Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε ν’ αναστείλει τη συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, ως ένα από τα μέτρα αντίδρασης της Κυπριακής Δημοκρατίας για τις τουρκικές παραβιάσεις στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη. Η ορθότητα ή το λανθασμένο της απόφασης αυτής του Προέδρου, που τυγχάνει, ως γνωστό, της στήριξης της ολότητας των κομμάτων, δεν είναι κάτι που μπορεί να κριθεί άμεσα, αλλά θα διαφανεί μελλοντικά από το βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο αποτέλεσμά της.
Το σίγουρο είναι πως επί του παρόντος συνίσταται, ως προς το ορθό ή το λανθασμένο της, σε νόμισμα με δύο όψεις και αναλόγως της οπτικής γωνίας από την οποία αντικρίζει κανείς τα πράγματα. Θεωρητικά, πρόκειται για κίνηση που στρέφεται προς την ορθή κατεύθυνση και που κατά πολλούς θα έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού, όχι μόνο από τον σημερινό Πρόεδρο αλλά και προκατόχους του, δεδομένου πως οι διαφόρων μορφών προκλήσεις της Τουρκίας δεν αποτελούν σημερινό φαινόμενο.
Εμείς λέμε πως με την κλιμάκωση των τουρκικών αυτών προκλήσεων, ορθώς ο Νίκος Αναστασιάδης ανέστειλε τη συμμετοχή του στις διαπραγματεύσεις. Η ουσία όμως είναι άλλη και το θέμα θα πρέπει να αντικρίζεται στην ευρύτερή του διάσταση. Ποια είναι αυτή η διάσταση; Το δεδομένο, κατά τη δική μας αντίληψη γεγονός, πως δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα η Τουρκία να κάνει πίσω και να υποστεί μια διπλωματική ήττα από την «εκλιπούσα», για την ίδια, Κυπριακή Δημοκρατία. Από την άλλη, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ξεκαθαρίζει σε συνέντευξή του σήμερα στην εφημερίδα μας πως η αναστολή της συμμετοχής του στις διαπραγματεύσεις θα διαρκέσει για όσο χρόνο χρειαστεί και μέχρι να αποκατασταθεί η τάξη. Θα τολμήσουμε να πούμε πως το γλυκό ήρθε και έδεσε.
Σε μια διαπραγματευτική διαδικασία καταδικασμένη σε αποτυχία από την πρώτη στιγμή, αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει σήμερα δεν είναι η αναστολή του διαλόγου. Είναι η επικύρωση ενός προαναγγελθέντος αδιεξόδου και κατά πάσα πιθανότητα του άδοξου τέλους και αυτού του γύρου των συνομιλιών. Κάτι που αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε, και για το οποίο η Τουρκία μάς έδωσε την ευκαιρία να βγούμε από τη δύσκολη θέση σε ό,τι αφορά το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών που θ’ ακολουθούσε. Γιατί τώρα, δύσκολα μπορεί και θα βρεθεί κάποιος να μας κατηγορήσει.
