Αναλύσεις

Καλή σταδιοδρομία, κύριε John Koenig

Εξοχότατε Κύριε,
Είναι γνωστό ότι η μικρή πατρίδα μας, προπάντων δε η μεγάλη μας πατρίδα, υπήρξε πάντα φιλική προς τη χώρα σας. Κι όποτε χρειάστηκε να το αποδείξει δεν αμέλησε.
Είναι επίσης γνωστό ότι ο Πρόεδρός μας σας συγκαταλέγει μεταξύ των φίλων του, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία σάς το έδειξε, παρόλο που πολλές φορές τον αφήσατε εκτεθειμένο. Ακόμα γνωστό είναι ότι εδώ και δεκαετίες η χώρα σας μετείχε -αν δεν πρωταγωνιστούσε- σε προτάσεις, σχέδια και ιδέες «λύσης», δηλαδή κλεισίματος του Κυπριακού, τα οποία κρίθηκαν απαράδεκτα από τον λαό μας. Εντούτοις, οι ηγεσίες μας εξακολουθούν, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενες, να σας εμπιστεύονται. Όχι όμως εμείς ο λαός.
Εξοχότατε Κύριε,
Αφορμή γι’ αυτή την ανοικτή επιστολή μου είναι μια σειρά από συμπεριφορές σας, νουθεσίες σας, συμβουλές σας προς εμάς σχετικά με τη δική μας συμπεριφορά έναντι της Τουρκίας. Θα περιοριστώ σε δύο. Μας ζητήσατε, κύριε, «να εμπιστευθούμε την Τουρκία περισσότερο απ’ ό,τι την εμπιστευθήκαμε μέχρι σήμερα». Είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι είτε είστε ανιστόρητος και τελείως απληροφόρητος, για ένα σωρό πράγματα, είτε μας θεωρείτε τελείως ηλίθιους, άτομα με μειωμένη ικανότητα αντίληψης ή σε πλήρη αμνησία. Ξέρετε τι είπε για την Τουρκία ένας συνάδελφός σας, παλαιός διπλωμάτης, που υπηρέτησε ως Γενικός Πρόξενος στη Σμύρνη;


Ότι «αποτελεί περίεργο φαινόμενο πώς ο Τούρκος είναι ακόμα ικανός να εξαπατά τους Ευρωπαίους, παρά την πολύχρονη διαπίστωση της τακτικής του». Και ένας άλλος συνάδελφός σας, μιλώντας για την τουρκική πολιτική, μίλησε για «μια πολιτική αδιάλειπτα κακόπιστη». Ο δε γνωστός συμπατριώτης σας, συγγραφέας του περίφημου βιβλίου «Ο επιτήδειος ουδέτερος», Φρανκ Ουέμπτερ, τελειώνει το περί Τουρκίας βιβλίο του ως εξής: «Η τουρκική διπλωματία υπήρξε αξιοθαύμαστη, με όλα τα κριτήρια, εκτός από το κριτήριο της ηθικής». Και εσείς, κύριε, μας ζητάτε να εμπιστευόμαστε την Τουρκία... περισσότερο!
Θα θέλατε να δούμε ελάχιστα δείγματα της Ιστορίας της Τουρκίας, να δούμε αν δικαιολογεί τη νουθεσία σας;
Αλεξανδρέττα. Παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Τουρκία ζητά και παίρνει την Εντολή για τη φύλαξή της. Ε, λοιπόν, μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος (στον οποίο δεν έλαβε μέρος η Τουρκία), ο αραβικός πληθυσμός που ήταν πλειοψηφία στην περιοχή έγινε μειοψηφία, διά της προσφιλούς στην Τουρκία μεθόδου του εποικισμού. Σήμερα, το σημαντικό λιμάνι της Αλεξανδρέττας είναι προσαρτημένο στην Τουρκία.
Φαίνεται ότι κάποιος άλλος «Koenig», τότε, συμβούλευσε κάποιους να εμπιστεύονται περισσότερο την Τουρκία! Και τον άκουσαν... Να πάμε παρακάτω; Έχετε ακουστά τη Συνθήκη της Λωζάννης, διά της οποίας η Τουρκία αποποιήθηκε «κάθε διεκδίκηση επί της νήσου Κύπρου»; Σήμερα με το «διαίρει και βασίλευε» των Άγγλων και τη δική σας ανοχή, διεκδικεί ό,τι αποποιήθηκε με την υπογραφή της και με την υπογραφή της διεθνούς κοινότητας.
Και έρχεστε εσείς και μας συμβουλεύετε να εμπιστευόμεθα περισσότερο την Τουρκία, όταν συζητούμε παρανόμως διεκδικούμενα! Μήπως, κύριε πρέσβη, έχετε ακουστά κάποια νησιά που ακούουν στα ονόματα Ίμβρος και Τένεδος; Σ’ αυτά τα νησιά, με την ίδια τη Συνθήκη της Λωζάννης, δόθηκε «ειδικό καθεστώς» τοπικής αυτοδιοίκησης στους Ελληνορθόδοξους κατοίκους τους, με ρητές πρόνοιες προστασίας «των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», μη επιδεχόμενες αμφισβήτηση ή παρερμηνεία. Ξέρετε, κύριε, πόσος ήταν ο πληθυσμός της Ίμβρου; 10.000 Ορθόδοξοι Έλληνες. Ξέρετε πόσοι Έλληνες απέμειναν σήμερα στην Ίμβρο; 15 Έλληνες! Η Τένεδος αριθμούσε 2.500 κατοίκους, Έλληνες χριστιανούς, τότε.


