Το ωραίο μεσημέρι του καρδιολόγου

Ήταν ωραίο το χθεσινό μεσημέρι, γιατί ανήκε δικαιωματικά στον φίλο μου καρδιολόγο Δρα Λάκη Αναστασιάδη και στο μνημειώδες βιβλίο του «Κυπρίων ιατρών έργα - η ιατρική στην Κύπρο 1950-2015», ένα έργο που πέρα από το βάρος των τεσσάρων(!) κιλών του, των 888 σελίδων του και των 1450 φωτογραφιών του, κουβαλά την παθιασμένη ωριμότητα και τον δημιουργικό μόχθο αυτού του ξεχωριστού επιστήμονα και ανθρώπου.
Όπως το έθεσε ο Πρόεδρος του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου Δρ Πέτρος Αγαθαγγέλου, που παρουσίασε το βιβλίο, «νιώθω να υπάρχει σε αυτό, το ιπποκρατικό ήθος. Αποτελεί ένα από τα επιτυχημένα επαγγελματικά βήματα του Δρος Αναστασιάδη στην ιατρική και σημείο αναφοράς για την ιστορία της ιατρικής κοινότητας της Κύπρου. Μέσα από το βιβλίο διακρίνει κανείς τον ευσυνείδητο χαρακτήρα του επαγγελματία επιστήμονα, που ξεδιπλώνει αρετές όπως τη μεθοδικότητα, την οργανωτική ικανότητα, την κατανόηση, τη δημιουργικότητα, τον ορθολογισμό, την κριτική σκέψη και την ικανότητα ανάπτυξης του επιστημονικού και ερευνητικού έργου».
Μετά τη σύντομη εισαγωγή της Βούλας Κοκκίνου, διευθύντριας του εκδοτικού οίκου «Εν Τύποις», που δήλωσε την υπερηφάνεια της, γιατί «εμπλουτίζουμε σήμερα την κυπριακή βιβλιογραφία με ένα από τα σημαντικότερα βιβλία που έχει να επιδείξει η εκδοτική δραστηριότητα στην Κύπρο», ο γιατρός Αναστασιάδης περιέγραψε αδρομερώς το περιεχόμενο του βιβλίου του, που έγραφε τα τελευταία πέντε χρόνια. Αναφέρθηκε στη συλλογή πληροφοριών από γιατρούς, στο πλούσιο φωτογραφικό υλικό του, από το αρχείο του φωτορεπόρτερ Στέλιου Παπαστυλιανού («δεν θα ήταν τόσο όμορφο, χωρίς τις φωτογραφίες του Στέλιου») και στα 16 κεφάλαια του βιβλίου.
Ξεκινά χρονολογικά από την τελευταία δεκαετία της αποικιοκρατίας, την ιατρική κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ και συνεχίζει με κεφάλαια για τη δεκαετία 1960, για το πραξικόπημα και την εισβολή του 1974. Γίνεται αναφορά στη δεκαετία 1980 «και στους μεγάλους αγώνες να πείσουν οι νέοι, τότε, γιατροί το κατεστημένο, να δεχθεί να εξελιχθεί η ιατρική στην Κύπρο. Περιγράφω -πρόσθεσε- τις αντιξοότητες, τις ίντριγκες, το παρασκήνιο για τα στεγανά και αποκαλύπτω ονόματα, γιατί πρέπει αυτά να τα ξέρουν και οι νεότεροι γιατροί».
Ο Δρ Αναστασιάδης μίλησε για την πρωτοποριακή, τότε, προσπάθεια του ιδίου, μαζί με άλλους δύο καρδιολόγους, τον Ανδρέα Πέτσα και τον Άγι Αντωνόπουλο, που ίδρυσαν το Καρδιολογικό Διαγνωστικό Κέντρο στη Λευκωσία. «Μαζί», είπε, «δώσαμε αγώνες για να βοηθήσουμε τους νεφροπαθείς και τους καρδιοπαθείς, αφού δεν υπήρχε τότε, ούτε νεφρολογικό, ούτε καρδιολογικό τμήμα στο νοσοκομείο».
Στο σημείο αυτό, απένειμε εύφημο μνεία και στους δημοσιογράφους της Κύπρου που, όπως είπε, «συμμετείχαν ενεργά στην εξέλιξη της ιατρικής στην Κύπρο, πιέζοντας κυβερνήσεις και κατεστημένα». Η δεκαετία 1990 περιγράφεται στο βιβλίο ως η περίοδος «που η ιδιωτική ιατρική πήρε τα πάνω της και ξεπέρασε την κυβερνητική ιατρική». Τέλος αναφέρθηκε στη δεκαετία του 21ου αιώνα, «που είδε την εκτίναξη της ιατρικής σε άλλα επίπεδα».
Ο Δρ Αναστασιάδης κατέληξε με την έκφραση μιας μεγάλης αλήθειας: «Είναι εντυπωσιακό, πόσο όμορφο ανθρώπινο δυναμικό έχει η Κύπρος και, όμως, το σύστημά μας -κυβερνητικά και ιδιωτικά κατεστημένα- το καταπνίγει»...