Ένας ηλιόλουστος Δεκέμβρης στις Βρυξέλλες

Από αριστερά η Ζωή Τηλεγράφου, η Κυριακή Δημητρίου, ο Μάριος Δημητρίου και η Μαρία Ψαρά, τέσσερεις από τους Κύπριους και Ελλαδίτες δημοσιογράφους που... φέραμε τον ήλιο στη σκοτεινή καρδιά της Ευρώπης, την πολυεθνική πόλη των Βρυξελλών, την περασμένη Τετάρτη, 9 Δεκεμβρίου 2015. Βρισκόμαστε στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκεί όπου σπεύσαμε συνολικά 196 δημοσιογράφοι από τις 28 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το σεμινάριο που οργάνωσε το ΕΚ, στο θέμα της μετανάστευσης και του ασύλου, αυτή τη δραματική στιγμή, με την Ευρώπη να βρίσκεται αμήχανη και ανήσυχη, μπροστά στην πρωτοφανή μαζική ροή προσφύγων και μεταναστών.
«Είναι καλό που σας συναντούμε αυτή την ηλιόλουστη μέρα στις Βρυξέλλες, όχι μόνο γιατί ο καιρός είναι τόσο καλός, αλλά γιατί θα συζητήσουμε το κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου», μας είπε η Σουηδέζα ευρωβουλευτής Cecilia Wikstrom, της Ομάδας της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη, που ήταν στο πρώτο πάνελ της συζήτησης για τους Κανονισμούς του Δουβλίνου και την προβλεπόμενη διαδικασία παροχής ασύλου, από την πρώτη χώρα εισόδου στην ΕΕ. Καθώς η ΕΕ αναζητεί την καλύτερη δυνατή προσέγγιση στο φαινόμενο, οι ευρωβουλευτές πιέζουν για ένα περιεκτικό και δίκαιο σύστημα ασύλου, με σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους από τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Ερυθραία να έχουν φτάσει, μέσα στο 2015, στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, αναζητώντας καλύτερη ζωή και ασφάλεια, μακριά από τον πόλεμο και την εξαθλίωση.
Όπως είναι γνωστό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε αλλαγές στους Κανονισμούς του Δουβλίνου, με τον συντονιστή της συζήτησης στο ΕΚ, Ιταλό δημοσιογράφο Marco Zatterin, να παρατηρεί ότι «η ΕΕ συζητεί κάπως... τεμπέλικα, αυτές τις αλλαγές».
Η Cecilia Wikstrom τόνισε ότι «είναι πια ξεκάθαρο στον καθένα, ότι οι βασικές πρόνοιες των Κανονισμών του Δουβλίνου δεν δουλεύουν, αφού, σύμφωνα με αυτούς, ο κάθε πρόσφυγας και μετανάστης που φτάνει στην Ευρώπη πρέπει να αξιολογηθεί κατά πόσο χρειάζεται πολιτικό άσυλο, σε δύο μόνο χώρες, της πρώτης εισόδου του, την Ελλάδα ή την Ιταλία. Αυτό είναι εντελώς παράλογο και μη ρεαλιστικό, από τη στιγμή που έχουμε 28 κράτη μέλη της ΕΕ. Είναι επίσης παράλογο, που η συντριπτική πλειοψηφία των αιτητών ασύλου καταλήγουν σε λίγες μόνο χώρες της ΕΕ, κυρίως στη Γερμανία, την Αυστρία και τη Σουηδία.

Και τα δύο συστήματα είναι άδικα και η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου, παρόλο που η Ευρώπη είναι μια πλούσια ήπειρος με 500 εκατομμύρια κατοίκους και θα μπορούσε, χωρίς μεγάλο πρόβλημα, να διαχειριστεί ακόμα και μεγαλύτερες μεταναστευτικές ροές - φτάνει να δρούσε ως μια οικογένεια, με αλληλεγγύη. Χρειάζεται λοιπόν ένα νέο σύστημα, όπου οι αιτητές ασύλου να διαμοιραστούν δίκαια σε όλα τα κράτη μέλη, ανάλογα με τον πληθυσμό του κάθε κράτους, το εθνικό εισόδημα, το επίπεδο ανεργίας και τον αριθμό αιτητών ασύλου που έχει δεχτεί τα τελευταία χρόνια. Το Δουβλίνο κατέρρευσε και πρέπει ν’ αντικατασταθεί από ένα νομικό όργανο, σχεδιασμένο για τον 21ο αιώνα».