Προτεινόμενες εφικτές λύσεις για τον Great Sea Interconnector (GSI) χωρίς γεωπολιτικό ρίσκο

Στην παρούσα ανάλυση θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το σκεπτικό της σύνδεσης του ηλεκτρικού καλωδίου GSI με την Κύπρο, για να εξαγάγουμε πιο ασφαλή και καλύτερα συμπεράσματα για τη δυνατότητα εκτέλεσης του έργου.

Στην αλυσίδα του έργου προστίθεται τώρα εκτός από την Κύπρο, μέλος της Ε.Ε., μια χώρα, το Ισραήλ, γνωστό για την κυριαρχία του σχεδόν σε όλη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ας αρχίσουμε να ξετυλίγουμε το κουβάρι. Το μεγάλο μειονέκτημα του Ισραήλ είναι ότι περιβάλλεται από σχεδόν 300 εκ. Άραβες, που για μας μετατρέπεται σε πλεονέκτημα, όπως διαμορφώθηκαν εξελικτικά οι συνθήκες, επειδή αποτελούμε το στρατηγικό του βάθος, προστατεύοντας τα νώτα του, δεν θέλει σε καμία περίπτωση η Κύπρος να περιέλθει υπό την επήρεια της Τουρκίας.

Επιπρόσθετη παράμετρος στην προσέγγιση του θέματος είναι το φυσικό αέριο και εδώ υποβάλλω μια ουσιαστική ερώτηση: Ποια χώρα ή ποιος συνασπισμός δεν θα ήθελε την αξιοποίηση αυτών των τεράστιων οικονομικών παραμέτρων, δηλαδή ηλεκτρισμού/φυσικού αερίου, τα οποία, λόγω των πολύ υψηλών οικονομικών δυνατοτήτων τους, καθιστούν ένα κράτος πανίσχυρο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι; Υπ’ όψιν ότι κάτω από τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου υπάρχουν άλλα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου. Αντιλαμβάνεστε για τι τεράστιο πλούτο μιλάμε.

Το πρόβλημά μας τώρα, όμως, με την προτεινόμενη όδευση του ηλεκτρικού καλωδίου, παρουσιάζεται διότι υπάρχει στην περιοχή ένα αρπακτικό, που δεν είναι άλλο από την Τουρκία, η οποία ιστορικά μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453 μ.Χ. και την επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είδε θάλασσα και τώρα ονειρεύεται και Γαλάζια Πατρίδα.

Και γιατί παρακαλώ; Η απάντηση είναι για να αρπάξει τον πλούτο της Μεσογείου. Ξεκάθαρα το πρόβλημά μας είναι η Τουρκία, η οποία βασίζεται και επενδύει στον χρόνο, στην αλλαγή γενεών και στον εκφοβισμό για την επίτευξη των αντικειμενικών της σκοπών (ΑΝΣΚ) με την επίδειξη της στρατιωτικής της ισχύος.

Η πρότασή μου εστιάζεται στο γεγονός ότι ο αγωγός GSI, αντί να κατευθυνθεί από την Κρήτη κατευθείαν στην Κύπρο, να ακολουθήσει την αντίθετη κατεύθυνση, από Αθήνα κατευθείαν Κρήτη και μέσω της πεδιάδας του Ηρακλείου προς το νότιο άκρο της Κρήτης, στην πεδιάδα του Μεσαρά. Από εκεί να κατευθυνθεί υποθαλάσσια προς Αίγυπτο, προς τα σημεία επαφής, σύμφωνα με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου για την ΑΟΖ και που βασίστηκε εξολοκλήρου στο Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και ακολούθως να κατευθυνθεί προς την Αίγυπτο. Στη συνέχεια, υπέργεια ή υποθαλάσσια, ανάλογα με την πιο οικονομική λύση, το δίκτυο να οδεύσει μέχρι το Ισραήλ. Ακολούθως από το Ισραήλ υποθαλάσσια θα διασυνδεθεί και η Κύπρος και δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι η Τουρκία θα τολμήσει να αμφισβητήσει ή να παρεμποδίσει την όδευση του θαλάσσιου καλωδίου από την ΑΟΖ του Ισραήλ στην Κύπρο. Με την όδευση-πρόταση αυτή θα αναδειχθούν τρεις ενεργειακοί κόμβοι, της Ελλάδας (Ε.Ε.), της Αιγύπτου (Αφρικής) και του Ισραήλ (Μέσης Ανατολής). Η συγκεκριμένη όδευση παρακάμπτει την κατά φαντασία Γαλάζια Πατρίδα των Τούρκων, όπως φαίνεται στη διαδρομή Α στον χάρτη.

