Από το κόστος στα παρακάλια

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τη στήριξη του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, πήρε την ορθή απόφαση να αποχωρήσει από τις συνομιλίες για το Κυπριακό ενόσω συνεχίζονται οι τουρκικές προκλήσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.


Επίσης, πολύ ορθώς, Κυβέρνηση και κόμματα διαμόρφωσαν σειρά μέτρων με στόχο την πρόκληση πολιτικού κόστους στην Τουρκία, ως απάντηση στις προκλητικές συμπεριφορές της. Βεβαίως, λίγο-πολύ, ήταν αναμενόμενο πως δεν θα ίδρωνε και ιδιαίτερα το αφτί της Άγκυρας για όλα αυτά, κάτι που επιβεβαιώνεται μέσα από την ακολουθητέα συνεχιζόμενη τακτική και πρακτική της.


Όχι απλώς δεν κάνει πίσω, δηλαδή, αλλά επιχειρεί διαρκώς η Τουρκία να βγει και από πάνω, μοιράζει απειλές και κλιμακώνει την ένταση. Και ενώ, λοιπόν, η Τουρκία εξακολουθεί να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που συμπεριφέρεται, η δική μας πλευρά επεξεργάζεται, λένε οι πληροφορίες, πακέτο μέτρων αποκλιμάκωσης της έντασης με στόχο την επιστροφή στις συνομιλίες.


Διερωτόμαστε πραγματικά: Τι σημαίνει ή τι θα σημαίνει πρακτικά η υιοθέτηση αυτής της πολιτικής κατευνασμού, όπως αποκαλείται. Στη δική μας «αδαή» αντίληψη των πραγμάτων, φαντάζει και την εκλαμβάνουμε ως πισωγύρισμα και υπαναχώρηση από τη διακηρυγμένη θέση πως δεν γίνεται να υπάρξει επιστροφή στις συνομιλίες, αν πρώτα η Τουρκία δεν αλλάξει τη στάση της. Θα πάμε, αν καταλαβαίνουμε σωστά, από τη λογική τού να επιφέρουμε πολιτικό κόστος στην Άγκυρα, στη λογική τού... καλοπιάσματος, μπας και «φιλοτιμηθούν» οι Τούρκοι και σταματήσουν τις παλληκαριές στην ΑΟΖ μας;


Μα, κάτι τέτοιο θα συνιστά, ουσιαστικά, ακόμη μια υποταγή στις τουρκικές ορέξεις και αξιώσεις, όσο εύσχημα, όσο καμουφλαρισμένα και αν επιχειρηθεί να γίνει. Κάτι τέτοιο θα είναι, ουσιαστικά, ακόμα μια νίκη της Τουρκίας και ακόμα μια ήττα της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το θύμα να εκλιπαρεί τον θύτη να πάψει να το παρενοχλεί και να του κάνει προσφορές για να τον... ηρεμήσει. Έτσι όμως δεν πάμε πουθενά, και αν και αυτή τη φορά κάνουμε πίσω, όπως όλα δείχνουν, θα έχουμε χάσει και το παιχνίδι του φυσικού αερίου. Mάλλον οριστικά!