Η Ελλάδα και συγκεκριμένα η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη βαδίζει κυριολεκτικά σε τεντωμένο σχοινί. Μια διαδικασία, που άρχισε με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την ανάληψη της Πρωθυπουργίας από τον Αλέξη Τσίπρα, βρίσκεται σήμερα στην κόψη του ξυραφιού, αφού η σκληρή διαπραγμάτευση με τους αποκαλούμενους Θεσμούς βαδίζει από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Η αυριανή μέρα είναι ίσως η πιο κρίσιμη και καθοριστική, καθότι το ελληνικό ζήτημα θα απασχολήσει την Σύνοδο Κορυφής που έχει συγκληθεί εκτάκτως και κατά πάσα πιθανότητα, θα ξεκαθαρίσει διά παντός ο δρόμος που θα ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση η οποία, ενώ αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της χώρας τάζοντας στον ελληνικό λαό φούρνους και παξιμάδια, η μόνη «επιτυχία» που μπορεί να της πιστωθεί αρκετούς μήνες μετά είναι απλώς η παράταση της αβεβαιότητας και των περιπετειών για την Ελλάδα. Α, και για να μην είμαστε άδικοι, «επιτυχία» του Πρωθυπουργού Τσίπρα είναι βεβαίως και το γεγονός ότι έδιωξε -όπως είχε προεκλογικά υποσχεθεί- την Τρόικα. Τι σημασία έχει αν τη βάφτισε απλά σε... Θεσμούς;
Η Τρόικα, όπως και να ́χει, εξαφανίστηκε, δεν υπάρχει πουθενά! Και τι σημασία έχει, επίσης, αν αυτοεγκλωβιζόμενοι σε εύηχες, αλλά μη υλοποιήσιμες δεσμεύσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας κατέλαβαν την εξουσία πιστεύοντας ότι «θα βαράνε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν», αλλά σήμερα αυτή που χορεύει είναι η Ελλάδα, και δυστυχώς τον χορό του Ζαλόγγου; Λίγη σημασία έχουν όλα αυτά, ψιλά γράμματα, όπως θα έλεγαν και οι Ελλαδίτες αδελφοί μας.
Οι Ελλαδίτες αδελφοί μας, που δεν ξέρουμε πόσοι από αυτούς, όταν ψήφιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέβαζαν στο πρωθυπουργικό αξίωμα τον κ. Τσίπρα, πίστευαν πραγματικά όλα όσα τους έταζαν και ήταν στ’ αλήθεια πεπεισμένοι πως ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του «θα βαράνε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν».
Αυτό που ευχόμαστε είναι, έστω και την τελευταία στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση να κινηθεί στη σφαίρα της λογικής και μέσα από έναν έντιμο και αξιοπρεπή συμβιβασμό με τους Ευρωπαίους εταίρους, τους Θεσμούς και όχι την Τρόικα, να μην αφήσουν τον εφιάλτη του Grexit να κατασπαράξει τη χώρα. Γιατί, αν συμβεί αυτό, πολύ φοβούμαστε πως οι εν Ελλάδι αδελφοί μας δεν είναι το νταούλι, αλλά το κεφάλι τους στον τοίχο που θα βαράνε. Και εμείς μαζί τους...
