Θα επαναλάβουμε ακόμη μια φορά από αυτήν τη στήλη και ας χαρακτηριστούμε φορτικοί: Δεν υπάρχει ούτε και ένας Ελληνοκύπριος κάτοικος αυτού του νησιού, ο οποίος δεν θέλει να δει την πατρίδα του να απελευθερώνεται από την κατοχή. Όλοι επιζητούμε την επίλυση του Κυπριακού, βλέποντάς το όμως -τουλάχιστον οι πλείστοι- ως ξεκάθαρο πρόβλημα τουρκικής εισβολής, εποικισμού και εγκληματικής παραβίασης όλων των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών από την Τουρκία. Είτε το θέλουμε είτε όχι, η παραγνώριση των πιο πάνω δεδομένων όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε λύση του εθνικού μας ζητήματος, αλλά σε ΔΙΑΛΥΣΗ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και δυστυχώς, μελετώντας εδώ και μήνες τις δηλώσεις του κ. Ακιντζί -του οποίου το πορτρέτο έχει δημιουργηθεί με το... πινέλο της λύσης- περί του αντιθέτου πείθει, από αυτό που επιζητεί ο κάθε νόμιμος πολίτης αυτού του τόπου, μια λύση βιώσιμη και λειτουργική. Και φθάνουμε στο σημείο αυτό για να διερωτηθούμε: Πώς μέχρι σήμερα και με κάθε... αέρα αισιοδοξίας γίνεται λόγος περί καλλιέργειας «καλού κλίματος»; Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα; Και για να ακριβολογούμε, εξηγούμε: Πρώτον, η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ομόσπονδο κράτος. Η τουρκική πλευρά εμμένει στην παρθενογένεση και στη λογική των δύο κρατών. Η Κοινή Δήλωση της 11/2/2014, στην παρ. 4, αναφέρει πως η «ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα προκύψει από χωριστά δημοψηφίσματα» και όχι από μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεύτερον, ο διαμοιρασμός της εξουσίας. Πολύ πρόσφατα, ο Τ/κ ηγέτης χαρακτήρισε ως «στοιχείο ισότητας» την εκ περιτροπής προεδρία. Τρίτον, το περιουσιακό. Ο Ακιντζί επιμένει στην ισότητα και στα ίδια δικαιώματα νόμιμου ιδιοκτήτη και σφετεριστή. Τέταρτον, λύση στηριγμένη στις αρχές της ΕΕ και στο κοινοτικό κεκτημένο. Ο Ακιντζί επιμένει σε πρωτογενές δίκαιο και προσαρμογή της ΕΕ σε ό,τι αποφασιστεί από τις πλευρές. Πέμπτον, το μέγιστο θέμα των εγγυήσεων, που ο Ακιντζί παραπέμπει στο τέλος. Έκτον, οι έποικοι, που ο υποτελής της κατοχής θέλει να μεταμορφώσει σε... Ευρωπαίους πολίτες. Άρα το μοναδικό συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε αυτήν τη στιγμή είναι ότι οι Τούρκοι εισπράττουν σε θέματα διακυβέρνησης, αλλά τα σημαντικά και ουσιώδη ζητήματα, που μάλλον θα ανάψουν φωτιά στο «καλό κλίμα», έχουν μείνει, ανεξήγητα, για το τέλος...
