Ο υποψήφιος Κωνσταντίνος Γεωργιάδης

Πέρασα το απόγευμα πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τον φίλο μου Κωνσταντίνο Γεωργιάδη, στο μικρό του διαμέρισμα στη Λευκωσία, όπου με προσκάλεσε για να μου ανακοινώσει τη σκέψη του να θέσει υποψηφιότητα για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2016. Ήθελε να του πω την άποψή μου και, αβίαστα, του είπα να προχωρήσει, αφού στα 96 του είναι πολύ νεότερος από πολλούς με τα μισά του χρόνια. Του είπα ότι στα 40, τα 50 ή τα 60, η επιδίωξη πολιτικής καριέρας, σε υποδουλώνει σε σκοπιμότητες, αλλά στην ηλικία του, πρέπει να είναι εξόχως απελευθερωτική, αφού ο ίδιος είναι πια απαλλαγμένος από τη νοσηρότητα της εξουσιολαγνείας και τη δηλητηριώδη τοξικότητα της ματαιοδοξίας και του ναρκισσισμού.
Οι αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν τον Κωνσταντίνο, τον μεγαλύτερο σε ηλικία, φοιτητή στην Κύπρο, αλλά και στην Ευρώπη, τον γεννημένο στην Κοκκινοτριμιθιά το 1919, που παρακολουθεί μαθήματα στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπου άρχισε να σπουδάζει από το 2009, στα 90 του.
Όπως ξανάγραψα, δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν έχει παιδιά - μου είπε ότι δεν έκανε ποτέ σοβαρή σχέση με γυναίκα «γιατί συνεχώς μελετούσε», ενώ οφείλει, σε μεγάλο βαθμό, τη μακροζωία, την καλή υγεία και την πνευματική του διαύγεια, σε αυτήν την προχωρημένη ηλικία, στον σπαρτιατικό, λιτό και απέριττο τρόπο ζωής του. Διακινείται με λεωφορείο προς και από το Πανεπιστήμιο και φροντίζει μόνος τον εαυτό του.
Συνεχίζει να κοιμάται νωρίς, γύρω στις 10 το βράδυ και να ξυπνά νωρίς, γύρω στις 6 το πρωί και, όπως πάντα, πρόσεχε και προσέχει το διαιτολόγιό του. «Δεν τρώω ό,τι να 'ναι», μου είπε. «Το πρωί ψήνω ριζόγαλο και τρώω μερικά φρούτα, το μεσημέρι λαχανικά ή όσπρια, το βράδυ λίγα φρούτα, τσάι, καμιά ντομάτα και ψωμί. Κρέας τρώω ελάχιστο, το αποφεύγω, λόγω των συνθετικών τροφών που ταΐζουν σήμερα τα ζώα. Προτιμώ να το δίνω στους γάτους μου, στο κτήμα μου στην Κοκκινοτριμιθιά».
Ένας τομέας που απορροφά το ενδιαφέρον του πιθανού υποψηφίου είναι η προσπάθεια για οικονομική ανάκαμψη της Κύπρου, και μάλιστα εξέδωσε και σχετικό, ολιγοσέλιδο μεν, αλλά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Οικονομία, το σύστημα πυραμίδες μπορεί να βελτιώσει τα οικονομικά».
Ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης βρισκόταν την Πρωτοχρονιά στο κτήμα του των επτά στρεμμάτων, όπου φύτεψε καμιά εκατοστή ελιές, που του δίνουν κάθε χρόνο ελαιόλαδο αρκετό, έτσι που να μη χρειάζεται ν’ αγοράσει. Του τηλεφώνησα χθες και μου είπε ότι, παρόλο το ψοφόκρυο, απόλαυσε την ηρεμία της περιοχής. Όχι, δεν ήταν κανένας μαζί του, στη διάρκεια του τριήμερου στο κτήμα, αν και έχει συγγενείς στην Κοκκινοτριμιθιά.
Προφανώς το να είναι μόνος, δεν είναι... ατύχημα, αλλά επιλογή, γι’ αυτόν τον έμπειρο βετεράνο της μοναξιάς.