Αποκρυπτογράφηση σκακιστών Τραμπ & Ερντογάν

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ διαρκώς καθήκον, ψυχρά έως και… κυνικά, είναι: Να μελετάς, να παρακολουθείς, να εμβαθύνεις εξιχνιαστικά και να γνωρίζεις όσο το δυνατόν με πληρέστερη ενδελέχεια τον εχθρό που σε απειλεί. Ούτως ώστε να φροντίζεις για την επαρκέστερή σου άμυνα.

- Γι’ αυτό οφείλει ο Ελληνισμός να είναι ο καλύτερος τουρκολόγος κι ο ικανότερος... ερντογανολόγος.

- Υποχρέωση η οποία θεσμικά ανατίθεται πρώτ’ απ’ όλους στο ελλα-δικό μας και στο κυπριακό μας κράτος, στους εκάστοτε εν Αθήναις και εν Λευκωσία κυβερνώντες και στις καθ’ ύλην επιφορτισμένες αρμόδιες υπηρεσίες.

Καθήκον και της δημοσιογραφίας είναι να συνεισφέρει, στο κατά δύναμιν, και την δική της συμβολή. Μ’ εκείνη την αρχέγονη από τον κλασικό μας Ευριπίδη και τις «Ικέτιδές» του προτροπή: «Τίς θέλει πόλει χρηστόν τι βούλευμ᾽ ἐς μέσον φέρειν ἔχων; = Ποιος έχει γνώμη που ωφελεί την πόλη και θέλει σ’ όλους να την φανερώσει;».

ΜΟΝΟΚΡΑΤΩΡ αδιαλείπτως για εικοστό τρίτο έτος στην Τουρκία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Οδεύει σταθερά, επίμονα και με προσεκτική επιδεξιότητα, ώστε ν’ αναδείξει την Τουρκία ως μιαν από τις μεγάλες δυνάμεις.

- Υλοποιώντας, φέτα-φέτα, αργά κι ανυποχώρητα, όπου βρει «τρύπα», την νεο-οθωμανική του στρατηγική. Την οποία είχε σχεδιασμένη προτού ανέλθει στην εξουσία το ισλαμιστικό του κόμμα ΑΚΡ τον Οκτώβριο του 2002.

- Δείχνει στην πράξη ότι καταφέρνει να χειρίζεται και όχι να τον χειρίζονται οι υπερδυνάμεις. Αυτόνομα ιμπεριαλιστής και όχι πειθήνιο όργανο των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

- Τραβάει διαρκώς το σχοινί ώς εκεί που δεν διακινδυνεύει να το κόψει ή να του το κόψουν.

- Ενισχύει τις δυνάμεις του, αυξάνει την επιρροή του, αξιοποιεί και αρμέγει κάθε προσφερόμενη ή και μεθοδευθείσα περίσταση, προπαρασκευαζόμενος και καραδοκώντας για τις κατάλληλες ευκαιρίες στην περιοχή, την οποία οι νεο-οθωμανικοί του οραματισμοί θεωρούν ως τον «ζωτικό χώρο» της Τουρκίας, αλλά και παγκοσμίως.

- Φροντίζει να επαληθεύει, όπου βρει εφαλτήριο, τον θαυμασμό που του είχε επιδαψιλεύσει κατά την προηγούμενη θητεία του στον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τραμπ αναγορεύοντάς τον σε «Σκακιστή διεθνούς εμβέλειας».

- Εκεί που ζυγίζει ότι είναι αβέβαιο ρίσκο να υλοποιήσει τις απειλές που εκτοξεύει, τραβάει πίσω από τα πιόνια τ’ άλογα του, τους πύργους, τους αξιωματικούς και τη βασίλισσά του. Περιμένοντας αργότερα κάποιο μοιραίο σφάλμα του αντιπάλου.

ΔΥΝΑΤΑΙ ίσως αυτό το γενικό περίγραμμα να εξηγήσει και να ερμηνεύσει τώρα και την υποδοχή τής οποίας έτυχε ο Ερντογάν, μετά από έξι χρόνια, στον Λευκό Οίκο την Πέμπτη, 25τρ., από τον ξανά εκεί οικοδεσπότη «πλανητάρχη» Ντόναλντ Τραμπ και την αναθέρμανση των σχέσεων Τουρκίας - ΗΠΑ. Σε συνάρτηση με τις εκατέρωθεν επιδιώξεις στην ρέουσα παγκοσμίως εκτραχυνόμενη και αιμοσταγώς συγκυρία.

Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν - με την αυτοπεποίθηση ότι είναι πλέον διά βίου στην εξουσία - προσήλθε ξέροντας να χειρίζεται ένα από τα πιο σημαντικά «κουμπιά» τού για την τρέχουσα πενταετία στην εξουσία Τραμπ και προσφέροντάς του:

- Αγορά από τις τουρκικές αερογραμμές 150 αμερικανικών αεροσκαφών Boeing. Συμφωνία 20 ετών για αγορά 70 δισεκατομμυρίων κυβικών αμερικανικού φυσικού αερίου LNG, μικρών αρθρωτών αντιδραστήρων SMRs και πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρισμού.

