Ο Μπαν Κι Μουν και ο Οικολόγος

Η εκδήλωση του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών της περασμένης Πέμπτης (23.7.2015), όπου τιμήθηκε το ζεύγος των Τουρκοκυπρίων Koray Basdogrultmaci και Cinel Husseyin, που ύψωσαν τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, είχε σχεδόν φτάσει στο τέλος της. Είχε κυλήσει μέσα σε ένα πρωτόγνωρο κλίμα δημοκρατικού διαλόγου και φιλικότητας, όπου για περισσότερη από μια ώρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης απαντούσε σε ερωτήσεις φίλων του, αντιπολιτευόμενου την Κυβέρνηση, Κινήματος, για τις διαπραγματεύσεις και για το Κυπριακό.
Η έννοια «σεβασμός», προς εκείνους που είναι διαφορετικοί από εμάς και έχουν διαφορετικές απόψεις, που την επικαλέστηκε και ο Νίκος Χριστοδουλίδης, επισημαίνοντας ότι την είχε επαναλάβει στη σύντομη παρέμβασή του ο τιμώμενος, Koray Basdogrultmaci, ήταν η πρωταγωνίστρια της βραδιάς.
Οπότε, παίρνει τον λόγο ένα από τα στελέχη του Κινημάτος Οικολόγων και εκφράζει στον κυβερνητικό εκπρόσωπο τη διαφωνία του με τους χειρισμούς του Προέδρου Αναστασιάδη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως και την άποψή του, ότι αυτοί είναι παρόμοιοι με τους χειρισμούς του προκατόχου του, Δημήτρη Χριστόφια, όταν συνομιλούσε με τον Τουρκοκύπριο τότε ηγέτη, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. «Εκείνο που οι Χριστόφιας-Ταλάτ προσπαθούσαν να παρουσιάσουν ως πρόοδο, progress όπως είπε ο κύριος Μπαγκιμαϊμού, που ήρθε στην Κύπρο, ήταν μια πρόοδος που οφειλόταν στις μονομερείς παραχωρήσεις της δικής μας πλευράς», είπε κατά λέξη το σημαίνον στέλεχος των Οικολόγων, απευθυνόμενο στον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Αναφερόταν, βεβαίως, στην επίσκεψη στη Λευκωσία, τον Φεβρουάριο 2010, του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν και, προφανώς, διαφωνώντας με τις θέσεις του Μπαν Κι Μουν για τη λύση του Κυπριακού, θεώρησε... ευφυές και... πατριωτικό, να τον μειώσει και να τον εξευτελίσει, αποκαλώντας τον Μπαγκιμαϊμού, σε ένα άνοστο παιγνίδι με τ' όνομά του.
Ο Οικολόγος πολιτικός συνέχισε το λογύδριό του, αναφερόμενος στη συμμετοχή του με τον Γιώργο Περδίκη, στο Εθνικό Συμβούλιο... Παραθέτω, από την απομαγνητοφώνηση: «Είναι ωραία τα θέατρα, μας αρέσουν, εκτιμώ και τον κύριο Ακιντζί, για να εξηγούμαστε... είπατε, κύριε Χριστοδουλίδη, ότι εκπροσωπεί τους Τουρκοκύπριους... ο άνθρωπος είναι έντιμος ενδεχομένως, δεν το αμφισβητώ. Μπορεί να κάνει κάτι ουσιαστικό χωρίς την έγκριση της Τουρκίας;

Άρα, αυτή η υπερπροβολή των θετικών του Ακιντζί από την πλευρά μας και η εικόνα που καλλιεργείται ότι επίκειται λύση, το φθινόπωρο 2015 ή το πολύ το 2016... δεν έβαλε η Κυβέρνηση τα πράγματα στη θέση τους, όπως εσείς απόψε... με την αναφορά σας στα μαύρα, τα κόκκινα και τα μπλε γράμματα... Δεν ξέρουμε τις προσεγγίσεις των δύο πλευρών, πέρα από τις λεκτικές θωπείες... αν έγινε οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή στάσης από την Τουρκία... Δεν ακούω την Κυβέρνησή μας να θέτει το θέμα των εποίκων, γνωρίζοντας και την αγωνία των Τουρκοκυπρίων, που είναι πλέον μειοψηφία στα κατεχόμενα, όπου η παρουσία εποίκων μπλοκάρει οποιαδήποτε ανεκτή διευθέτηση του Κυπριακού...».
Το μαγνητοφωνάκι μου συνέχισε να δουλεύει, αλλά εγώ δεν τον άκουγα, πια, αφού, μετά τη βρισιά που εκστόμισε, μου φαίνονταν ασήμαντα αυτά που έλεγε - έστω και αν ήταν σημαντικά. Θα μου πείτε, βέβαια, ότι κανένας δεν παρατήρησε το... έξυπνο λογοπαίγνιό του, όλοι το προσπέρασαν, σαν να μην είχε λεχθεί.
Έχω την εντύπωση ότι αυτό, κάνει το περιστατικό ακόμα πιο παράδοξο και τρομακτικό.