Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη

Με αυτό το γνωστό και αγαπημένο τραγούδι, στις δυο επίσημες γλώσσες της Κύπρου, καλωσόρισαν χθες τους Τουρκοκύπριους εκπαιδευτικούς, κατά την επίσκεψή τους στη Σχολή Κωφών στη Λευκωσία, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί της Σχολής. Το τραγούδι ερμήνευαν, παράλληλα, τέσσερεις μαθήτριες της Σχολής και στη γλώσσα μιας άλλης κοινότητας, αυτής των κωφών ατόμων - στην κυπριακή νοηματική γλώσσα.
Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να `ρθει χαραυγή
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί
κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή
και σ’ ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει
αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή
κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις
μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί
«Ήταν συνειδητή η επιλογή του τραγουδιού», είπε στο καλωσόρισμά της η συντονίστρια της εκδήλωσης, εκπαιδευτικός κωφών, Έλενα Χατζηπέτρου. «Θέλαμε», πρόσθεσε, «να δείξουμε ότι ακόμα και μέσα σε κάτι τόσο απλό, όπως είναι ένα τραγούδι, μπορεί να συνυπάρχει αρμονικά η διαφορετικότητα και το αποτέλεσμα να είναι όμορφο».
Η Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Σχολής Κωφών Έλση Πράις, απευθυνόμενη στους φιλοξενούμενους, είπε ότι η ιστορία της Σχολής είναι συνυφασμένη με την ιστορία της πατρίδας μας. Και συνέχισε: «Το 1953 Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι εκπαιδευτικοί, χωρίς προκαταλήψεις και μισαλλοδοξία, μάζεψαν κωφά παιδιά από όλη την Κύπρο για να τους παρέχουν εκπαίδευση, για την οποία είχαν δικαίωμα όπως όλα τα παιδιά.

Πρωτεργάτες σε αυτό το εγχείρημα ήταν οι εκπαιδευτικοί Γιώργος Μάρκου, Ματζίτ Τζιεβτέτ και Σταυρούλα Σταυρίδου. Τα πρώτα χρόνια φοιτούσαν στη Σχολή 90 παιδιά, από τα οποία 18 ήταν Τουρκοκύπριοι, αλλά η εκπαίδευση των Τουρκοκυπρίων διακόπηκε λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, το 1963. Το σημερινό συναπάντημα δείχνει τη θέλησή μας για αλληλογνωριμία, την επιθυμία μας για κοινές δραστηριότητες και πάνω απ’ όλα την επιθυμία μας να επανενώσουμε το νησί μας».
Στην εκδήλωση, που οργάνωσε η Πλατφόρμα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων εκπαιδευτικών «Ενωμένη Κύπρος», ήταν χθες ο Ταχίρ Γκιοκτσεμπέλ, Πρόεδρος της οργάνωσης KTOEOS των Τουρκοκυπρίων καθηγητών: «Ένιωσα έναν πόνο στην καρδιά μου, γιατί ζούμε στην ίδια χώρα, βιώσαμε κοινές εμπειρίες, κλάψαμε μαζί, αλλά σήμερα δεν μιλούμε την ίδια γλώσσα - και πρέπει να τη μιλήσουμε».
Ήταν εκεί ο Σενέρ Ελτσίλ, Γενικός Γραμματέας της οργάνωσης KTOS των Τουρκοκυπρίων δασκάλων, ο Κωστής Αχνιώτης, αφυπηρετήσας καθηγητής Χημείας, ο Λέλλος Δημητριάδης, Πρόεδρος του Ταμείου Ευημερίας Σχολής Κωφών Παίδων, πρώην δήμαρχος Λευκωσίας: «Τούτος ο τόπος ανήκει σε εμάς, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους - είναι ο πιο ωραίος τόπος στον κόσμο και είναι κρίμα να τον χαλάσουμε. Εσείς οι εκπαιδευτικοί έχετε μεγάλο βάρος και ευθύνη στους ώμους σας, γιατί εσείς θα λύσετε το πρόβλημα».
Ήταν εκεί ο μεγαλύτερος αδελφός του Σενέρ Ελτσίλ, ο Μεχμέτ, και οι παλιοί συμμαθητές του στη Σχολή Κωφών από το 1953, Χριστόδουλος Κατσικίδης και Δήμος Ελευθερίου.
Ήταν εκεί και ένα πανό με πολύχρωμα γράμματα: «Δεν υπάρχουν εχθροί, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουμε γνωρίσει ακόμα».