- Ένα ολόκληρο πακέτο, που μοιάζει με το κατάλληλο «αντικλείδι» για να ξεκλειδώσει το εμπάργκο των αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών F-16 και F-35 που είχε επιβάλει κατά την προηγούμενη θητεία του ο Ντόναλντ Τραμπ σε βάρος της Τουρκίας, λόγω των ρωσικών πυραύλων S-400 που προμηθεύτηκε, αγριεύοντας τις ΗΠΑ, ο Ερντογάν από τον Βλαδίμηρο Πούτιν.

- Ο Τραμπ φρόντισε να κολακεύσει τον Ερντογάν δίνοντάς του «συγχαρητήρια» επειδή, κατά την... φρασεολογία και τις... ιστορικές «γνώσεις» τού Αμερικανού πλανητάρχη, ο Τούρκος κατάφερε «μετά από δύο χιλιάδες χρόνια να κατακτήσει όλη τη Συρία» (!!!). Και να του δώσει ελπίδες για τα F-35...

ΑΛΛ’ ΟΜΩΣ, στη συγκεκριμένη γεωγραφική σκακιέρα παίζουν κι άλλοι παίκτες. Κάποιοι, μάλιστα, στην ίδια γειτονιά αγρίως εναντίον των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων. Με πολύ αγριότερες διαθέσεις. Ονόματι Ισραήλ. Πολλαπλασίως πιο αιμοβόρος από τους πέριξ αιμοσταγείς ισλαμιστές εχθρούς του. Ικανός έως τώρα να ρυμουλκεί τις ΗΠΑ, ανελέητα να βομβαρδίζει και τουρκικά προγεφυρώματα στη διαλυμένη Συρία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται απέναντι στα διακηρυσσόμενα από την Άγκυρα νεο-σουλτανικά οράματα για την Ιερουσαλήμ και απέναντι στον επευλογούντα την Χαμάς Ερντογάν...

Κι όλα τούτα, αποτελούν μέρος μόνο της γενικότερης σκακιέρας. Η οποία, εξ αιτίας της συνεχιζόμενης από το 2022 ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, συσσωρεύει διαρκώς περιστάσεις οι οποίες μοιάζουν όλο και σαφέστερα με «προεόρτια» ενός Τρίτου Παγκ. Πολέμου.

Σ’ ΑΥΤΟ το χρονικό στάδιο, επιχειρώντας μια βραχυπρόθεσμη πρόβλεψη, αν ορθώς αποκρυπτογραφούνται οι πιθανές, στο πλέγμα τους, επόμενες κινήσεις των σκακιστών, με όσα μέχρι τώρα έχει δείξει ο καθένας τους, μοιάζει απομακρυσμένη πιθανότητα η Τουρκία του Ερντογάν να ρισκάρει πολεμική επιδρομή εναντίον του Ελληνισμού.

- Ούτε η Ελλάς, ούτε η Κύπρος έχουν τα «προσόντα» κατάντιας μιας νέας... Συρίας, όπου προέλασε ήδη η Τουρκία. Το αντίθετο:

- Διαθέτουν και αυξάνουν, αμφότερα τα κράτη των Ελλήνων, ΠΕΙΣΤΙΚΗ (ικανή δηλαδή για να πείθει διαρκώς την Τουρκία) Ισχύ Αποτροπής. Και αυτό είναι πρωτίστως το καθήκον των νυν κυβερνώντων εν Αθήναις και εν Λευκωσία.

- Το «πλέγμα» μάλιστα των κινήσεων των άλλων σκακιστών επιτρέπει στην - όση μπορεί και πρέπει να υπάρξει - δεξιοτεχνία Ελλάδος και Κύπρου να μειώσει τον τουρκικό «τσαμπουκά».

- Και την κεκτημένη από το 1974, λόγω των έκτοτε Ηττημένων Μυαλών μας, έπαρση της Άγκυρας που απαιτεί: Ελληνική υπογραφή υποταγής για «λύση» νομιμοποίησης του Αττίλα στην Κύπρο, μέχρι και («ποιου να το πεις»!) απαγόρευση υποθαλάσσιου καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης στους ελληνικούς βυθούς της... Κάσου μας!

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ δύσκολα υπερβάσιμο παραμένει το γεγονός ότι και οι νυν κυβερνώντες, όπως άλλωστε και όλοι οι προηγούμενοι, πρωτοκυρίαρχη έγνοια έχουν πάντοτε τις επόμενες εκλογές. Και την διεκδίκηση της εξουσίας. Σ’ ένα πολιτικό σύστημα που, εξ αιτίας της αρχομανίας, του φατριασμού και της κομματαρχίας, όλο και κατολισθαίνει στην δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την «λαϊκή τύφλωση» και την «τοξικότητα». Με φυσιολογικό αποτέλεσμα να παράγεται η γενικότερη απαξίωση των παρακμαζόντων πρωταίτιων κομμάτων. Και να επικρατούν εκλογικά μέχρι και οι... Φειδίες!!!

^{Λευκός Οίκος: Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, 23 χρόνια μονοκράτωρ Τουρκίας, και Ντόναλντ Τραμπ, για μία ακόμη πενταετία «πλανητάρχης» ΗΠΑ, 25 Σεπτ. 2025.}