Ο Γιαννάκης, οι Γιαννάκηδες και το σαθρό κατεστημένο

Η επιβολή της ποινής της φυλάκισης στον πρώην Επίτροπο Εθελοντισμού και πρώην Ανώτερο Λειτουργό στον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου έριξε την αυλαία στη μακρά περίοδο εκδίκασης της υπόθεσης πλαστογραφίας εγγράφων για εξαπάτηση του Δημοσίου και παράνομη κατάκτηση υψηλών δημοσίων θέσεων.

Ο επίλογος αυτής της ιστορίας δεν θα πρέπει ν’ αποτελέσει μόνο το τέλος μιας συνηθισμένης δικαστικής διαδικασίας, αλλά αντίθετα θα πρέπει τα μηνύματα της αξιέπαινης Ανώτερης Επαρχιακής Δικαστού του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, Νικόλ Γρηγορίου, να καταγραφούν και να παραμείνουν ανεξίτηλα όχι μόνο στα Αρχεία των Δικαστηρίων, αλλά και ν’ αποτελέσουν το πλαίσιο και τις κατευθυντήριες γραμμές της δημόσιας ζωής του τόπου μας, τουλάχιστον από τώρα και στο εξής.

Κατέγραψε, ανάμεσα στ’ άλλα, η Δικαστής: «…Μεθοδικά, και προφανώς εκμεταλλευόμενος την μέχρι τότε ατιμωρησία της πρώτης του παρανομίας, προέβη εκ νέου στη διάπραξη του αδικήματος της κυκλοφορίας του πλαστού εγγράφου σχεδόν δύο χρόνια μετά την πρώτη φορά διεκδικώντας νέες θέσεις και υποβάλλοντας νέα πλαστά έγγραφα».

Τίθεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα: Ποιοι αρμόδιοι εξέτασαν τα υποβληθέντα έγγραφα και ποιος ο βαθμός ευθύνης τους για την αναξιοκρατική πρόσληψη του τότε υποψηφίου; Γιατί δεν διεξάγεται αυτεπάγγελτη έρευνα για ν’ αποκαλυφθεί όλο το θλιβερό παρασκήνιο, το οποίο η Δικαστής χαρακτηρίζει στην έκθεσή της ως «…διαχρονική ανεπάρκεια των αρμοδίων ν’ ασκήσουν αποτελεσματικό έλεγχο και ν’ ακολουθήσουν αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες πρόσληψης και προαγωγής»;

Η διαπίστωση της Επαρχιακής Δικαστού, ότι «ο κατηγορούμενος αποσπάστηκε από το Προεδρικό μέχρι το έτος 2021 ενώ εξακολουθούσε να κατέχει ταυτόχρονα και τη μόνιμη θέση Λειτουργού Νεολαίας στον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου», εγείρει σοβαρές ευθύνες τόσο για τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, ως τον τότε άρχοντα του Προεδρικού Μεγάρου, αλλά και για τους άμεσους συνεργάτες του, οι οποίοι συλλήβδην ενήργησαν κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν για τη σκανδαλώδη αυτή διαχείριση της «εξαπάτησης, της αναξιοκρατίας και της φυγοπονίας», όπως ήσαν οι εύστοχοι χαρακτηρισμοί της Έντιμης Δικαστού, προσθέτοντας ότι «η απαξία τέτοιων συμπεριφορών θα έστελνε το μήνυμα σε επίδοξους παραβάτες ότι η εξαπάτηση, αναξιοκρατία και φυγοπονία παραμένουν ατιμώρητα αν δεν τιμωρηθούν έγκαιρα».

Τέλος, το μήνυμα της Δικαστού είναι ξεκάθαρο και θα πρέπει να ηχήσει στα ώτα μη ακουόντων: «…Τα περιστατικά της υπόθεσης είναι ιδιαιτέρως σοβαρά και η αναγκαιότητα γενικής αποτροπής είναι επιβεβλημένη».

