Η γλώσσα ενώνει, η Κύπρος μισή

Παραχωρώ σήμερα τη στήλη στην 23χρονη φοιτήτρια Δάφνη Δημητρίου, από τη Λευκωσία, που κατέχει πτυχίο Πολιτιστικής Ανθρωπολογίας από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου στη Γερμανία, ενώ τώρα κάνει το μεταπτυχιακό της στην Ανθρωπολογία, στο Πανεπιστήμιο της Βιένης στην Αυστρία. Η Δάφνη -που είναι η μικρότερη κόρη μου- μού έστειλε από τη Βιένη για δημοσίευση, το εξής ενδιαφέρον και ριζοσπαστικό, θα έλεγα, άρθρο:
«Με αφορμή την πρόσφατη ένδειξη “καλής θελήσεως” του Προέδρου Αναστασιάδη για την ένταξη της τουρκικής γλώσσας ως επίσημης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχοντας στο μυαλό το βιντεάκι που κυκλοφόρησε πριν από μερικές βδομάδες στα μέσα, με τους δύο ηγέτες, Αναστασιάδη και Ακιντζί, να εύχονται καλή χρονιά στον κυπριακό λαό, κάτι ξεχώρισε στα μάτια μου... ή, καλύτερα, στ’ αφτιά μου. Αναφέρομαι σε αυτό που η πλειονότητα -ποντάρω- θεωρεί δεδομένο. Ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν μιλά τουρκικά.
»“Χαράς το πράμα...” και “Ποιος ο λόγος;”, πήρα ως απάντηση από δυο-τρεις φίλους, στους οποία επεσήμανα την παρατήρησή μου. Μα είναι, αλήθεια, κάτι ασήμαντο; Προσωπικά εξεπλάγην πολύ ευχάριστα, όταν άκουσα τον Μουσταφά Ακιντζί να μιλά ελληνικά - χαμογέλασα και πάτησα replay δυο-τρεις φορές, έτσι για να σιγουρευτώ ότι δεν παράκουσα.
»Η γλώσσα έχει πραγματικά μαγικές ιδιότητες. Έναν άνθρωπο συνδεδεμένο στο μυαλό μου, μόνο με την έννοια του “κατοχικού ηγέτη” και αυτού που συνευρίσκεται με τον δικό μας για την επίλυση του Κυπριακού, ξαφνικά τον “ένιωσα” πιο προσιτό. Το “άτε πάμε” του, στο βίντεο, κατάφερε να μου ξυπνήσει ένα ερώτημα τόσο απότομα, που ξαφνιάστηκα με την ανύπαρκτη, μέχρι στιγμής, άποψή μου, πάνω στο θέμα: Γιατί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν μιλά τουρκικά; Με δικά του λόγια, τον περασμένο Σεπτέμβρη, ανέφερε στο 18ο Συνέδριο Αποδήμων Κυπρίων ότι “έφτασε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι η αντίληψη που είχαμε παλιά, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία, δεν ευσταθεί”.
»Λοιπόν, γιατί δεν μιλά και τουρκικά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Εφόσον η προτεινόμενη λύση δεν είναι η διχοτόμηση και εφόσον ο ίδιος επισημαίνει ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το νησί, καιρός είναι και ο ίδιος, αλλά και όλα τα άτομα σε θέσεις εξουσίας και επιρροής, να μάθουν και αυτήν τη γλώσσα. Δεν είναι μόνο ένδειξη σεβασμού προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα, αλλά και του καθενός προς τον εαυτό - του καθενός που νιώθει μέλος της μελλοντικής και αναπόφευκτα πολυπολιτισμικής Κύπρου.
»Και όχι, σαφώς και δεν εξαιρούμαι εγώ, γιατί έχω όνειρο να επιστρέψω σε μια Κύπρο χωρίς στρατούς, ΟΗΕδες και συρματοπλέγματα. Ξεκινάω τουρκικά, γιατί η γλώσσα ενώνει και κουράστηκα να βλέπω την Κύπρο μισή.
Δάφνη Δημητρίου,
Πολιτιστική Ανθρωπολόγος».