Για την αυτοκτονία της ψυχιατρικής

Με ένα βιβλίο που τιτλοφορείται «DSM, η αυτοκτονία της ψυχιατρικής» και που ασκεί σκληρή κριτική στο κυρίαρχο -αμερικανικό- μοντέλο της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας, ο εκπαιδευτικός ψυχολόγος Δρ Μιχάλης Παπαδόπουλος αναμένεται να προκαλέσει μια, θα έλεγα, θετική αναστάτωση στα ψυχιατρικά πράγματα του τόπου. Στο προσχέδιο του βιβλίου, που θα εκδοθεί το επόμενο διάστημα, από τον εκδοτικό οίκο «Νήσος», αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η σύγχρονη ψυχιατρική, υπό την επιστημονική καθοδήγηση της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας και την οικονομική ομηρεία της από την πανίσχυρη φαρμακοβιομηχανία, μας έχει συνηθίσει στην επινόηση “νέων ασθενειών” και “διαταραχών”, οι οποίες ενίοτε ενσκήπτουν ως επιδημίες, ιδιαίτερα στον χώρο της ψυχολογίας του παιδιού, σε σχέση κυρίως με τον σχολικό χώρο.

Μετά την παραφιλολογία και μέχρι υστερίας κινδυνολογία για τη δυσλεξία, την τελευταία εικοσαετία, αναπαράγεται το ίδιο σκηνικό γύρω από την περιβόητη ΔΕΠΥ, τη “Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα” (ADHD στα Αγγλικά και TDAH στα Γαλλικά).

Τώρα τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα, σχεδιασμένα και μαρκετοποιημένα, γιατί εμπλέκονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών, οι οποίες κατασκευάζουν και πωλούν τα αντί-ΔΕΠΥ φάρμακα. Η “διαταραχή” αυτή είναι ενταγμένη στο αμερικανικό ταξινομητικό σύστημα των ψυχικών διαταραχών DSM, το “Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών”, το οποίο θεωρείται ως η βίβλος των ψυχιάτρων και των ειδικών στον χώρο της ψυχικής υγείας. Η ΔΕΠΥ εικονογραφεί τα επιστημολογικά ολισθήματα του διαγνωστικού εργαλείου της σύγχρονης ψυχιατρικής. Μιας ψυχιατρικής που υπηρετεί την κρατούσα αμερικανική Ιδεολογία και τα οικονομικά συμφέροντα της πανίσχυρης φαρμακοβιομηχανίας».
Ο Δρ Παπαδόπουλος επικαλείται, μεταξύ άλλων επιστημόνων, την παιδοψυχίατρο E. Simon-Pezeshknia, που διεξήγαγε έρευνα στο Πανεπιστήμιο της πόλης Nancy στη Γαλλία (2011), «όπου υπάρχει ακόμη αρκετή αντίσταση στο αμερικανικό μοντέλο ψυχιατρικής και στην εύκολη χορήγηση ψυχοφαρμάκων ιδιαίτερα σε παιδιά». Σύμφωνα με την κυρία Simon-Pezeshknia, «διαγιγνώσκοντας ένα παιδί με ΔΕΠΥ, το οδηγούμε ταυτόχρονα προς μια ιατρική “θεραπεία”, που γίνεται με ψυχοτρόπα φάρμακα τα οποία μάλιστα βρίσκονται στη λίστα των απαγορευμένων ναρκωτικών”».
Σύμφωνα με τον Δρα Παπαδόπουλο, «το ότι πρόκειται για μια κοινωνική κατασκευή στην περίπτωση της ΔΕΠΥ, το κατήγγειλε ο ίδιος ο επιστημονικός της πατέρας, Leon Eisenberg, καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στο Χάρβαρντ, ο οποίος τη συστηματοποίησε και την ενέταξε στο Αμερικανικό διαγνωστικό σύστημα DSM». Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος κάνει αναφορά στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε λίγο πριν πεθάνει -το 2009- ο Leon Eisenberg, στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», όπου αποφαίνεται ότι «η ΔΕΠΥ είναι το παράδειγμα μιας κατασκευασθείσας ασθένειας» και ότι «η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση είναι μακροχρόνια, ενώ να συνταγογραφήσεις ένα φάρμακο για τη ΔΕΠΥ είναι πολύ πιο γρήγορο».
Να σημειώσω ότι η συνέντευξη, που λήφθηκε από τον δημοσιογράφο Jorg Blech, δημοσιεύτηκε το 2012, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Eisenberg. Ο Jorg Blech είναι επίσης γνωστός επικριτής της «κατεστημένης» βιομηχανίας υγείας και συγγραφέας του βιβλίου «Εφευρίσκοντας ασθένειες και προωθώντας χάπια - οι φαρμακευτικές εταιρείες και η ιατρικοποίηση της ζωής».
Να υπογραμμίσω ότι ο Δρ Παπαδόπουλος ξεκαθαρίζει πως με το βιβλίο του αυτό, «δεν έχει καθόλου πρόθεση να δαιμονοποιήσει τις ΗΠΑ, ούτε τους ψυχιάτρους και ψυχολόγους, μεταξύ των οποίων υπάρχουν λαμπρά μυαλά αμφισβήτησης του κυρίαρχου ψυχιατρικού μοντέλου»...