΠΙΦΟΒΟ γι’ αυτούς τους λόγους και για περισσότερες αιτίες, φαίνεται το ερώτημα τι τέξεται η επιούσα στο άμεσο μέλλον. Για τον Ελληνισμό, εμάς εδώ, συν τοις άλλοις ήδη δημοσιεύτηκε κι η απόφαση της Τουρκίας να υπερδιπλασιάσει τις δυνάμεις των κατοχικών της στρατευμάτων. Αξιοποιώντας προφανώς αποδοτικότερα το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο», φοβούμενη και την εγγύς ισραηλινή απειλή που προκάλεσε και αισθάνεται η ίδια.

- ΕΝΑΣ επιπλέον λόγος, τούτο, για το κατεπείγον καθήκον Αθηνών και Λευκωσίας: Γρηγορούσες και ου ραθυμούσες, προς τάχιστη, ραγδαία ενδυνάμωση και πειστικά επαρκή προπαρασκευή όλων των Συντελεστών Εθνικής Ισχύος. Πρωτευόντως, των ενόπλων δυνάμεων και της αξιόπιστης επίδειξης αποφασιστικότητας Αποτροπής.

^{Πέρασε από το μυαλό πολλών ο φόβος, μήπως η Αλάσκα, Παρασκευή, 15.8.2025, των Τραμπ (ΗΠΑ) και Πούτιν (Ρωσίας) μοιάσει με το Μόναχο, Παρασκευή, 30.9.1938, των Χίτλερ (ναζιστικής Γερμανίας), Τσάμπερλεν (Βρετανίας) και Νταλαντιέ (Γαλλίας). Οψόμεθα...}