Η δική σου μικρή Β. Κορέα

Συναισθηματικά φορτισμένη από τις τραυματικές αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας στην κόλαση της Βόρειας Κορέας, η 22χρονη Βορειοκορεάτισσα ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Yeonmi Park, ξέσπασε σε λυγμούς, μιλώντας την περασμένη Παρασκευή, σε ζωντανή τηλεοπτική συνέντευξη με την δημοσιογράφο του BBC, Lyse Doucet, στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου στο Λονδίνο, με τίτλο «Γυναίκες στον Κόσμο», το διήμερο 8-9 Οκτωβρίου 2015.
Η Yeonmi, στα 13 της και όντας σε κατάσταση λιμοκτονίας, προέτρεψε τη μητέρα της και δραπέτευσαν μαζί στην Κίνα, μετά που είδε κρυφά στην τηλεόραση ότι εκεί τρώνε ρύζι(!), ενώ από τα 15 της ζει στη Νότια Κορέα, όπου τώρα σπουδάζει σε πανεπιστήμιο. Πάντως, προέτρεψε τη Δύση να μη θεωρεί τον δικτάτορα Kim Jong-un, μια κωμική φιγούρα, ή ένα «ανέκδοτο», λόγω του αστείου κουρέματος και γενικά της εξωτερικής του εμφάνισης, γιατί στην πραγματικότητα, όπως είπε, «είναι ένας βάναυσος δολοφόνος, που σκοτώνει εκατομμύρια ανθρώπους».
Η κοπέλα περιέγραψε τον απόλυτο έλεγχο, που ο Kim Jong-un είχε πάνω της ως μικρό παιδί - ένα παιδί που μεγάλωνε, όπως όλοι οι άλλοι, μέσα στον φόβο και την καταπίεση. «Πίστευα», είπε, «ότι ο λατρεμένος μας ηγέτης μπορούσε να διαβάσει το μυαλό μου και ότι αν έκανα μια κακή σκέψη, θα με τιμωρούσε. Η μητέρα μου μού είπε να μη μιλώ και να μην ψιθυρίζω καν, γιατί τα πουλιά και τα ποντίκια μπορεί να με ακούσουν...».
Είπε ότι οι Βορειοκορεάτες υπόκεινται σε πλύση εγκεφάλου από το καθεστώς, για να πιστεύουν ότι ζουν στην καλύτερη χώρα του κόσμου, αλλά, στην πραγματικότητα, ζουν μέσα στην απόγνωση, παλεύοντας καθημερινά, απλώς για να επιβιώσουν, σε συνθήκες απόλυτης φτώχιας και ασθενειών. Πρόσθεσε ότι δεν έμαθε ποτέ τις λέξεις «αγάπη» και «ελευθερία» και δεν καταλάβαινε την έννοια της κριτικής σκέψης και της διαφωνίας. Τα προβλήματα μαθηματικών, για παράδειγμα, που έλυνε στο σχολείο, ήταν βασισμένα στην καταστροφή των «Αμερικανών μπάσταρδων». («Αν έχεις 4 Αμερικανούς μπάσταρδους και σκοτώσεις 2, πόσοι Αμερικανοί μπάσταρδοι θα μείνουν;»).
Ζώντας με συνεχείς διακοπές στο πόσιμο νερό και στον ηλεκτρισμό, θεώρησε πιο... φωτεινά τα φώτα της Κίνας - κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού γι’ αυτήν, «η Βόρεια Κορέα είναι το πιο σκοτεινό μέρος στον πλανήτη». Στην Κίνα, όπου έμειναν για δύο χρόνια, πριν καταφύγουν στη Νότια Κορέα, έζησε τον βιασμό της μητέρας της από σωματέμπορους και πουλήθηκαν και οι δύο σε αγρότες, ως σκλάβες του σεξ - η μητέρα της για 65 δολάρια και η ίδια για 260 δολάρια.
Έτσι έμαθε σύντομα ότι υπάρχουν σκοτεινότερα, από «το πιο σκοτεινό μέρος στον πλανήτη».
Και προφανώς θα μάθει, διαμένοντας πια σε μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία, και ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο, ότι πολλοί γύρω της, πιθανόν χορτάτοι και όχι νηστικοί, κουβαλούν μαζί τους τη δική τους, μικρή, Βόρεια Κορέα - τις δικές τους επώδυνες εμπειρίες, με τους δικούς τους, μικρούς Kim Jong-un, μέσα σε μικρούς θύλακες αυταρχισμού, προσωπολατρίας, επιβολής της ομοιομορφίας, της υποταγής και του φόβου.