Όταν λείπει ο έλεγχος... χορεύουν τα λαμόγια
Έλλειψη ελέγχου είναι οι λέξεις-κλειδιά, που εξηγούν διάφορα παρανοϊκά τα οποία συμβαίνουν στη μικρομεγαλονησίδα μας. Ο έλεγχος δεν ήταν ποτέ στο φόρτε του. Και δεν μιλάμε για τον έλεγχο που ασκεί η Ελεγκτική Υπηρεσία, η οποία κάνει άριστα τη δουλειά της. Μιλάμε για τους επί μέρους ελέγχους από άλλους φορείς και υπηρεσίες, που είτε είναι ελλιπείς είτε απουσιάζουν εντελώς, με αποτέλεσμα να κρεμάμε κάθε λίγο στα μανταλάκια διάφορα σκάνδαλα.
Έκανα τις σκέψεις αυτές με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη, σε τριετή φυλάκιση, του πρώην Επιτρόπου Εθελοντισμού, Γιάννη Γιαννάκη, για πλαστογράφηση του απολυτηρίου Λυκείου και του πτυχίου Πανεπιστημίου. Χρησιμοποιώντας αυτά τα πλαστά έγγραφα, ο καταδικασθείς είχε καταφέρει ν’ ακολουθήσει μιαν ανελικτική πορεία, από το 1995, όταν είχε διοριστεί στον Οργανισμό Νεολαίας Κύπρου, ενώ στη συνέχεια αποσπάσθηκε και στο Προεδρικό (επί Αναστασιάδη) ως Επίτροπος Εθελοντισμού (όπου αμειβόταν όχι... επί εθελοντικής βάσεως).
Το μεγάλο ερώτημα, βεβαίως, δεν είναι γιατί τα έκανε αυτά ο Γιαννάκη, αλλά το πώς τα κατάφερε και τα έκανε. Την απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε το Δικαστήριο: «Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέσα από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης αναδεικνύεται με τον πιο λυπηρό και απογοητευτικό τρόπο η διαχρονική ανεπάρκεια των αρμοδίων ν’ ασκήσουν αποτελεσματικό έλεγχο και ν’ ακολουθήσουν αξιοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες πρόσληψης και προαγωγής».
Αυτή η μεγάλη αλήθεια δεν ισχύει μόνο για την περίπτωση του πρώην Επιτρόπου Εθελοντισμού (και κατέχοντος... μάστερ στην πλαστογραφία). Η έλλειψη του αναγκαίου ελέγχου έχει παρατηρηθεί σε πάμπολλα άλλα σκάνδαλα (από τα «χρυσά διαβατήρια», μέχρι το φαγοπότι με τις τουρκοκυπριακές περιουσίες κ.λπ.). Και φυσικά, όταν απουσιάζει ο έλεγχος, βρίσκουν την ευκαιρία τα διάφορα λαμόγια, οι διεφθαρμένοι, οι επιτήδειοι και οι κάθε είδους απατεώνες για να διαπράξουν τις απάτες τους.
Όταν οι λειτουργοί μιας υπηρεσίας δεν επιτελούν το καθήκον που τους έχει ανατεθεί για διεξαγωγή αποτελεσματικών ελέγχων, με πληρότητα, υπευθυνότητα και ακεραιότητα, καταλήγουμε σε ανεπιθύμητες καταστάσεις, που πολλές φορές παίρνουν και τη μορφή τραγωδίας.
Είναι ατελείωτος ο κατάλογος λαθών, ανευθυνοτήτων, αμέλειας, αδιαφορίας και αδράνειας, που έχουν την αφετηρία τους στην απουσία αυστηρού ελέγχου. Μια απουσία που συχνά είναι εσκεμμένη, για εξυπηρέτηση κομματικών ή άλλων σκοπιμοτήτων.
Μπορούμε, άραγε, ν’ απαλλαγούμε οριστικά από αυτές τις συμπεριφορές; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Θα μπορούσαμε, όμως, να προσπαθήσουμε...
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ
