Μια ελπίδα για τη γενιά του

Έτσι, λοιπόν, η πολιτική ανυπακοή του 38χρονου δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά, που τον έβαλε στο εδώλιο κατηγορούμενο ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, «τιμωρείται» από το κράτος, με άρνηση να του καταβάλει οφειλόμενο ποσόν για έξοδα που επιδικάστηκαν υπέρ του, με αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ο αγώνας του, κόντρα στο εξουσιαστικό σύστημα, περιλαμβανομένου του δικαστικού, συνεχίζεται με καταχώριση αγωγής στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, «παρόλο που δεν έχει εμπιστοσύνη στα δικαστήρια», όπως μου είπε απερίφραστα.
Μπήκε στα βαθιά ο Μιχάλης, διεύρυνε τη δράση του σε ένα έστω μικρό μαζικό κίνημα συμπαράστασης και δεν είναι μόνος στην πολιτική του πρωτοβουλία. Ξέρει, όμως, ότι διακινδυνεύει πολλά.
«Πήρα τις αποφάσεις μου», μού είπε «και είμαι έτοιμος να επωμιστώ το κόστος των επιλογών μου, παρόλο που ως δικηγόρος, μπορεί να αντιμετωπίσω ακόμα και πειθαρχικές συνέπειες, αν δεν εκπληρώσω υποχρεώσεις μου προς το κράτος και αποφάσεις δικαστηρίων. Αλλά, το κάνω για να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο και συμπαράσταση, όχι προς εμένα, αλλά για το γενικό καλό».
Ο σεβασμός και η εκτίμηση προς την πολιτική του δράση και την προσωπική του γενναιότητα αποτυπώνεται, νομίζω, καθαρά, με τις σκέψεις που έκαναν γι’ αυτόν, φωναχτά, δύο κυρίες, από δύο διαφορετικές γενιές.
Μου είπε η Κασσάνδρα Κουππαρή, δικηγόρος, 30 χρονών: «Πολλοί νεαροί δικηγόροι μού είπαν ότι στηρίζουν την προσπάθεια του Μιχάλη και όλοι θα ήθελαν να έχουν τα κότσια να κάνουν αυτό που κάνει. Αλλά, μας κρατά πίσω ο φόβος για τη στέρηση της επαγγελματικής μας άδειας και για τις καταστροφικές προσωπικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια προσωπική απόφαση. Ο Μιχάλης είναι ένα βήμα πιο μπροστά από εμένα, είναι πιο μεγάλος επαναστάτης απ' ό,τι θα μπορούσα να είμαι εγώ και βάζει το καλό της Κύπρου πάνω από το προσωπικό του συμφέρον και την καριέρα του. Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να κάνω το ίδιο πράγμα και τον ευχαριστώ που υπάρχει και μας παραδειγματίζει με τη στάση του και εύχομαι να μπορέσουμε να αγωνιστούμε με τον ίδιο τρόπο».
Μου είπε η Αλεξάνδρα Τόλια, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος, 66 χρονών: «Είδα τον Μιχάλη Παρασκευά στο facebook και είπα ναι, αυτός είναι ο άνθρωπος που θέλω να στηρίξω. Ένιωσα ότι ο Μιχάλης είναι ένας λεβέντης που έχει ρόλο και λόγο σε αυτήν την κοινωνία και τον συγχαίρω. Η παθητικότητα σε όλους τους τομείς, μας κατέστρεψε. Πρέπει να είμαστε όλοι ενεργοί πολίτες και να έχουμε τη δική μας κριτική σκέψη, που λείπει από την κοινωνία μας και είναι λυπηρό. Ξέρω ότι ρισκάρει πολλά με τον αγώνα του αυτό, αλλά φαντάσου να μην υπήρχε ένας Μιχάλης. Σε κάθε εποχή πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που να είναι το προζύμι για την αναγέννηση και τον Μιχάλη έτσι τον βλέπω. Είναι μια ελπίδα για τη γενιά του».