Στην περίπτωση που η Αίγυπτος δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα με την Ελλάδα για την ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου, τότε προτείνεται η παράκαμψη της Αιγύπτου από τα σημεία επαφής της συμφωνίας και το ηλεκτρικό καλώδιο να οδεύσει κατευθείαν προς το Ισραήλ, όπως φαίνεται στη διαδρομή Β στον χάρτη και στη συνέχεια ν’ ακολουθήσει την πορεία προς Κύπρο, όπως αναφέραμε πιο πάνω.

Αυτές είναι δύο προτάσεις, οι οποίες δεν έχουν γεωπολιτικό ρίσκο, είναι στρατηγικής σημασίας και παράλληλα συνδέονται, γεγονός πολύ σοβαρό, και με τον σχεδιαζόμενο εμπορικό διάδρομο IMEC (India Middle East European corridor), που προκρίνουν οι ΗΠΑ από την Ινδία, ως αντιστάθμισμα του οικονομικού δρόμου του μεταξιού της Κίνας από την Ασία. Ως επιπλέον ενεργειακός πόλος του IMEC θα αναδειχθεί το Ισραήλ.

Σήμερα, επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας, υπάρχει το γεωπολιτικό-στρατηγικό-οικονομικό υπόβαθρο για την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, αφού πολεμά με νύχια και με δόντια οικονομικά την Κίνα. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα. Μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Πρόεδρο Τραμπ, οι ΗΠΑ (Αμερικανοί επιχειρηματίες) αγόρασαν από την Κίνα τα δικαιώματα της διέλευσης της Διώρυγας του Παναμά, τα οποία κατείχαν Κινέζοι επιχειρηματίες. Πρόσφατα, την περασμένη εβδομάδα, σε ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, ο Πρόεδρος Τραμπ ανέφερε ότι, μετά από αρκετό καιρό συνομιλιών, σε 30 μέρες περίπου θα υπογραφεί τελική συμφωνία για την αγορά του Τικ-Τοκ, το οποίο είναι καθαρά κινέζικων συμφερόντων, από Αμερικανούς επιχειρηματίες.

Το καλοκαίρι του 2023, επί Κυβέρνησης Μπάιντεν, υπήρξε ο κίνδυνος χρεοκοπίας των ΗΠΑ. Έκτοτε έχει αρχίσει μια παγκόσμια προσπάθεια ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας, επειδή το χρέος των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, έχει ανέλθει στα 36 τρις δολάρια. Αντιλαμβάνεστε ότι όλες οι ενέργειες των ΗΠΑ, μετά την εκλογή Τραμπ, αποσκοπούν στην εξασφάλιση μεγάλων πόρων (θυμίζω τη συμφωνία Τραμπ-Ε.Ε. για την πώληση πολεμικού υλικού από ΗΠΑ αξίας 100 δις δολαρίων για τον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας).

Πρόσφατα, η Exxon Mobil υπέγραψε με τη Λιβύη συμφωνία για την εκτέλεση ερευνών στην ΑΟΖ της Λιβύης, για εντοπισμό κοιτασμάτων φυσικού αερίου, σύμφωνα με τη μέση γραμμή μεταξύ θαλασσίων ζωνών χωρών. Με την ενέργεια αυτή η Λιβύη ουσιαστικά αναγνωρίζει τη μέση γραμμή μεταξύ θαλασσίων ζωνών χωρών, που προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, γεγονός που καθιστά παράνομο το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο είναι ήδη παράνομο λόγω του ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας.

Καταληκτικά, η ενεργοποίηση του 3+1, δηλαδή Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ με επικεφαλής τις ΗΠΑ, μπορεί να διαμορφωθεί και σε 4+1, δηλαδή Ελλάδα-Αίγυπτος-Ισραήλ-Κύπρος με επικεφαλής τις ΗΠΑ, αφού με την εμπλοκή τους είναι, εκ των ων ουκ άνευ, το κλειδί της επιτυχίας για την επίτευξη των αντικειμενικών σκοπών.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

*Ταξχος (Π.Α.) ε.α.