Αποτελεί στοιχειώδη άγραφο κανόνα στα συνδικαλιστικά θέσμια πως μια επαγγελματική ομάδα, που διεκδικεί κάτι, θα πρέπει, για να έχει πιθανότητες να το κερδίσει, να είναι ενωμένη και αδιαίρετη. Όταν ανάμεσα στην ίδια την ομάδα αυτήν εισέρχεται ο παράγοντας διχόνοια και διάσπαση, τότε δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να υλοποιήσει τις επιδιώξεις της.
Γράφουμε αυτά, γιατί είναι με ενδιαφέρον που το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε τις κατά καιρούς κινητοποιήσεις των διαφόρων επαγγελματιών στον τομέα της δημόσιας υγείας, όπως είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Αυτό που συμβαίνει μαζί τους, όπως και με άλλες επαγγελματικές ομάδες του συγκεκριμένου τομέα, δηλαδή της υγείας, είναι πραγματικά πρωτοφανές.
Και τι εννοούμε; Εννοούμε πως επιχειρούν να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους, αλλά πρώτα και κύρια αδυνατούν να τα βρουν μεταξύ τους... οι γιατροί με τους γιατρούς, οι νοσηλευτές με τους νοσηλευτές και πάει λέγοντας. Κλασικό παράδειγμα, η απεργία της περασμένης Πέμπτης, που πραγματοποίησε η Παγκύπρια Συντεχνία Νοσηλευτών (ΠΑΣΥΝΟ) και στην οποία δεν συμμετείχαν οι Κλαδικές της ΠΑΣΥΔΥ.
Ενώ και σε ό,τι αφορά τους κυβερνητικούς γιατρούς και τη δική τους συντεχνία, αποτελεί κοινό μυστικό το πόσο «ενωμένοι» είναι εκεί στην ΠΑΣΥΚΙ. Τις τελευταίες ημέρες, εξάλλου, διαβάζουμε για... εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους φαρμακοποιούς του Δημοσίου, με φόντο επίσης το θέμα της διεκδίκησης των αιτημάτων τους.
Κατά τ’ άλλα, σε μια περίοδο κατά την οποία ο τομέας της υγείας δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί στην πορεία ενδεχομένως όσο ποτέ προηγουμένως, οι επαγγελματίες υγείας διεκδικούν τα αιτήματά τους επιχειρώντας, την ίδια ώρα, να στείλουν το μήνυμα στους πολίτες πως πάνω απ’ όλα βάζουν το καλώς νοούμενο συμφέρον των ασθενών και γι’ αυτό αγωνίζονται.
Το θέμα είναι πως για να γίνουν οι συντεχνίες των εργαζομένων στον τομέα της δημόσιας υγείας πιστευτές από τον λαό, θα πρέπει πρώτα να πεισθούν μεταξύ τους, να πείσουν τα ίδια τα στελέχη, τα μέλη τους, και να πάψουν να τρώγονται... νοσηλευτές με νοσηλευτές, γιατροί με γιατρούς, φαρμακοποιοί με φαρμακοποιούς και κτλ.
Συνεχίζοντας όπως συνδικαλίζονται σήμερα, όχι απλώς τίποτα δεν θα κερδίσουν, όχι απλώς δεν πείθουν τους απλούς πολίτες -πόσο μάλιστα τον Υπουργό-, αλλά το μόνο αποτέλεσμα που επιτυγχάνουν είναι να χαλούν την υγεία τους!
