Ένα σύνδρομο για… προστασία παιδεραστών;

«Το λεγόμενο σύνδρομο γονικής αποξένωσης είναι μια γραμμή υπεράσπισης που έχει επιβληθεί για προστασία παιδεραστών και αποτελεί τεράστια απειλή για το ίδιο το νομικό μας σύστημα και γενικά για τον μηχανισμό προστασίας των παιδιών και θα πρέπει να σταματήσει η ενθάρρυνση αυτών των ψευδο-συνδρόμων κι αυτών που τα προωθούν», ισχυρίσθηκε ο δικηγόρος Λάρης Βραχίμης.

Διεύρυνε, έτσι, ακόμα περισσότερο το χάσμα που χωρίζει τις δικές του απόψεις, με αυτές των βουλευτών όλων των κομμάτων, των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, του Προέδρου του Οικογενειακού Δικαστηρίου, της Ομάδας Πρωτοβουλίας κατά της Γονικής Αποξένωσης και της ίδιας της Επιτρόπου για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Παιδιού Λήδας Κουρσουμπά. Σας θυμίζω ότι ρεπορτάζ μου στη «Σ», στις 5 Ιουλίου 2015, περιλάμβανε δήλωση που μου έκανε ο Λ. Βραχίμης, ότι η κυρία Κουρσουμπά «λανθασμένα υιοθέτησε τη θεωρία του συνδρόμου γονικής αποξένωσης».
Η σοβαρή διαφωνία όλων των άλλων εμπλεκομένων στο ζήτημα συνοψίζεται με την τοποθέτηση της βουλευτίνας και κλινικής παιδοψυχολόγου Στέλλας Κυριακίδου, στη συνεδρία της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 29 Ιουνίου 2015, ότι «το κάθε παιδί έχει δικαίωμα να έχει επαφή και επικοινωνία και με τους δύο γονείς, ανεξαρτήτως αν το ζευγάρι έχει χωρίσει, ή οι γονείς δεν βρίσκονται μαζί. Συνήθως, η γονική αποξένωση προκαλείται από τον γονιό που έχει τη γονική επιμέλεια, ο οποίος, σε μια συνειδητή διαδικασία, προσπαθεί να αποξενώσει το παιδί του από τον άλλο γονιό και από την οικογένειά του».
Ο Λάρης Βραχίμης μιλούσε προχθές (8 Φεβρουαρίου 2016) ως εκπρόσωπος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, σε συνεδρία της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, με θέμα την ανάγκη εθνικής στρατηγικής για αντιμετώπιση όλων των μορφών παιδικής κακοποίησης. Περιγράφοντας πώς λειτουργεί αυτό που αποκάλεσε «μηχανισμό», είπε τα εξής:

«Μια μητέρα υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί της, που έχει κάποιες σεξουαλικοποιημένες συμπεριφορές, ύποπτες αναφορές από το παιδί, ενδεχομένως και αναφορές από δασκάλους. Θα πρέπει η μητέρα, μετά φόβου Θεού, να πάει να καταγγείλει, φοβούμενη ότι η όλη έρευνα θα στραφεί εναντίον της, ότι είναι μια “πελλή”, η οποία προσπαθεί να αποξενώσει το παιδί από τον πατέρα του. Θα καταλήξει αυτή η γυναίκα σε κάποιο στάδιο, στο Γραφείο Ευημερίας.

Ο νόμος προβλέπει ότι ο αρμόδιος για διερεύνηση καταγγελιών για βία στην οικογένεια είναι ο οικογενειακός σύμβουλος, ο οποίος ορίζεται από τον Υπουργό Εργασίας. Αρχικά είχαν διοριστεί και εκπαιδευτεί θεωρητικά δέκα οικογενειακοί σύμβουλοι και τελικά κατέληξαν να ορίσουν όλους τους κοινωνικούς λειτουργούς, ως οικογενειακούς συμβούλους, χωρίς την οποιαδήποτε κατάρτιση και εκπαίδευση πάνω στο θέμα, οι οποίοι μόλις δεχτούν κάποιο παράπονο, δηλώνουν αναρμόδιοι και αρνούνται να το εξετάσουν, παραβιάζοντας το καθήκον τους και τον ποινικό κώδικα και υποχρεώνουν τους γονείς να αποταθούν στην Αστυνομία για να ξεκινήσει από εκεί η διερεύνηση.

Υπήρχε περίπτωση, όπου η μητέρα με τον δικηγόρο της αρνήθηκε να πάει στην Αστυνομία, επέμενε να προχωρήσει η διαδικασία σύμφωνα με τον νόμο, παρέπεμψε υποχρεωτικά τον οικογενειακό σύμβουλο στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας για διερεύνηση, οι οποίες αρνήθηκαν τη διερεύνηση και απαίτησαν να πάει η υπόθεση στην Αστυνομία. Υποχρεώθηκε τελικά το Γραφείο Ευημερίας να καταγγείλει την υπόθεση στην Αστυνομία, για να παραπέμψει η Αστυνομία στις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, για να γίνει η διερεύνηση».
Όπως έγραψα ξανά εδώ, η συζήτηση για το θέμα δεν τέλειωσε εδώ, μόλις τώρα άρχισε.