Εξ Αφορμής

Δεν είναι δική τους η απόφαση

Σήμερα, μια προέκταση της συζήτησης της περασμένης εβδομάδας, με επίκεντρο την εναντίωση της στήλης σε κάθε σκέψη ή πρόθεση νομιμοποίησης της πορνείας. Να σημειώσω ότι στην επιστολή στον «Φιλελεύθερο» (5 Σεπτεμβρίου 2015), που αποτέλεσε το έναυσμα γι’ αυτήν, όπου υπήρξε εισήγηση για νομιμοποίηση των οίκων ανοχής, αναφερόταν ότι η Αστυνομία έκλεισε πρόσφατα δύο παράνομους οίκους ανοχής στην Πάφο και στον Στρόβολο. Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, οι «ιερόδουλες», και στις δύο περιπτώσεις, είναι Ρουμάνες.


Ανέπτυξα ήδη σε έκταση την άποψή μου ότι είναι απαράδεκτη η ιδέα της νομιμοποίησης της πορνείας, που είναι ένα βίαιο έγκλημα κατά των γυναικών, έστω και αν παρουσιάζεται ως δήθεν επιλογή των εκδιδόμενων θυμάτων και ως δήθεν «δικαίωμα» μιας ενήλικης γυναίκας να διαθέσει το σώμα της, όπως θέλει, ακόμα και να το πουλήσει. Καμιά γυναίκα, που μπορεί να μορφωθεί και να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά, με την εργασία της, δεν θα επιλέξει να πουλά σε οποιονδήποτε το σώμα της, για χρήματα, και καμιά γυναίκα δεν θέλει να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από πωρωμένους και αδίστακτους σωματεμπόρους.
Για να γίνει πιο κατανοητή η θέση αυτή, σας θυμίζω απόσπασμα από την παρέμβαση της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ελίζας Σαββίδου, στις 4 Μαρτίου 2014, στο συνέδριο για την εμπορία και σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών, που διοργάνωσε στη Λευκωσία το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο και το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου: «Η πορνεία είναι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο στη χώρα μας αντιμετωπίζεται με όρους ανοχής, αμηχανίας, ενίοτε και υποκρισίας. Απουσιάζει πλήρως η μορφοποίηση του προβλήματος σε όρους εξαναγκαστικής πορνείας και αγνοείται συστηματικά η έμφυλή του διάσταση.
»Η πορνεία των μπαρ και των νυχτερινών κέντρων, των λεγόμενων “καμπαρέ”, που αποτελούσε μέχρι πολύ πρόσφατα στην Κύπρο, την πλέον εξέχουσα μορφή πορνείας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται και με άλλες μορφές και από γυναίκες υπό διάφορα καθεστώτα παραμονής και εργασίας. Αγγελίες για μασάζ, εκπόρνευση σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα ή κατ’ οίκον, ακόμα και εκπόρνευση σε ινστιτούτα αισθητικής με νόμιμη ενδεχομένως λειτουργία. Συγχρόνως, παρατηρούνται φαινόμενα εκπόρνευσης γυναικών και στον δρόμο, το γνωστό “πεζοδρόμιο”.
»Τα όρια μεταξύ πορνείας και human trafficking είναι δυσδιάκριτα. Στη μεγάλη τους πλειονότητα, οι αλλοδαπές εκδιδόμενες στην πορνεία στην Κύπρο, βρέθηκαν κάτω από άμεσο ή έμμεσο καθεστώς βίας ή και εξαπάτησης. Είναι πραγματικά δύσκολο να τεκμηριωθεί το κατά πόσον γυναίκα που έχει προωθηθεί στην πορνεία, δεν εμπίπτει στον ορισμό του θύματος της εμπορίας προσώπων».
Να αναφέρω και την παρέμβαση της Προϊσταμένης του Γραφείου Καταπολέμησης Εμπορίας Προσώπων της Αστυνομίας, Υπαστυνόμου Ρίτας Σούπερμαν, στις 30 Ιανουαρίου 2015, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, σε ημερίδα του Cyprus Stop Trafficking, με θέμα την εμπορία προσώπων, που αναφέρθηκε σε καταθέσεις αλλοδαπών γυναικών αναγνωρισμένων θυμάτων σωματεμπορίας στην Κύπρο. Κατέδειξε ότι η απόφαση των θυμάτων να πουλούν το σώμα τους δεν είναι δική τους, όπως ισχυρίζονται οι σωματέμποροι. Και ότι στα κυκλώματα του σωματεμπορίου και της καταναγκαστικής πορνείας, τις γυναίκες θύματα τις σπρώχνουν οι συνθήκες ακραίας φτώχιας στην πατρίδα τους.