Η τραγωδία με πρωταγωνιστή τον Γιαννάκη Γιαννάκη δεν αφορά μόνο και αποκλειστικά τον ίδιο, αλλά και όλη τη σαθρότητα (νοσηρότητα όπως την χαρακτήρισε η Δικαστής) του δημόσιου βίου της χώρας μας. Γιαννάκηδες υπήρξαν αμέτρητοι – και ανώνυμοι – σε όλην την περίοδο από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι των ημερών μας. Γιαννάκηδες που προσπαθούν να εξαπατήσουν το Δημόσιο, να υποσκελίσουν τους αξιότερους συνανθρώπους τους και έρποντας και λείχοντας ν’ ανέλθουν σκαλιά στην ιεραρχία των δημοσίων αξιωμάτων, να καταχρώνται το δημόσιο χρήμα και να παριστάνουν τους σπουδαίους και τους τρανούς σε δημόσιες και ιδιωτικές συνάξεις.

Γιαννάκηδες που παρεισφρέουν στα πολιτικά κόμματα, με απώτερο στόχο να εκπληρώσουν άνομες φιλοδοξίες που δεν τους αξίζουν.

Γιαννάκηδες που εντοπίζουν και εγκολπώνονται πάτρωνες και προαγωγούς οι οποίοι τους προσφέρουν γην και ύδωρ (θέσεις και αξιώματα) για να καταπατήσουν αρχές, αξίες και να εξευτελίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Σε τελική ανάλυση, όμως, δεν φταίνε οι Γιαννάκηδες, ή μόνο οι Γιαννάκηδες. Ακεραία ευθύνη φέρει το σαθρό πολιτικο-κομματικό κατεστημένο, που υποθάλπει και συντηρεί τέτοιες συμπεριφορές και που καλύπτει ή αφήνει στο απυρόβλητο τους πραγματικούς ενόχους της σαθρότητας που το ίδιο κατεστημένο δημιουργεί.

Η ατιμωρησία των ενόχων αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα της διαιώνισης του νοσηρού πολιτικού και κοινωνικού μας βίου, γι’ αυτό και η Δικαστής τονίζει εμφαντικά την αναγκαιότητα γενικής αποτροπής ως επιβεβλημένη.

Οι Γιαννάκηδες υπάρχουν και θα υπάρχουν αφού το σαθρό κατεστημένο απέτρεψε – ή τουλάχιστον δεν πέτυχε μέχρι σήμερα – την τιμωρία των πραγματικών ενόχων τεραστίων σκανδάλων, όπως το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και του Συνεργατισμού, των χρυσών διαβατηρίων, του φυσικού αερίου κ.λπ, για τα οποία οι πρωταγωνιστές εξακολουθούν να περιφέρονται ανάμεσά μας με γραβάτες, κοστούμια και πολυτελείς λιμουζίνες ασελγώντας στη νοημοσύνη και την ηθική μας.

ΥΓ.: Ο δικηγόρος Αχιλλέας Αιμιλιανίδης διερωτήθηκε τι θα γίνει με το δημόσιο χρήμα που αποκόμισε ο Γιαννάκης κατά τη διάρκεια των ετών που αναξιοκρατικά δούλεψε σε διάφορα αξιώματα, και απάντησε ότι υπάρχει κενό στη Δικαιοσύνη για τα θέματα αυτά. Στην Αγγλία, είπε, ο κατηγορούμενος για τέτοια αίσχη, αναγκάζεται να πληρώσει τη διαφορά – υποθέτω τη διαφορά ανάμεσα στη δικαιούμενη αντιμισθία του με τα δικά του προσόντα και την πραγματοποιηθείσα αντιμισθία με τα υποτιθέμενα προσόντα.

Ας ανατρέξει λοιπόν η Δικαστική Εξουσία της Κύπρου στην αγγλική βιβλιογραφία και νομολογία και ας βάλει επιτέλους τους θεμέλιους λίθους για ένα Κράτος Δικαίου και Ηθικής.

Αυτό θα επέφερε την πραγματική εξυγίανση του ρυπαρού δημόσιου βίου μας, αφού θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για το μέλλον.

ΑKOYEI KANEIΣ;;;;;

*Αντιπρόεδρος ΚΥΚΕΜ , Δημοτικός Σύμβουλος Λάρνακας