Μια καμπή για τη ΛΟΑΤΙ κοινότητα

«Σε κάποιο από τα ταξίδια του με την οργάνωση, ο Κώστας μού είπε πως θα ήταν μαζί με τον κύριο Αλέκο Μοδινό και κατάλαβα πλέον πως το παιδί μου είναι ομοφυλόφιλο - αλλά δεν ένιωσα καμία στενοχώρια ή προβληματισμό», είπε η μητέρα του Κώστα Γαβριηλίδη, Προέδρου της Accept-ΛΟΑΤ Κύπρου, σε ομιλία της την περασμένη Τρίτη, 22 Μαρτίου 2016, σε ανοικτή εκδήλωση στη Λευκωσία, με θέμα τη δυσκολία να είναι κανείς γονέας ή κηδεμόνας ατόμου ΛΟΑΤΙ στην Κύπρο. Όπως αναφέρω και στο σχετικό ρεπορτάζ, ακόμα μια μητέρα και ένας πατέρας μοιράστηκαν τις προσωπικές τους ιστορίες ως γονείς ομοφυλόφιλων παιδιών, αυτήν τη βραδιά, που αποτελεί σημαντική καμπή στην πορεία της ΛΟΑΤΙ κοινότητας στο νησί.
Θα μπορούσα να πω ότι ο δρόμος άνοιξε προς την καμπή αυτή, πριν από διόμισι σχεδόν χρόνια, τον Δεκέμβρη 2013, με την τιμητική βραδιά «Αλέκος Μοδινός: Έργο Ζωής», στην Πύλη Αμμοχώστου στη Λευκωσία, που είχε διοργανωθεί με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από την Accept-ΛΟΑΤ Κύπρου, το Γραφείο Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο και την Αντιπροσωπία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο. Η μεγάλη σημασία της εκδήλωσης αυτής, όπως παρατήρησα τότε, είναι ότι η αναγνώριση του έργου της ζωής του αρχιτέκτονα Αλέκου Μοδινού, δεν περιορίζεται στη μειοψηφούσα κοινότητα των ΛΟΑΤ, αλλά προέρχεται πια από ολόκληρη τη στρέιτ πλειοψηφία.
Είχαν συμπληρωθεί 20 χρόνια από την καταδικαστική, για την Κύπρο, απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1993, σε προσφυγή του Α. Μοδινού, για αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στην Κυπριακή Δημοκρατία - σημειώνεται ότι, μέχρι το 1998, η σεξουαλική επαφή μεταξύ ανδρών ήταν ποινικό αδίκημα, ενώ ο νόμος αποποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας ψηφίστηκε από την Κυπριακή Βουλή το 2000. «Το μήνυμα της τιμητικής βραδιάς για τον Αλέκο Μοδινό είναι ότι η κυπριακή κοινωνία είναι πιο μπροστά από την πολιτεία, ειδικά στο θέμα της χρονικής συνταύτισης της νομοθεσίας με την κοινωνική αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ατόμων», μου είχε πει, σε δήλωσή του για την εφημερίδα, ο τότε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Χρήστος Στυλιανίδης, που ήταν ένας από τους ομιλητές στην εκδήλωση.
Ο ίδιος ο Αλέκος Μοδινός, είχε πει στην αντιφώνησή του στην τιμητική βραδιά του: «Αν το παιδί σας ήταν ομοφυλόφιλο, εσείς τι θα κάνατε; Θα το διώχνατε; Θα το σκοτώνατε; Θα αυτοκτονούσατε; Θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό γιατί οι δικοί μου γονείς, προικισμένοι με τεράστια αποθέματα αγάπης πριν από 60 χρόνια, αγνόησαν την κοινή γνώμη, με βοήθησαν και με στήριξαν. Το ίδιο κάνουν η αδελφή μου, τα ανίψια μου και η οικογένειά μου», είπε και κατέληξε ως εξής: «Η ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στον νόμο, δεν είναι παρά μια ελάχιστη απαίτηση. Αυτό που πρέπει να επέλθει και να καταξιωθεί, είναι η πραγματική ισότητα στην καθημερινή ζωή και στη νοοτροπία όλων των ανθρώπων. Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι, όταν φέρνουμε στον νου μας την ομοφυλοφιλία και το ομοφυλόφιλο άτομο».