Ποστάρω, άρα υπάρχω (1)

Mε μιαν αιφνιδιαστική και... εύστοχη ερώτηση, που προκάλεσε γέλια αμηχανίας στους ακροατές της, άρχισε την ομιλία της η Σάρα Μαλιάν, Social Media Community Manager για το Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο: «Είναι λίγο προσωπική η ερώτησή μου», τους είπε, «αλλά μην αγχώνεστε, δεν χρειάζεται να απαντήστε, απλώς σκεφτείτε το λίγο. Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που αγγίζετε πριν να κοιμηθείτε το βράδυ.... και το πρώτο πράγμα που αγγίζετε όταν ξυπνάτε το πρωί;».
Η Σάρα μιλούσε στην πολύ επιτυχημένη εκδήλωση του περασμένου Σαββάτου (28 Νοεμβρίου 2015) στο Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λευκωσία, με θέμα «Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη θεωρία και την πράξη», που οργάνωσε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, σε συνεργασία με την Αντιπροσωπία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
«Η απάντηση για τους περισσότερους, αν είμαστε ειλικρινείς, είναι το κινητό μας, έστω κι αν είναι απλώς για να βάλουμε το ξυπνητήρι μας, ή να πατήσουμε το snooze», συνέχισε η Σάρα Μαλιάν και πρόσθεσε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Κάνουμε unlock το κινητό μας 150 φορές την ημέρα! Οι συσκευές μας έχουν αλλάξει την ανθρώπινη επικοινωνία και πρέπει να σκεφτούμε ξανά σοβαρά, τις νέες μορφές διασύνδεσης και τις νέες σχέσεις που θέλουμε να έχουμε. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι άστατες, περίπλοκες, απαιτητικές.

Η τεχνολογία όμως αρχίζει και τις συγυρίζει. Γυρνάμε στην τεχνολογία, πολύ περισσότερο όταν είμαστε ευάλωτοι. Όταν νιώθουμε μόνοι, αλλά φοβόμαστε την οικειότητα. Σχεδιάζουμε τεχνολογίες που μας δίνουν την ψευδαίσθηση της συντροφικότητας, χωρίς τις απαιτήσεις της φιλίας. Οι πραγματικές συζητήσεις, που γίνονται σε φυσικό πλαίσιο, δεν μπορούν να γίνονται ούτε edit, ούτε delete... Νομίζουμε πως έχουμε ωριμάσει και μεγαλώσει μαζί με την τεχνολογία και τα κοινωνικά μέσα, αλλά αυτό δεν ισχύει.

Προς το παρόν, η σχέση μας με την τεχνολογία μάς εξαπατεί. Νομίζουμε πως μας ακούν, πως έχουμε κοινό! Με μια σελίδα στο facebook και στο twitter, ξαφνικά το μικρόφωνο έχει ανοίξει και ο κόσμος είναι όλο αφτιά. Πριν από αυτές τις μεγάλες τεχνολογικές αλλαγές, “ένιωθα κάτι, έτσι έπρεπε να πάρω κάποιο στο τηλέφωνο”. Τώρα, “θέλω να νιώσω κάτι, γι’ αυτό.... ας στείλω ένα μήνυμα”. Ποστάρω δηλαδή... άρα υπάρχω.

Αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς, θα πάμε από τη διασύνδεση στην απομόνωση... Είναι καιρός να διεκδικήσουμε ξανά τη συζήτηση. Να ανοίξουμε διάλογο...Σταθείτε για λίγο μακριά από τον υπολογιστή και συνδεθείτε με τον πραγματικό κόσμο, για να θυμηθείτε ποια είναι η φωνή σας, πώς να πείτε αυτό που θέλετε, ή πού θέλετε να πάει η επόμενη συζήτηση. Δεν είμαι κατά της τεχνολογίας, είμαι υπέρ της συνομιλίας. Η τεχνολογία δεν έχει υποβιβάσει τις κοινωνικές μας σχέσεις, αλλά σίγουρα τις έχει επηρεάσει. Πιστεύω πως η συμπόνια και η συζήτηση είναι στη φύση μας και πρέπει να χειριζόμαστε την τεχνολογία με προσοχή και σκέψη. Γιατί όταν τη χρησιμοποιούμε με αυτόν τον τρόπο, ο διάλογος θα είναι εκεί για να τον διεκδικήσουμε. Και για να τον διεκδικήσουμε, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ο ένας τον άλλον».