Τα σπίτια του Τζαμάλ και του Τζααμπίς

Μετά από πολύ καιρό και ενώ τις τελευταίες ημέρες συμβαίνουν βίαια επεισόδια μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών στην ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη, με επίκεντρο τη δολοφονία τεσσάρων Ισραηλινών, περιλαμβανομένου ενός ζεύγους εποίκων, μπροστά στα μάτια των τριών μικρών παιδιών τους, το ισραηλινό κράτος επανήλθε, δυστυχώς, σε μια βάναυση, αναποτελεσματική και αδιέξοδη μέθοδο αντιποίνων για εγκλήματα Παλαιστινίων, κατά Ισραηλινών πολιτών. Εννοώ την κατεδάφιση σπιτιών, στενών συγγενών των Παλαιστινίων δραστών.

Τη Δευτέρα, 5 Οκτωβρίου 2015, μετά που το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας επανέφερε στη νομιμότητα (πριν από λίγους μήνες), αυτό το είδος συλλογικής τιμωρίας, που τα τελευταία χρόνια είχε απαγορευτεί, Ισραηλινοί στρατιώτες ανατίναξαν με εκρηκτικές ύλες τα σπίτια του Χασάν Αμπού Τζαμάλ και του Μοχάμετ Τζααμπίς, στην ανατολική Ιερουσαλήμ.
Και οι δυο αυτοί Παλαιστίνιοι τρομοκράτες είναι νεκροί από το 2014, αφού τους σκότωσαν οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας, αλλά τώρα έκρινε ο Πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου, πιεζόμενος από τα ακροδεξιά μέλη του κυβερνητικού συνασπισμού, ότι ήταν η χρονική στιγμή για να υλοποιηθεί το διάταγμα κατεδάφισης των σπιτιών τους, που είχε εκδοθεί πριν από ένα χρόνο, όταν είχαν επιτεθεί και δολοφονήσει αθώους Ισραηλινούς πολίτες και αστυνομικούς.
Ο Χασάν Αμπού Τζαμάλ και ένας ξάδελφός του, οπλισμένοι με χασαπομάχαιρα, τσεκούρια και ένα πιστόλι, μπήκαν σε συναγωγή, σε ώρα προσευχής και σκότωσαν τέσσερις ραββίνους και έναν αστυνομικό, πριν σκοτωθούν από τα πυρά αστυνομικών, τον Νοέμβριο 2014. Ο Μοχάμετ Τζααμπίς, τον Αύγουστο 2014, οδήγησε τον εκσκαφέα του εναντίον ανυποψίαστων πεζών σε δρόμο της ανατολικής Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας έναν Ισραηλινό και τραυματίζοντας πολλούς άλλους και στη συνέχεια επιτέθηκε με το βαρύ όχημα, εναντίον λεωφορείου γεμάτου με επιβάτες, πριν πυροβοληθεί και σκοτωθεί από αστυνομικό, τη στιγμή της επίθεσης.
Να θυμίσω ότι η τιμωρητική πρακτική κατεδάφισης των σπιτιών Παλαιστινίων δραστών εγκλημάτων εγκαταλείφθηκε μετά το 2005, λόγω της διεθνούς κατακραυγής, αλλά και της εσωτερικής αντίδρασης ισραηλινών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Επανέλαβα και σε άλλη περίπτωση την αντίθεση της στήλης σε αυτήν τη μέθοδο συλλογικής τιμωρίας, παρά το ότι αναγνωρίζω τον δίκαιο αγώνα του Ισραήλ εναντίον των φανατικών, που θέλουν να το σβήσουν από το χάρτη. Πιστεύω ότι δεν ταιριάζει σε ένα δημοκρατικό κράτος και σε ένα μεγάλο έθνος σαν το εβραϊκό, να συμπεριφέρεται με τέτοια εκδικητικότητα, για εγκλήματα που διαπράττουν κάποια άτομα.
Δεν φταίνε σε τίποτα οι οικογένειες, οι γονιοί, οι γυναίκες και τα παιδιά, που συχνά δεν έχουν ιδέα για τα εγκληματικά σχέδια των συγγενών τους, για να βλέπουν το σπίτι και τη ζωή τους να κατεδαφίζεται και να διαλύεται, σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της βίας και της αντιβίας, που διαιωνίζει το μίσος και την αιματοχυσία.
Και δεν φταίει σε τίποτα ο ίδιος ο ισραηλινός λαός, που δυσφημείται από την ηγεσία του, με αυτήν την κατεδαφιστική διαχείριση της σύγκρουσης.