Η παρούσα στήλη, αν και ουδόλως αθλητική, αισθάνεται την ανάγκη να τοποθετηθεί επί ενός θέματος που, καλώς ή κακώς, απασχολεί πολύ μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας μας από εκείνη που απασχολούν τα άλλα... σημαντικά ζητήματα και προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Αναφερόμαστε στον περιβόητο Νόμο για πάταξη της βίας στους αθλητικούς χώρους και ειδικότερα στην παράμετρο εκείνη που αφορά στην επίμαχη κάρτα οπαδού.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με τη σειρά. Άπαντες αναγνώρισαν και αναγνωρίζουν πως το φαινόμενο της βίας εντός και εκτός γηπέδων (κυρίως του ποδοσφαίρου) έχει τα τελευταία χρόνια ξεφύγει και έχει προσλάβει διαστάσεις, με τρόπο που να κινδυνεύουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές.
Έρχεται λοιπόν η Πολιτεία, έστω και τόσο πολύ αργοπορημένα, να θεσπίσει επιτέλους μιαν αποτρεπτική νομοθεσία, να λάβει ριζοσπαστικά μέτρα, με στόχο να τεθεί φρένο στη λαίλαπα του χουλιγκανισμού. Και τι γίνεται; Πριν αλέκτορα φωνήσαι, κόμματα, σωματεία και άλλοι φορείς του αθλητισμού επιχειρούν να τορπιλίσουν την όλη προσπάθεια, υποκύπτουν στην ομολογουμένως αφόρητη πίεση που ασκούν διά της αποχής τους από τις κερκίδες οι οργανωμένοι οπαδοί των ομάδων μας.
Αυτοί οι ίδιοι, που μέχρι πριν από μερικούς μήνες φώναζαν πως «δεν πάει άλλο», ότι «θα θρηνήσουμε θύματα» και πως «επιβάλλεται να διώξουμε τους λίγους ανεγκέφαλους από τους αγωνιστικούς χώρους», έρχονται σήμερα να ταυτίζονται, άμεσα ή έμμεσα, με την άποψη περί... τρομονόμου και τις λοιπές αστειότητες.
Δεν είναι, κύριοι, με λόγια, διακηρύξεις και βαρύγδουπες δηλώσεις που θα παταχθεί η βία. Είναι με πράξεις, όσο οδυνηρές κι αν προδιαγράφονται, όσο επώδυνες για κάποιους κι αν διαφαίνονται. Αυτό αφορά κόμματα, σωματεία, τις αρμόδιες Ομοσπονδίες που ήδη κάνουν νερά. Όσο για τους οργανωμένους οπαδούς, αυτοί είναι ίσως οι μόνοι που, κατά κάποιον τρόπο, δικαιούνται να διαμαρτύρονται. Με την έννοια πως οι όποιοι ταραξίες προέρχονται -όσο και αν δεν το παραδέχονται- μέσα από τις τάξεις τους.
Αυτούς τους λίγους ταραξίες-μέλη τους είχαν οι Συνδεσμίτες όλον τον χρόνο στη διάθεσή τους να τους αποβάλουν από τα clubs τους. Επέλεγαν όμως να τους καλύπτουν. Και τώρα διαμαρτύρονται για τον «τρομονόμο», που δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα αυτής της συγκάλυψης που παρείχαν σε εκείνους τους λίγους. Με λίγα λόγια, μόνοι τους έβαλαν την... ταφόπλακα στο κυπριακό ποδόσφαιρο, θερίζουν με την κάρτα οπαδού, απλώς, ό,τι έσπειραν...
