Δυστυχώς, η Ράντα δεν είναι πια εδώ

[Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών, πηγαίνω νοερά πέντε χρόνια πίσω, σε αυτήν τη λιτή αίθουσα στο Παλαιστινιακό Σπίτι στη Λάρνακα, όπου η 20χρονη, τότε, Ράντα Αλ Χασάν, Παλαιστίνια μετανάστρια από τη Βαγδάτη του Ιράκ, δίδασκε κάθε Σαββατοκύριακο Ελληνικά, σε παιδιά και σε ενήλικες συμπατριώτες της. Ένα κορίτσι μόνιμα χαμογελαστό και αισιόδοξο, η Ράντα είχε έρθει στη Λάρνακα τρία χρόνια προηγουμένως, μαζί με τους γονείς και τα τέσσερα αδέλφια της, έμαθε γρήγορα να μιλά και να γράφει πολύ καλά Ελληνικά, αποφοίτησε από το Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας και, αφού πέρασε με άριστα τις εξετάσεις, σπούδαζε εκείνο το διάστημα Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο και εργάστηκε με επιτυχία για δύο περίπου χρόνια στην πολυεθνική εταιρεία Thomson Reuters, πριν μεταναστεύσει με την οικογένειά της για δεύτερη φορά, από την Κύπρο στη Σουηδία. Είχε αγαπήσει πολύ την Κύπρο, ήθελε να ζήσει και να προσφέρει στο νησί, όμως την ανησυχούσε η ξενοφοβία και ο ρατσισμός που βίωνε.
Μου είχε πει, τότε: «Νομίζω είναι λίγοι αυτοί που φωνάζουν εναντίον των ξένων, αλλά παρόλα αυτά, οι φωνές τους μου προκαλούν τρόμο. Ξέρω ότι οι περισσότεροι Κύπριοι είναι καλοπροαίρετοι, αλλά αυτοί οι λίγοι έχουν δημιουργήσει ένα άσχημο κλίμα. Στο Ιράκ, δεν μας έδιναν εμάς τους Παλαιστινίους την ιρακινή ιθαγένεια. Στην Κύπρο, δεν μας δίνουν την κυπριακή. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιη για τίποτε και σκέφτομαι: Θα μείνουμε άραγε στην Κύπρο ή θα φύγουμε;

Μήπως τώρα που έμαθα τη γλώσσα και πάω στο πανεπιστήμιο, θα πρέπει να φύγω να πάω σε άλλη χώρα και να μάθω μιαν άλλη γλώσσα; Θα πρέπει να ξεκινήσω και πάλι από την αρχή; Πέρασα τα δύσκολα προβλήματα, την εκμάθηση της γλώσσας, την ένταξη στην κυπριακή κοινωνία, γιατί να μη μείνω εδώ; Θέλω να μείνω εδώ, αλλά αφού αναγνωριστώ σαν πρόσφυγας, για να μπορώ μετά να πάρω την κυπριακή υπηκοότητα, επειδή τη δικαιούμαι».
Η Ράντα και τα αδέλφια της, παρόλο που «κυπριοποιήθηκαν» και θεωρούσαν πια πατρίδα τους το νησί, αναγκάστηκαν να φύγουν και να ξεκινήσουν πάλι απ’ την αρχή, στη Σουηδία, κυρίως λόγω του ανεπαρκούς και άδικου νομικού καθεστώτος μεταναστών με μακρά παραμονή στο νησί - αυτού που επέκρινε η Επίτροπος Διοικήσεως, ως Ανεξάρτητη Αρχή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην έκθεσή της του 2013:

«Η απουσία οποιωνδήποτε δυνατοτήτων νομιμοποίησης του καθεστώτος παραμονής των οικογενειών που είναι εδραιωμένες και ενταγμένες στην κυπριακή πραγματικότητα, σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση των μεταναστευτικών ελέγχων που παρατηρείται σήμερα, έχουν οδηγήσει οικογένειες, εδραιωμένες και ενταγμένες στην κυπριακή πραγματικότητα, ή και παιδιά που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν ή ακόμα και ενηλικιώθηκαν στην Κύπρο, να εξαναγκάζονται να την εγκαταλείψουν ή να υπόκεινται σε εξευτελιστικές διαδικασίες απέλασης»...