Ο κύβος ερρίφθη και εκτός εξαιρετικά συγκλονιστικού απροόπτου, οι συνομιλίες για το Κυπριακό επαναρχίζουν μετά τη διεξαγωγή των λεγόμενων εκλογών στα κατεχόμενα. Οι λόγοι για τους οποίους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αποφασίσει ν’ αναστείλει τη συμμετοχή του στη διαπραγματευτική διαδικασία φαίνεται, σύμφωνα με την Κυβέρνηση, να εξέλιπαν, καθότι το «Μπαρμπαρός» αποχώρησε από την Κύπρο και η Τουρκία δεν ανανέωσε τη NAVTEX.
Γίνεται μεγάλη συζήτηση γύρω από την ορθότητα της απόφασης του Νίκου Αναστασιάδη να επιστρέψει στις συνομιλίες και κατά πόσο οι δύο προαναφερθείσες κινήσεις «καλής θέλησης» από την Άγκυρα συνδέονται ή όχι με τη διακοπή των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ, για εξεύρεση υδρογονανθράκων. Ξεκινάμε τον συλλογισμό μας από το εξής δεδομένο και γενικά κοινή παραδοχή. Ότι, για να υπάρξει λύση του Κυπριακού, αυτό μόνο μέσα από συνομιλίες μπορεί να συμβεί ή καλύτερα μόνο μέσα από συνομιλίες μπορεί να επιδιωχθεί.
Γιατί, για να συμβεί, θα πρέπει να γίνουν πολλά, με το κυριότερο η Τουρκία να αποφασίσει πραγματικά, ή να αναγκαστεί από τις μεγάλες δυνάμεις να συναινέσει σε κοινά αποδεκτή επίλυση του προβλήματος. Την ίδια ώρα, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε τη διαβεβαίωση που δίνεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι ως ελληνοκυπριακή πλευρά δεν υπαναχωρήσαμε στο θέμα των υδρογονανθράκων και ότι η αποχώρηση του «Μπαρμπαρός» ουδεμία σχέση έχει με την αποχώρηση, έστω και για τεχνικούς λόγους, του τρυπανιού της ENI.
Αποδεχόμενοι, λοιπόν, τη θέση αρχής, ότι λύση του Κυπριακού μόνο μέσα από διαπραγματεύσεις μπορεί να αναζητηθεί, εκτιμούμε και πολύ φοβόμαστε πως η προδιαγραφόμενη και εξαγγελθείσα επανέναρξή τους στην παρούσα φάση δεν γίνεται κάτω από τις κατάλληλες προϋποθέσεις, και ούτε διαφαίνονται στον ορίζοντα οποιαδήποτε περιθώρια αισιοδοξίας για θετική τους κατάληξη. Το πιθανότερο, αν όχι σίγουρο, είναι πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστρέφει σε μια διαδικασία που είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία.
Πιστώνοντας τον Πρόεδρο ότι δεν θα αποδεχθεί οποιαδήποτε απαράδεκτη λύση, εκείνο που διαβλέπουμε είναι πως θ’ αποτελέσει απλώς θέμα χρόνου το αδιέξοδο ή η εκ νέου αποχώρησή του από τη διαδικασία. Για να τρέχουμε μετά να εξηγούμε στον διεθνή παράγοντα την απόφασή μας και να προσπαθούμε να μη χρεωθούμε την ευθύνη.
