Στο θολωμένο του μυαλό

Στο χθεσινό άρθρο σε σχέση με τον τριπλό φόνο της περασμένης Τρίτης στη Λεμεσό, που παραδέχτηκε σε κατάθεσή του ο 31χρονος Χριστάκης Θωμά, αναφέρθηκα στην επιπολαιότητα και τη macho νοοτροπία ανώριμων αντρών με αντικοινωνική συμπεριφορά και με επιθυμία εξόντωσης των φανταστικών εχθρών τους...
Ένα μέρος της περιγραφής μου φωτογραφίζει την ψυχωτική απογείωση και την παράνοια ατόμων υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών - και σε αυτήν την πρωτοφανή σφαγή, είναι έντονη η παρουσία της χρήσης σκληρών ναρκωτικών, που δεν είναι πια καθόλου πρωτοφανής στην κυπριακή κοινωνία.
Ο ανακριτής της υπόθεσης δήλωσε, λοιπόν, χθες στο δικαστήριο ότι ο δράστης ισχυρίστηκε στην Αστυνομία πως «θόλωσε» το μυαλό του και ότι δεν αντιλαμβανόταν τι έκανε, ενώ στο πλαίσιο των ερευνών για εντοπισμό του Χρ. Θωμά, ενόσω ήταν καταζητούμενος, βρέθηκαν στην κατοχή ατόμων του φιλικού του περιβάλλοντος και κατασχέθηκαν, μεταξύ άλλων, χάπια ecstasy και κοκαΐνη.
Ο ίδιος ο δράστης, όπως και άλλα άτομα που εμπλέκονται άμεσα στην τριπλή δολοφονία, φέρεται να ήταν χρήστες ενός από τα πιο επικίνδυνα ναρκωτικά, της μεθαμφεταμίνης ή crystal ice, που σε εκτεταμένη λήψη, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές αλλαγές στη δομή και στη λειτουργία του εγκεφάλου και ψυχωσικά συμπτώματα όπως παρανοειδή σκέψη, διωκτικό παραλήρημα και να οδηγήσει σε επιθετικότητα, ευερεθιστότητα, φόβο, γνωσιακές παραποιήσεις, έντονες μεταπτώσεις της διάθεσης, χαλάρωση των αναστολών και διαταραχή της ικανότητας κρίσης, δηλαδή απώλεια του λογικού ελέγχου.
Η στήλη πληροφορείται ότι δύο από τα εμπλεκόμενα άτομα, χρήστες crystal ice, είχαν εισαχθεί στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Αθαλάσσας και απολύθηκαν, όταν πέρασε το ψυχωσικό επεισόδιο που αντιμετώπισαν.
Να σημειώσω στο σημείο αυτό την παρέμβαση που έκανε χθες στη στήλη ο εμπειρογνώμονας σε θέματα εξάρτησης, νευρολόγος ψυχίατρος Δρ Κυριάκος Βερεσιές, ότι «αν υπάρχουν υψηλά ποσοστά χρήσης ναρκωτικών από εγκληματίες, δεν σημαίνει ότι υπάρχουν υψηλά ποσοστά εγκλημάτων από χρήστες ναρκωτικών». Είπε ότι υπάρχουν άτομα με συν-νοσηρότητα δύο παθήσεων, δηλαδή έχουν ψυχικό νόσημα και κάνουν χρήση ναρκωτικών και ανέφερε ότι το έγκλημα της Λεμεσού φαίνεται να ήταν ψυχο-φαρμακολογικής αιτιολογίας, δηλαδή υπό την επήρεια ουσιών.
«Δεν υπάρχει καμιά ουσία μόνη της, που να θεωρείται ότι διαθέτει καθολικές εγκληματικές ιδιότητες. Αυτό πρέπει να συνδυάζεται με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, τις προκλήσεις από το περιβάλλον του και πόσο αυτό τον ωθεί ή τον αποτρέπει από την εγκληματική πράξη», παρατήρησε.
Υποθέτω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν ο πατέρας του δράστη, που φαίνεται να είχε κυρίαρχο ρόλο στη ζωή του, επενέβαινε αποτρεπτικά και προληπτικά, στην αντικοινωνική συμπεριφορά του, τα τρία θύματα, προφανώς θα ήταν τώρα στη ζωή.
Κι αυτό βέβαια γράφεται, για μια καλύτερη κατανόηση του εγκλήματος και όχι για διαγραφή των ευθυνών εκείνου που το διέπραξε.