Να φτιάξουμε τον άλλο δρόμο

Στο δεύτερο μέρος του σημειώματός του στη στήλη, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της χρήσης ναρκωτικών, ο επιστημονικός διευθυντής ΚΕΝΘΕΑ, νευρολόγος ψυχίατρος Δρ Κυριάκος Βερεσιές επισημαίνει ότι «η ηθική ευαισθησία των ανθρώπων τούς οδηγεί να βλέπουν με ορισμένο τρόπο την ευθύνη του ξεχωριστού ανθρώπου που παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα, που ασκεί βία, που προμηθεύει ναρκωτικά, που κλέβει - και με εντελώς διαφορετικό τρόπο, όταν η ευθύνη αφορά αφηρημένες δομές.

Στο θέμα των ναρκωτικών, η λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ύπαρξη και ανάπτυξη του προβλήματος, αλλά σαν αφηρημένη δομή δεν απασχολεί κανένα. Μας ενδιαφέρει ο χρήστης και ο έμπορος και η ικανοποίησή μας είναι πόσα άτομα και για πόσα χρόνια, τους βάλαμε στη φυλακή - ανεξάρτητα από το γεγονός ότι για τον καθένα από αυτούς θα στερούμαστε καθημερινά χρήματα από την ευημερία της οικογένειάς μας, για να τους συντηρούμε στη φυλακή...
»Και όχι μόνο. Από τη στιγμή που το κοινωνικο-οικονομικό μας σύστημα και οι αρχές και αξίες που το χαρακτηρίζουν δίνουν την ευκαιρία δημιουργίας τέτοιων φαινομένων, αποφασίζουμε συνειδητά, πως τα παιδιά μας θα πρέπει να γεννηθούν, να μεγαλώσουν και να ζήσουν σ’ αυτό το περιβάλλον, με όλα τα σχετικά ρίσκα για εμφάνιση αντικοινωνικής συμπεριφοράς, μέσω της χρήσης ουσιών ή την ανάπτυξη εξάρτησης συμπεριφορών, όπως είναι ο τζόγος, τα ηλεκτρονικά παιγνίδια και άλλα».
Ο Δρ Βερεσιές δεν παραλείπει να συγχαρεί την Αστυνομία «για το πολύ καλό έργο που επιτελεί και ειδικά την ΥΚΑΝ, τα στελέχη και τα μέλη της, που σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, εργάζονται νυχθημερόν για την πάταξη του εγκλήματος της προμήθειας και εμπορίας παράνομων ουσιών εξάρτησης».

Προσθέτει ότι αυτό το υπογραμμίζει «για να μην δημιουργείται καμιά παρεξήγηση, γιατί άλλο η ευθύνη μιας υπηρεσίας και ορισμένων συνειδητοποιημένων λειτουργών, οι οποίοι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους εφαρμόζοντας τους νόμους που η κοινωνία έφτιαξε για την προστασία της και άλλο είναι να αναφέρουμε τις ευθύνες της ίδιας της κοινωνίας και της πολιτικής της εξουσίας, που πρέπει να στρέψει το πρόσωπο προς τον δρόμο της πρόληψης και όχι μόνο της καταστολής - δηλαδή να μειώσει τη ζήτηση και όχι μόνο την προσφορά, να εργαστεί για να μην υπάρχει η ανάγκη της χρήσης και της εξασφάλισης της ουσίας.
»Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί τον δρόμο που ακολουθούν οι νέοι της Κύπρου, εμείς τον φτιάχνουμε. Και αν τον φτιάξαμε με τρόπο που να δίνεται η ευκαιρία για παρανομίες, προς τι είναι να στεκόμαστε στην άκρη του και να συλλαμβάνουμε όσους παρανόμησαν και να τους βάζουμε φυλακή; Ας φτιάξουμε άλλο δρόμο, που να μην αφήνει κανένα κενό για παρανομία. Μένει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε τον δρόμο της καταστολής, για να προβλέψουμε σύντομα να κτίσουμε και νέες φυλακές, γιατί σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει χώρος γι’ αυτούς που ετοιμάζουμε να εισαχθούν εκεί...».