...για την αποτυχία Ελλάδας στο Γιούρογκρουπ Προχωρώντας με αυτό που ονομάζεται «διαπραγματεύσεις υψηλού ρίσκου», κάτι που δεν συνηθίσαμε στον ελληνικό χώρο, ο Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας εξήλθε του Γιούρογκρουπ με μια αδυναμία συμφωνίας στις αποσκευές του και τα ξένα ΜΜΕ να μιλούν για ναυάγιο, ενώ τα εσωτερικά να το παραφράζουν σε «ναυάγιο με προοπτικές διάσωσης». Καθώς το βλέμμα είναι στραμμένο στα ενδεχόμενα πλήρους ρήξης ή όχι του έκτακτου Γιούρογκρουπ που θα ακολουθήσει, καλό θα ήταν να γίνει μια ανάλυση για τα αίτια αποτυχίας του αρχικού. Οι λόγοι της αποτυχίας μπορούν κατ’ αρχάς να εντοπιστούν στο σκληρό επίπεδο τακτικής που επέλεξαν να κινηθούν και οι δύο πλευρές. Η μεν Ε.Ε. θέλοντας να στείλει το μήνυμα ότι δεν επιδέχεται την εισβολή νέων τρόπων σκέψης για τη διαχείριση οικονομικών θεμάτων από αυτόν που εκπροσωπεί και που εκφράζει το ποιόν της, η δε Ελλάδα ότι επέλεξε την τακτική του υψηλού ρίσκου, πρώτο για να αποκομίσει μέγιστα οφέλη και δεύτερο γιατί είναι αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα. Οι άλλοι λόγοι έχουν να κάνουν καθαρά με τα συγκείμενα της συγκεκριμένης διαπραγμάτευσης και τη μη ικανοποίηση των προσδοκιών της κάθε πλευράς. Χαρακτηριστική της αντίληψης της Ε.Ε. είναι η δήλωση του Αυστριακού Υπουργού Οικονομικών ότι οι εκπρόσωποι της ελληνικής πλευράς δεν δείχνουν αριθμούς και κάθε φορά παρουσιάζουν τα πράγματα όπως τα φαντάζονται. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά δήλωσε ότι το κείμενο που παρουσίασε η ελληνική κυβέρνηση, το οποίο θα αποτελούσε τη βάση συζήτησης στο Γιούρογκρουπ, περιείχε πρόνοιες για τον περιορισμό του βάρους του χρέους και για να επιτευχθεί μια περαιτέρω βιώσιμη μείωση της ελληνικής αναλογίας χρέους ανά ΑΕΠ και σχηματισμός μιας βάσης για επέκταση της τρέχουσας δανειακής σύμβασης. Επίσης, σε συνδυασμό με έκτακτες δράσεις, για να διασφαλίσει ένα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο φορολογικό σύστημα, θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ενός τετράμηνου ενδιάμεσου προγράμματος, ως μεταβατικό στάδιο προς ένα νέο σύμφωνο που δεν έγινε αποδεκτό. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Εκπαιδευτικός, αναλυτής