Από αυτήν εδώ τη στήλη γράφαμε την περασμένη Κυριακή για τη σήψη και τη διαφθορά που κατατρώει διαχρονικά σαν σαράκι το κυπριακό πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι, για τα μεταδοτικά αποστήματα που καμιά θεραπεία δεν δείχνει ικανή να τα αντιμετωπίσει και τα οποία έχουν εξελιχθεί σε μια επιδημία χειρότερη και από τον Έμπολα.
Γράφαμε όλα αυτά με αφορμή τα γνωστά γεγονότα στην Πάφο. Μια εβδομάδα αργότερα, ο τυφώνας που προκάλεσε το άνοιγμα του Ασκού του Αιόλου στην πόλη του Κινύρα όχι μόνο δεν δείχνει να εξασθενεί, αλλά αντιθέτως φαίνεται να δυναμώνει.
Μια ολόκληρη πόλη, βυθισμένη σε ένα τσουνάμι διαρκών αποκαλύψεων, οι οποίες έρχονται καθημερινά να σκορπούν ολοένα και μεγαλύτερη θλίψη και απογοήτευση στον ταλαιπωρημένο πληθυσμό της Πάφου, αλλά και ανά το παγκύπριο. Είναι αυτονόητο και ξεκάθαρο ότι, όπως ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις που σχετίζονται με τη Δικαιοσύνη, έτσι και στην προκειμένη, άπαντες είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Δεν συζητάμε, λοιπόν, και δεν είναι η δουλειά μας άλλωστε να κρίνουμε, να δικάσουμε και να καταδικάσουμε. Θα ήταν, εξάλλου, μια τέτοια ενέργεια από μέρους μας άκρως αφελής και ανεύθυνη. Όμως, δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε κι εμείς με τη σειρά μας, για μια ακόμη φορά, την έντονη απαρέσκεια και τον προβληματισμό μας για τα όσα ακούμε, βλέπουμε και παρακολουθούμε να συμβαίνουν.
Κάτι που όμως δεν διαπιστώνουμε, δυστυχώς, να συμβαίνει από τα κόμματα, τα οποία με την ανακοίνωση της παραίτησης του Δημάρχου της Πάφου, το μόνο για το οποίο δείχνουν να ενδιαφέρονται, είναι για τον διάδοχό του, για το ποιο από αυτά θα κερδίσει τον πόλεμο για την εξουσία της πόλης. Το γράψαμε την περασμένη εβδομάδα, το επαναλαμβάνουμε και τώρα. Η χιονοστιβάδα της Πάφου αποτελεί απλώς τη μικρογραφία της ευρύτερης κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας. Το ίδιο και η αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνει από το πολιτικό μας σύστημα στην ολότητά του, ανεξαρτήτως του κομματικού χώρου από τον οποίο προέρχεται ο οποιοσδήποτε. Τα πράγματα είναι απλά. Αν συνεχίσουν τα κόμματα να ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την επικράτηση στο παιχνίδι της εξουσίας, αυτό θα βρίσκουν τρόπους να το κερδίζουν. Αλλά να έχουν υπόψη πως το παιχνίδι της επανάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτών προς αυτά, το έχουν χάσει. Οριστικά.
