Η προηγούμενη Κυβέρνηση έχασε πλήρως το παιχνίδι και περιήλθε σε απόλυτη πολιτική απομόνωση εξαιτίας ουσιαστικών πολιτικών της. Πορεύθηκε γι’ αρκετά χρόνια η Κυβέρνηση Χριστόφια έχοντας τη στήριξη τόσο του ΔΗΚΟ όσο και της ΕΔΕΚ, κατάφερε για μεγάλο χρονικό διάστημα να διατηρήσει τη συνοχή τού τότε κυβερνητικού σχήματος, παρά τις σοβαρές διαφωνίες που είχαν από πολύ νωρίς προκύψει ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους. ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, παρά τις ενστάσεις τους για τις πολιτικές του Δημήτρη Χριστόφια και του ΑΚΕΛ, τόσο στο Κυπριακό όσο και στην οικονομία, εξάντλησαν όλα τα περιθώρια συμμετοχής τους στην Κυβέρνηση και παροχής στήριξης προς αυτή, μέχρι που διαπίστωσαν ότι δεν πήγαινε άλλο και έπρεπε ν’ αποχωρήσουν. Κάτι που έπραξε πρώτα η ΕΔΕΚ, υπό την επίκληση του Κυπριακού, για ν’ ακολουθήσει αρκετά αργότερα το ΔΗΚΟ, λόγω Μαρί. Από την άλλη, η παρούσα Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη ξεκίνησε ως τρικομματική, στηριζόμενη από ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ, για να παραμείνει από τον περασμένο Δεκέμβριο δικομματική, μετά την αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία του ΔΗΚΟ και την προαποφασισμένη από αυτήν, για τους γνωστούς και... άγνωστους λόγους, απόφαση για αποχώρηση του κόμματος από την Κυβέρνηση.
Η αλήθεια είναι πως η νυν Κυβέρνηση «ατύχησε» ν’ ανέλθει στην εξουσία, ίσως στη δυσκολότερη στιγμή της μεταπολεμικής περιόδου της Κυπριακής Δημοκρατίας, καλούμενη να διαχειριστεί από την πρώτη στιγμή την ωρολογιακή βόμβα της οικονομίας. Και εσχάτως, την εκδηλωνόμενη τουρκική βουλιμία να βάλει, με το έτσι θέλω, χέρι στους υδρογονάνθρακες.
Ξεκινώντας από το τελευταίο, εφάρμοσε η Κυβέρνηση μια πολιτική αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας, που σε γενικές γραμμές μπόρεσε να γίνει αποδεκτή απ’ όλα τα κόμματα, όπως επίσης και από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Ενώ σε ό,τι αφορά στην οικονομία, δεν βρήκε απέναντί της στον βαθμό που θα ανέμενε κανείς την οργή της κοινωνίας, όπως αυτή εκδηλώθηκε σε άλλες χώρες που μπήκαν σε Μνημόνιο. Παρ’ όλα αυτά, με συνεχή αυτογκόλ που «επιτυγχάνει», τύπου για παράδειγμα... Γιωρκάτζη, είναι λες και βάλθηκε να αφαιρεί διαρκώς από μόνη της πόντους από την αξιοπιστία της. Και αν ο Πρόεδρος δεν κάνει κάτι σύντομα για να αλλάξει αυτή την εικόνα, πολύ σύντομα δεν θα μιλάμε για μια Κυβέρνηση των αυτογκόλ, αλλά για μια Κυβέρνηση που δεν θα την εμπιστεύονται ούτε καν... οι κηπουροί του Προεδρικού!
