Για κάθε κορίτσι, στον κόσμο

«Η πρωτοβουλία αυτή, μας βοήθησε να καταλάβουμε πως το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι βασικό και πως χωρίς αυτό, πολλά άλλα καταπατούνται», ανέφεραν χθες οι μαθήτριες της Αγγλικής Σχολής Στέφανη Καλλή και Μύρια Κωνσταντινίδου, μιλώντας στην εκδήλωση για την εκστρατεία στήριξης της μόρφωσης των κοριτσιών, που οργάνωσαν στα κυπριακά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, τον ακαδημαϊκό χρόνο που μόλις τέλειωσε, ο διεθνής ανθρωπιστικός οργανισμός World Vision και η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Πρόσθεσαν, τα δύο κορίτσια, πως «το βαρυσήμαντο αυτό δικαίωμα μπορεί να απελευθερώσει ένα άτομο, μια γυναίκα, ένα κορίτσι, από τον φαύλο κύκλο της φτώχιας. Έτσι, μας έκανε να αντιληφθούμε πως -αν και όχι εύκολο- έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε θετικές και καινοτόμες αλλαγές, στις κοινότητες όπου ανήκουμε».
Η 12χρονη Γιώτα Περατικού, από το «The Heritage Private School», πληροφόρησε τους ακροατές της ότι «14 εκατομμύρια κορίτσια, κάτω από την ηλικία των δεκατριών χρονών, παντρεύονται και πεθαίνουν στη γέννα. Χάρη στην καμπάνια της 'World Vision', εγώ και πολύς κόσμος ενημερωθήκαμε και ευαισθητοποιηθήκαμε, και σίγουρα αντιληφθήκαμε πόσο τυχεροί είμαστε, που έχουμε την ευκαιρία για μόρφωση. Ελπίζω στο μέλλον να δω όλο και περισσότερες μορφωμένες κοπέλες, που θα είναι κυρίαρχες της ζωής και του εαυτού τους».
Είπε η μόλις 8 χρονών Λάρα Κάκκουφα, από το «The Junior and Senior School Nicosia»: «Είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια χώρα, όπου τα κορίτσια έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση. Δεν ήξερα ότι σε πολλές χώρες, το δικαίωμα αυτό αγνοείται. Είμαι σε θέση να πηγαίνω στο σχολείο κάθε μέρα, να κάνω το αγαπημένο μου μάθημα, τη Φυσική, να αθλούμαι και να έχω φιλοδοξίες. Θέλω αυτό να ισχύει για κάθε κορίτσι, στον κόσμο».
Η Λάρα διάβασε και το μήνυμα της συμμαθήτριάς της Λείας Ιορδάνου: «Παρά το ότι το σχολείο μας είναι αρκετά μικρό, πετύχαμε κάτι πολύ μεγάλο και αξιόλογο, να καλυτερεύσουμε τη ζωή συνανθρώπων μας».
Από το ίδιο σχολείο, η 12χρονη Αντωνία-Μαρία Νικολαΐδου είπε ότι «αυτό που μας συγκλόνισε περισσότερο, ήταν η συνέντευξη που είχαμε (μέσω διαδικτύου), με ένα κορίτσι στην ηλικία της ομάδας μου. Το όνομά της είναι Κίραν. Η Κίραν, από το Πακιστάν, είναι το μοναδικό κορίτσι στο χωριό της, που πάει σχολείο. Μας εξήγησε πόσο τυχερή νιώθει που διεκδικεί το προνόμιο της μάθησης... και μοιράστηκε το σκεπτικό της μαζί μας, ότι η ζωή χωρίς μάθηση είναι σαν μια ζωή χωρίς όραση...».
Είπε η τελειόφοιτη Dominique Lianos, από το «The Heritage Private School», ότι «η σημασία αυτής της εκστρατείας, είναι ότι αποκαλύπτει στους ανθρώπους τα προνόμια και τις προκαταλήψεις τους. Εμένα, μου άνοιξε τα μάτια στη δύναμη, τη χάρη και την αξιοπρέπεια, με την οποία τα κορίτσια σε όλο τον κόσμο σηκώνουν τα βάρη της ζωής τους».
Η Dominique διάβασε και το ποίημα μιας νεαρής Αφγανής:
Δεν θα μου επιτρέψεις να πάω στο σχολείο,
δεν θα γίνω γιατρός...
Να θυμάσαι, πως μια μέρα θ’ αρρωστήσεις...