Ζητούν πατρίδα τα απάτριδα παιδιά

Η κατάσταση ανιθαγένειας που ζουν στην Κύπρο τα παιδιά απάτριδων Κούρδων της Συρίας (των «ajanib», δηλαδή «ξένων» και των «maktoumeen», δηλαδή «χαμένων») και που διακρίνονται στη φωτογραφία να διαδηλώνουν με τους γονείς τους έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών στη Λευκωσία, τον Απρίλιο και Μάιο 2013, απασχόλησε χθες την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, με έναν εποικοδομητικό και παραγωγικό τρόπο. Αποκαλύφθηκε ότι σήμερα, τρία χρόνια αργότερα, ένα μέρος των δίκαιων αιτημάτων, πολλών από αυτές τις οικογένειες, έχει ικανοποιηθεί, δηλαδή τους έχει παραχωρηθεί το προσφυγικό καθεστώς, όχι όμως και η κυπριακή υπηκοότητα, παρ' όλο που διαμένουν στο νησί για 15-20 χρόνια.
Η λειτουργός του Υπουργείου Εσωτερικών Άντα Αργυροπούλου διαβεβαίωσε τους βουλευτές της Επιτροπής ότι, «ειδικά στους Σύρους maktoumeen, που είναι στην Κύπρο και έχουν αποταθεί στις Αρχές, έχει δοθεί καθεστώς νόμιμης παραμονής και είναι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, με όλα τα δικαιώματα των Κυπρίων - εκτός του δικαιώματος ψήφου». Πρόσθεσε ότι «πάγια τακτική για όλα τα παιδιά, περιλαμβανομένων των παιδιών με γονείς χωρίς υπηκοότητα ή χωρίς νόμιμο καθεστώς παραμονής, είναι να έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας και στο σύστημα εκπαίδευσης, όπου φοιτούν στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Όσον αφορά ανιθαγενείς αιτητές ασύλου, αν κάποιο άτομο αποδείξει ότι του έχει αφαιρεθεί η ιθαγένεια, ή προέρχεται από χώρα που δεν μπορεί να του δώσει ιθαγένεια, αυτό από μόνο του είναι λόγος παραχώρησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας».
Πάντως, η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού Λήδα Κουρσουμπά υπενθύμισε ότι εκτός από τα παιδιά των απάτριδων Κούρδων της Συρίας που ζουν στην Κύπρο σε κατάσταση ανιθαγένειας, λόγω ανιθαγένειας και των γονέων τους, υπάρχουν στο νησί και ασυνόδευτα παιδιά, που δεν έχουν πρόσβαση σε οποιαδήποτε ιθαγένεια. (Η Άντα Αργυροπούλου ανέφερε ότι καταμετρήθηκαν γύρω στα 50 ασυνόδευτα παιδιά που, όπως είπε, «τους συμπεριφερόμαστε ως ανήλικους Κυπρίους που δεν έχουν γονείς, ή που έχουν φύγει από το σπίτι τους, αφού τα αναλαμβάνουν οι ΥΚΕ, με σεβασμό όλων των δικαιωμάτων τους»).

Η κυρία Κουρσουμπά επεσήμανε ότι «οι διατάξεις αναφορικά με την πολιτογράφηση αλλοδαπών ως Κυπρίων αποκλείουν, ουσιαστικά, τα ανιθαγενή παιδιά που βρίσκονται στην Κύπρο, από την πρόσβαση σε ένα από τα σημαντικότερα δικαιώματά τους, αυτό που προσδιορίζει την ταυτότητά τους. Και βέβαια, κάλεσε την κυπριακή πολιτεία «να υιοθετήσει το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο για πλήρη συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις της, που απορρέουν από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού».
Από το Γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως, η Νάσια Διονυσίου συνέδεσε το πρόβλημα της ανιθαγένειας παιδιών και των γονιών τους, «με τα ευρύτερα κενά στη μεταναστευτική μας πολιτική». Σημείωσε ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ένα παιδί μπορεί να αποταθεί για ιθαγένεια μόνο μετά την ενηλικίωσή του. «Στην Κύπρο», είπε, «υπάρχουν τόσο αυστηρές προϋποθέσεις, ώστε στην πράξη, οι γονείς πολλών παιδιών που ζουν στην Κύπρο για 15-20 χρόνια, παιδιών που γεννιούνται και μεγαλώνουν εδώ, που φοιτούν σε σχολεία και είναι αριστούχα και που συχνά αντιπροσωπεύουν την Κύπρο σε εθνικούς αθλητικούς αγώνες, δεν μπορούν να πάρουν το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος».