ΡΙΝΓΚ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ Η Διεθνής Διάσκεψη της Γενεύης

Όσο πλησιάζει η Διεθνής Διάσκεψη της Γενεύης, η αγωνία για την τύχη του Κυπριακού Ελληνισμού μεγαλώνει. Όποιο όμως και αν είναι το αποτέλεσμα, η πλευρά μας οφείλει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη. Στο Ρινγκ αυτή την εβδομάδα φιλοξενούμε τον βουλευτή του ΔΗΣΥ Δημήτρη Δημητρίου και τον βουλευτή του ΕΛΑΜ Λίνο Παπαγιάννη.

Ερωτήσεις
1) Πώς αλλιώς θα μπορέσει να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία στη Γενεύη για το θέμα της αποχώρησης του στρατού και των εγγυήσεων, χωρίς η πλευρά μας ν’ αναγκαστεί να προβεί σε νέες υποχωρήσεις;
2) Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της «Σημερινής», το 55% των πολιτών επιθυμούν λύση ενιαίου κράτους, ενώ μόλις ένας στους πέντε (19%) ασπάζονται τη ΔΔΟ, η οποία βρίσκεται σήμερα στο τραπέζι. Πώς ερμηνεύετε εσείς αυτήν τη στάση;
3) Πώς η πλευρά μας θα πρέπει να διαχειριστεί τυχόν αποτυχία των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη ή αποτυχία έγκρισης ενός νέου δημοψηφίσματος;
Απαντήσεις Δημήτρη Δημητρίου
1) Είναι κατ’ αρχήν σαφές ότι η Τουρκία μεταβαίνει σε μια διευρυμένη πολυμερή συνάντηση για να πετύχει τον καθορισμό νέων δεδομένων που να την ευνοούν. Για τούτο εκτιμώ έχει ξεκαθαρίσει και η συμμετοχή του ίδιου του Ερντογάν, θα βρίσκεται σε θέση να κινηθεί με περισσότερη ευελιξία και μάλιστα εκτιμώ ότι δεν πρέπει να μας ξαφνιάσει αν επιδιώξει να μας αιφνιδιάσει. Να θέσει δηλαδή το ζήτημα σε μια ευρύτερη βάση και να εγείρει εκ νέου τις δικές του αξιώσεις όσον αφορά τη Συρία, το Κουρδικό ζήτημα, τις ταξιδιωτικές θεωρήσεις και τη σχέση Τουρκίας-Ε.Ε. Σε αυτό το σκηνικό οι δικές μας θέσεις, που βασίζονται σε αρχές, σίγουρα θα βρεθούν να έχουν θέση πλεονεκτική σε σχέση με τις απαιτήσεις της Άγκυρας, που μάλλον θα προτιμήσει να κλείσει τις ανοικτές πληγές στα ανατολικά σύνορά της παρά να διατηρήσει μόνιμη στρατιωτική παρουσία και μονομερή επεμβατικά δικαιώματα στην Κύπρο. Εξάλλου δεν θα προσερχόταν στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης, που αποσκοπεί στην αναθεώρηση και κατάργηση του υφιστάμενου συστήματος εγγυήσεων, αν δεν είχε τη βούληση να αποδεχτεί κάτι τέτοιο.
2) Σίγουρα ο καθένας αντιλαμβάνεται τη λύση ενιαίου κράτους και την ομοσπονδία με διαφορετικό τρόπο. Αν κανείς αντιλαμβάνεται το ενιαίο κράτος όπως το βιώσαμε μεταξύ 1964-1974, όπου εμείς οι Έλληνες της Κύπρου είχαμε τόσο το σύνολο σχεδόν του εδάφους όσο και ολόκληρη την εξουσία, τότε αυτό διαφέρει πολύ από τις πρόνοιες του συντάγματος του 1960. Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία έχει συμφωνηθεί εδώ και 40 χρόνια, είναι ξεκάθαρο πως βασίζεται στην πολιτική ισότητα και πως θα μοιραστούμε την εξουσία. Όλοι ανεξαιρέτως οι Πρόεδροι την αποδέχθηκαν ως βάση λύσης. Σίγουρα υπάρχει και ένα πολύ σημαντικό κενό ενημέρωσης και διαμόρφωσης ομοσπονδιακής κουλτούρας και σε αυτό ευθύνη μεγάλη έχουμε όλοι εμείς που συναποτελούμε την πολιτική ηγεσία του τόπου. Είναι αδιανόητο να προχωρήσουμε σε δημοψήφισμα χωρίς να καταστήσουμε σαφή τα σοβαρά πλεονεκτήματα που προσφέρει το πλαίσιο πάνω στο οποίο διαπραγματευόμαστε συγκριτικά και με το ενιαίο κράτος, που έχει τύχει μυθοποίησης.
3) Σίγουρα ένα τέτοιο σενάριο δεν μπορεί να περιλαμβάνει την απόδοση ευθύνης στη δική μας πλευρά αλλά οι δημόσιες δηλώσεις, η αδιάλλακτη και αλλοπρόσαλλη στάση της Τουρκίας σε σχέση με συγκεκριμένες πρόνοιες πρέπει να αναδειχθούν. Από την άλλη, ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί και σε συγκεκριμένες προσπάθειες της δικής μας πλευράς για συγκερασμό θέσεων όπως και να διασκεδάσει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των Τουρκοκυπρίων. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η Κύπρος έχει ένα πολύ σημαντικό χαρτί που διασφαλίζει τη σταθερότητα και τη θέση της διεθνώς, τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. Μάλιστα η παρουσία εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων διασφαλίζει ότι η δική μας ειλικρινής προσπάθεια μεταφέρεται στις Βρυξέλλες. Η εμπειρία του 2004 δείχνει ότι μπορούμε να διαχειριστούμε οποιοδήποτε αποτέλεσμα στο τραπέζι των συνομιλιών, ενώ τα καινούρια γεωπολιτικά δεδομένα μάς διασφαλίζουν διέξοδο από κάθε πιθανό αδιέξοδο. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει καταστεί αναγνωρισμένος παίκτης στην ενεργειακή σκακιέρα της περιοχής και αυτό της προσδίδει περισσότερο κύρος να ασκήσει πιέσεις ως προς την αποφυγή τυχόν εκτροπής.
Απαντήσεις Λίνου Παπαγιάννη
1. Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι το Κίνημά μας διαφωνεί κάθετα με τις διαπραγματεύσεις που θα λάβουν χώραν στην Γενεύη, όπως άλλωστε εκφράσαμε τη διαφωνία μας και με τις προηγούμενες συνομιλίες που έγιναν στο Μον Πελεράν, που είχαν σαν μοναδικό αποτέλεσμα για πολλοστή φορά την αναβάθμιση του ψευδοκράτους και του κατοχικού ηγέτη. Η θετική ρητορική που επικαλείται συνεχώς η Κυβέρνηση είναι ένα κακόγουστο παραμύθι. Δυστυχώς με τέτοια αντίληψη, με ενδοτισμό, με υποχωρήσεις και με επίδειξη δήθεν καλής θελήσεως δεν μπορεί να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία, αντιθέτως η τουρκική πλευρά το εκλαμβάνει ως υποχώρηση, αδυναμία, για να αιτηθεί ακόμη περισσότερα. Εμείς έχουμε πάγια θέση ότι θα πρέπει να αλλάξουμε επιτέλους στρατηγική στο Κυπριακό και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα για την πατρίδα και τον λαό μας, δηλαδή την απελευθέρωση της πατρίδας μέσω του ενιαίου κράτους. Μόνον όταν αλλάξουμε πολιτική γραμμή στο Κυπριακό, μόνον όταν μέσα από πολιτικές κινήσεις αλλάξουμε το ισοζύγιο δυνάμεων και ισχυροποιήσουμε τη θέση μας διεθνώς, με τις κατάλληλες πολιτικές κινήσεις που χρειάζονται τόλμη, ξεφεύγοντας από την πολιτική του ωχαδερφισμού, θα μπορέσουμε να κάμψουμε την αδιαλλαξία της Τουρκίας. Όταν δηλαδή κατανοήσει ότι δεν θα βρίσκει συνεχώς τις πόρτες ανοιχτές, κερδίζοντας συνεχώς έδαφος. Διαφορετικά θα είμαστε καταδικασμένοι να προβαίνουμε σε οδυνηρούς συμβιβασμούς.
2. Η πρόσφατη δημοσκόπηση της εφημερίδας «Σημερινή» απέδειξε ότι ο κυπριακός Ελληνισμός δεν επιθυμεί να γίνει πειραματόζωο της διεθνούς σκακιέρας γι' ακόμα μια φορά. Το ότι μόλις ένας στους πέντε συμπατριώτες μας επιθυμεί τη λύση της ΔΔΟ, ενώ το 55% θέλει μια λύση ενιαίου κράτους, δείχνει ότι η ηγεσία αυτού του τόπου κινείται σε αντίθετη πορεία με τα θέλω αυτού του λαού. Η μόνη πολιτική παράταξη, που από την πρώτη μέρα ίδρυσής της δηλώνει ξεκάθαρα ότι μοναδική λύση που μπορεί να επέλθει και να είναι πραγματικά εφικτή και βιώσιμη είναι η λύση του ενιαίου κράτους με βελτιωμένο σύνταγμα από αυτό του 1960, είναι το ΕΛΑΜ.
3. Αν στις επικείμενες διαπραγματεύσεις στο τραπέζι των συνομιλιών στη Γενεύη υπάρξει ναυάγιο ή και ακόμα μια παράταση, τότε η δική μας κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να δείξει και να προωθήσει με κάθε τρόπο ότι ο λόγος για τη μη επίτευξη συμφωνίας όλα αυτά τα χρόνια είναι αποκλειστικά η στάση της τουρκικής πλευράς και επιτέλους να χαράξουμε μια νέα στρατηγική, που θα έχει ως απώτερο σκοπό την υλοποίηση του ενιαίου κράτους χωρίς ρατσιστικούς διαχωρισμούς και χωρίς πειραματικές λύσεις, που ενδεχομένως θα επωμισθεί ο κυπριακός Ελληνισμός. Το 2004 είχαμε ένα τεράστιο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μας, αλλά δεν το αξιοποιήσαμε. Το 76% του κυπριακού Ελληνισμού φώναξε δυνατά ότι διαφωνούσε με τη λύση τύπου Ανάν. Από το 2004 και μετά η πολιτική ηγεσία απέτυχε να κερδίσει κάτι. Η ευθύνη για τη μη λύση του Κυπριακού βαραίνει την Τουρκία και την τουρκική πλευρά γενικότερα και αυτό δεν κατάφερε καμία κυβέρνηση να το αναδείξει.