Σήμερα αριθμεί 10! Στην Κωνσταντινούπολη μάθατε τι έγινε τον Σεπτέμβρη του 1955; Το «Πογκρόμ» (ρωσική λέξη που σημαίνει «συντρίβω»). Λοιπόν, από 298.000 το 1924, που ζούσαν εκεί βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, σήμερα ζουν μερικές εκατοντάδες. Θα μπορούσα να σας απαριθμήσω πολλά τέτοια, μένω στην απολογία του Χόλμπρουκ. Αλήθεια, για τι πράγμα μάς ζήτησε συγγνώμη; Για τις μανούβρες του Κίσινγκερ, του Μπωλ, του Κλίφφορντ; Για τη Συμφωνία της Γ’ Βιέννης; Για τις 15.000 Ε/κ της Καρπασίας, που έμειναν 200; Τελικά, κοροϊδευτικό ήταν η συγγνώμη του; Μάλλον... Μπορείτε, κύριε, να μας πείτε έστω και μία (μία μόνο) υποχώρηση που έκανε η Τουρκία από το 1974 μέχρι σήμερα;
Βεβαίως και δεν μπορείτε. Διότι η διπλωματική και ιστορική σας αυθεντία βολεύεται να λέει ότι το Κυπριακό δεν ξεκίνησε το 1974, αλλά το 1963. Αλλά, γιατί όχι το 1955 ή το 1878 ή το 1571;
Κύριε John Koenig, ο διπλωματικός σας κυνισμός δεν έχει όρια. Πιστεύετε πράγματι ότι «το Κυπριακό δεν είναι κατά κύριο λόγο πρόβλημα εισβολής και κατοχής ως προς την ουσία του»; Δηλαδή, τι είναι; Πρόβλημα εισβολής και κατοχής ως προς τη διαδικασία του; Βέβαια, ολίγον σας ενδιαφέρει, κύριε, αφού σε δύο μήνες θα αφυπηρετήσετε, θα φύγετε από την Κύπρο, θα γίνετε και σεις «πρώην διπλωμάτης» και που πιθανόν να προσληφθείτε κι εσείς -όπως ο πρώην συνάδελφός σας Μάθιου Μπράιζα και κάμποσοι άλλοι Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Ασιάτες και Αφρικανοί που ενεπλάκησαν στο Κυπριακό- σε κάποια τουρκική εταιρεία ή να επιστρατευθείτε από την Τουρκία -όπως πολύ πρόσφατα ο πρώην αρχηγός της CIA Πόρτερ Γκρος- ως λομπίστας και να ανταμείβεστε πλουσιοπάροχα! ...
Εξοχότατε,
Δεν θα κλείσω με τη φαιδρή υπόθεση της ανάρτησης στο Twitter, εκείνου του γελοίου σχολίου, που συνέδεε την επίσκεψη του Προέδρου Αναστασιάδη στη Μόσχα με τη δολοφονία Ρώσου πολιτικού, γιατί ήταν ένα εξαίρετο δείγμα ασύγγνωστης για ενήλικο άτομο επιπολαιότητας - πόσω μάλλον για διπλωμάτη καριέρας! Θέλω να σας πως μόνο πως τα ελληνόφωνα άτομα που ενδημούν στην Πρεσβεία σας, μεταξύ των οποίων και πολιτικά πρόσωπα και αξιωματούχοι κομμάτων, ούτε εκπροσωπούν ούτε εκφράζουν τις λαϊκές μάζες. Μόνο τον εαυτό τους. Και μπορεί να πείθετε αυτούς τους ανθρώπους με τις μειωμένες αντιστάσεις, αλλά εμάς τον λαό δεν μας πείθετε και δεν μας υποτάσσετε. Και κάτι τελευταίο. Δεν είναι, κύριε Koenig, περίεργα ύποπτο ότι για την αντίληψη του «ελεύθερου κόσμου», όπου ανήκει το Έθνος σας, το πιο παράνομο πράμα είναι η ελευθερία;
Καλή τύχη, στη νέα σας σταδιοδρομία, κύριε.
Υ.Γ. Διαβάσατε την είδηση στην τουρκική «Cumhuriyet», που έγραφε ότι η Τουρκία έδινε όπλα στην ISIS; Θα λέγατε στους συγγενείς των Αμερικανών που
αποκεφάλισαν οι τζιχαντιστές να εμπιστεύονται
την Τουρκία περισσότερο;
ΑΘΩΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
Αναπληρωτής Εκπρόσωπος Τύπου ΔΗΚΟ